BELA

2.BÖLÜM -HASTANE-

 

''Aaaa! Öyle mi? Ben senin işinin daha çok köprü altındakilerle olduğunu zannederdim!Beni rahat bırak bas git yoluna!'' Sesim çok yüksek çıkmıştı.Bunun üzerine sırtımda ve boğazımda bir baskı hissettim.Beni boğazımdan tutup duvara yapıştırmıştı ve bu canımı çok yakmıştı.Bir yandan başım zonkluyor, bir yandan da boğazım acıyordu.''Gerçi onlardan bir farkın yok!'' diye devam ettirdim.Sesimin çıktığı kadar konuşabilmiştim ki bu boğazımdaki elini daha çok sıkmasına neden oldu.''Öncelikle şunu iyi bil!Benimle düzgün konuşacaksın!Konuşmazsan bu senin açından kötü olur!'' diye kükredi suratıma doğru.Şahsen biraz korktum.''Bırak beni! Zaten yeterince sorunum var! Bir de seninle uğraşamam! Hem ben senin oyuncağın mıyım? Yoksa daha kötü olur felan diyorsun! Benimle oynayamazsın izin vermem!'' Son nefeslerimi kullanıyordum.Çünkü cidden eli boğazımı çok kötü sıkıyordu ve kesin moraracaktı.''Bana bak kızım! Sanane lan istediğimle oynarım! Bu arada istersem seninle de oynarım buna nasıl karşı gelmeyi planlıyorsun merak ettim doğrusu!''Sesi küçümser bir tonda çıkmıştı ama aynı zamanda da bağırıyordu.Cidden bu korkutucuydu.''Ve bundan sonra unutma senin gölgen olacağım.'' diye devam etti ve bu beni cidden korkuttu ki ben kolay kolay korkmam.

Bir anda nefes alamamaya başladım ve gözümden karartılar geçmeye başladı.Karanlık beni içine çekmeye başladı ve ben son nefesimi kullandım.''Bırak be-'' Daha sözümü tamamlayamadan karanlığın içine daldım.Hissettiğim son şey ise tam yere düşecekken çelik kadar sert olan ellerin beni sırtımdan tutmasıydı.

                                                                                        ~

Uyandığımda hastanede olduğumu o iğrenç kokusundan anlamıştım.Gözlerimi aralamaya çalıştım ama olmadı.Duyduğum tek şey Yağmur'un ağlayışıydı.Gözlerimi açmayı yine denedim ve bu kez başardım.O çocuğun sorunu neydi? Beni öldürmek mi? Her neyse şu an iyiydim ve karşımda sulu göz bir Yağmur duruyordu.Uyandığımı fark edince ''Güneş iyi misin?Cidden çok korktum.Seni orada yalnız bırakmamalıydım.Hepsi benim suçum.'' dedi.Kendini suçluyordu ki bunu her zaman yapardı.''Senin hatan değildi Yağmur.Yanımda olsaydın o dengesiz sana da bulaşırdı.Ben iyiyim kendini suçlama.'' Acaba şu an o dengesiz ne yapıyordu? Pislik.Odaya bir hemşire geldi ve bana sıcak bir gülümseme gönderdi.''Demek uyandınız.Hemen doktorumuza haber vereyim.'' dedi.Bende bir kaç kontrol yaptı ve odadan çıktı.Çok geçmeden odaya şişman sevimli bir doktor girdi.''Nasılsınız?İyi hissediyor musunuz?'' dedi.Evet ya dengesizin teki boynumu sıktı beni nefessiz bıraktı ve bayıldım.Sanırım iyi hissediyorum(!)demek istesem de çenemi tutup''Sanırım iyiyim.'' demekle yetindim.Doktor da bir şeyleri kontrol etti ve''Sizi bugün taburcu edebiliriz.İyi hissediyorsanız tabii.'' dedi.Evet şahsen eve gitmek iyi hissettirebilirdi ama bir şeyi unuttum.Umarım Yağmur babama bir şey söylememiştir yoksa evde büyük sorunlar çıkabilir.Doktor odadan çıkınca peşinden de hemşire çıktı.''Yağmur lütfen bunları babama söylemedim de.''   ''Tabii ki söylemedim.'' dedi.İşte bu nedenle Yağmur benim en iyi arkadaşım.Olanları önceden düşünebiliyor.''Çok teşekkür ederim.Boynumda iz kalmış mı?'' dedim masumca ama o bana acır gibi bakıyordu.Bu demek oluyor ki en az bir hafta atkıyla dolaşacağım!  ''Hayır!Olamaz.Şaka yapıyorum de.'' Dedim ve çantasından bir el aynası çıkardı.Bana doğru tutunca o iğrenç morlukları görmek zorunda kaldım.Lanet olsun! Ağlamaya başladım.Benim ağladığım günler sayılıdır.Yani anlayacağınız fazla ağlamam ve bu da Yağmur'u şaşırtmıştı.''Sizde kalabilir miyim?'' dedim.Babama bir yalan uydurabilirdim.Mesela ödev felan... ''Tabii ki sadece annemlerden izin almam gerek.'' dedi ve odadan çıktı.Beni de düşüncelerimle yalnız başıma bıraktı.

                                                                                        ~

''Cidden çok teşekkür ederim Yağmur.'' dedim ve elimle boynuma dokundum.Sızlıyordu.Yağmur evime gidip babamdan izin almıştı -bunu nasıl yaptı bilmiyorum- ve bana kıyafetlerimden getirmişti. ''Tamam artık teşekkür etmeyi kes.'' dedi alayla.Kıkırdadım ve yatağa uzandım.Yağmur'un evleri de büyüktü ama buna rağmen aynı yatakta yatacaktık.Birine sarılınca iyi hissediyorum.Zaten Yağmur da sevdiği için itiraz etmedi. ''Acaba gereksiz ne yapıyordur?'' diye sordum.Yağmur anlamamış gibi bakınca ''Gereksiz?'' diye sordu. ''Hani beni bu hale getiren.'' dedim boynumu göstererek.Cidden nefret ediyorum ondan.Pislik,kontrolsuz,iğrenç çocuk!