BELA

5.BÖLÜM -OTEL-

Öncelikle 748 okuyucum olmuuuuuşş <3 Okuyan herkese teşekkürler :D Okuyucularım arttıkça mutluluktan evde mal mal hareketler yapıyorum asdgaj :D Sizi çooooook seviyoruuuum :D Buyrun yeni bölümümüz :D Bir de yorum ve oylarınızı da bekliyorum.Şimdiden teşekkürler <3

:*

( BU KISIMLARI OKURKEN MULTIMEDYADAKİ ŞARKIYI DİNLEMENİZİ ÖNERİRİM.)

İsmimin bağırılmasıyla yatağımdan hemen fırladım ve aniden kapımın açılmasıyla olduğum yerde durdum.

Babam.

Zaten bugün sorun çıkarmasaydı cidden ona bir şey oldu diyecektim.

''Sen neredeydin!Saatin kaç olduğunun farkında mısın?'' dedi kolundaki saati işaret ederken.Babamdan korkmuyordum.Bana ne kadar zarar verse de o benim güçlenmemi sağlıyordu.İnsanlara karşı cephe almamı...Ama bu ondan nefret ettiğim gerçeğini değiştirmez.

''Neredeydin dedim sana!Cevap ver!'' diye suratıma karşı kükredi.

''Gitar çalmak için dışarı çıktığımı ve genelde nerede çaldığımı çok iyi biliyorsun.Gitar çalarken zaman çok hızlı geçmiş!Bir kez de neredeydin değil, günün nasıl geçti?diye sor!'' dedim hiddetle.

''Buna inanacağımı mı sanıyorsun! Sen neye dönüştün böyle!'' dedi ve ben dilimi daha fazla tutamadım.Biliyorum konuşursam eğer susmam ve şu an susmak istemiyordum.

''Baba ben sana ne yaptım? Seni sevmek , sana güvenmek dışında.Ne yaptım?Kızın senin yaptıkların yüzünden daha ne kadar güçlü kalabilir?Daha öz babası bile sevmezken başkası nasıl sevebilir?Ölmek istedim!Ama sen ona bile izin vemredin!Bileklerimi kestiğim günü hatırlıyorsun değil mi?'' dedim bileklerimi göstererek.

''Hiçbir zaman parkta gördüğüm gibi bir baba-kız ilişkisi yaşayamayacağız.Sen bana gülen gözlerle, ben de sana mutluluk saçan gözlerle bakamayacağım.En çok da bu üzüyor beni.Seni sevmek istiyorum ama izin vermiyorsun!Duvar örüyorsun kızına!Bazen diyorum ki acaba ben senin kızın mıyım?'' Bunu dememle yanağımda şiddetli bir sızı ve ardından yanma hissettim.

''Biliyor musun?Her şeyi elinde tutabildiğini sanıyorsun.Ama şunu iyi bil senin elinde seni seven bir kızın yok!'' dedim ve devam ettim.

''Beni artık tamamen kaybettin.'' dedim ve çantama telefonumu, şarjını,bir kaç kıyafetimi ve cüzdanımı doldurdum.

''Tamamen!'' dediğim gibi odamın çıkış kapısına koştum.Annem ağlıyordu ama ben babamın karşısında ağlamayacaktım.Ona bu zaferi vermeyecektim.

Evin çıkış kapısına geldim ve sertçe açıp kendimi dışarı attım.Ve ardından kapıyı çarptım.İşte şimdi içimde tuttuğum göz yaşlarını yavaş yavaş yanaklarıma akıtıyordum.Üstümdeki pijamalarımı umursamıyordum.Şu an daha büyük sorunlarım vardı.Evimi bir bakıma terk etmiştim ve en az bir hafta geri dönmeyecektim.Belki babam evde yokken eşyalarımın bir çoğunu almaya gidebilirdim.

Şu an tek bir sorunum vardı.Nerede kalacaktım!Sonra kendime cüzdanımı aldığım için şükrettim.Benim kendi emeğimle kazandığım paralarla bir hesap oluşturmuştum ve kendime ait bir kredi kartım vardı.

Hemen yürümeye başladım.Çıkarken montumu almayı unutmamıştım ve montumun içine iyice gömüldüm.

~~

Lüks bir otelin önünde durduğumda ayaklarım bana isyan ediyordu.Çok yürümüştüm ve cidden yorulmuştum.Otelin içine adımı attığımda resepsiyona doğru yürümeye başladım.Resepsiyonun önüne geldiğimde garip bakışları üstümde hissediyordum.Şu an gecenin 2'siydi ve artık uyumak istiyordum.