Dancing Leg

Hoofdstuk 18 (Technologie Genie)

Sorry, voor het lange niet updaten. Ik had het zo druk :(
I know, het is een k*t excuus, maar ik heb niks beters...

Ceanna's P.O.V.

Ik open langzaam mijn ogen en voel Niall's armen stevig om me heen. Ik hou ervan dat hij me zo vast houdt. Het geeft me een gevoel van veiligheid. Ik weet dat het niet waar is en dat er miljoenen dingen zijn waartegen Niall me niet zou kunnen beschermen in deze verpeste wereld waarin we leven, maar dat weet mijn hart niet. Mijn hart blijft koppig mijn hersenen wijs maken dat me niks kan gebeuren in Niall's armen. Mijn hart bleef het zeggen totdat mijn hersenen het geloven en het geeft mij nu dit geweldige gevoel van veiligheid, vrede en geluk.

Ik heb vannacht heerlijk geslapen. Zoals altijd wanneer ik met Niall ben had ik geen enkele nachtmerrie.

Niall slaapt nu nog steeds. Zijn ogen zijn gesloten, waardoor zijn oogleden zijn prachtige blauwe ogen verhullen. Zijn blond geverfde haar zit warrig. Zijn pyjama bestaat uit enkel een joggingbroek. Zijn shirt had hij aan mij gegeven. Ik vind het heerlijk om zijn kleren te dragen. Ze zijn veel te groot en ruiken naar hem. Een perfecte combinatie als je het aan mij vraagt.

Mijn hoofd ligt op Niall's ontblote borstkas. Niall is gespierd, maar hij komt niet echt in de buurt van mijn oude teamgenoten. Iets dat ik niet bepaald erg vind. Terwijl de andere meisjes altijd liepen te kwijlen over mijn oude teamgenoten en hun geweldige spieren, heb ik nooit zoveel met spieren gehad. Zelfs niet met de spieren van dansers, ook al had ik ze zelf ook. Ik vind het mooi als een jongen wel licht gespierd is en sterk is, maar ik heb nooit wat gehad met de overduidelijke six pack.

Ik denk dat dat komt doordat ik Moëntraans ben. Terwijl ze hier in de westerse wereld kwijlen over six packs, zijn Moëntranen dol op licht gespierd voor de jongens en wat voller voor de vrouwen. Niet dat ik erover klaag. In Moëntro zouden ze zeggen dat mijn figuur kinderlijk en te dun is, maar hier is dun gewild. Al zou ik natuurlijk wel liever nog wat aankomen.

"Goodmorning princess," fluistert Niall's schorre ochtendstem, terwijl hij een kus op mijn hoofd drukt. Mijn hart maakt een sprongetje. Waarom hebben jongens altijd zo'n geweldige ochtendstem, terwijl ik klink alsof ik mijn stem de dag ervoor deels weg gegild heb ofzo?

"Goodmorning Ni," fluister ik terug, terwijl ik mijn hoofd zo draai dat ik hem aan kan kijken. "Lekker geslapen?"

"Ja, ik heb heerlijk geslapen, en jij?"

"Ik ook," glimlach ik.

"Dat is mooi," glimlacht Niall terug. "Geen nachtmerries vannacht?" Ik schud mijn hoofd.

"Ik heb nooit nachtmerries als ik met jou ben." Niall glimlacht en trekt mijn hoofd voorzichtig naar zich toe. Onze lippen raken elkaar en vlinders nemen mijn buik weer over. Onze tongen bewegen in een gelijk tempo met elkaar. Ik weet zeker dat ik nog lang niet zo goed kan zoenen als Niall, doordat ik gewoon minder oefening heb gehad, maar Niall lijkt dat niet erg te vinden.

Als mijn adem op is trek ik terug en kijk ik Niall glimlachend aan. Ik heb geen spiegel nodig om te weten dat ik straal. Deze man maakt me zo gelukkig. Dat heeft hij al gedaan sinds ik veertien was en hij nog geeneens van mijn bestaan af wist en ik ben hem er zo dankbaar voor. "I love you," fluister ik, meer tegen mezelf dan tegen hem. Alleen door Niall's reactie weet ik dat hij me gehoord heeft en realiseer ik me dat we dat nog nooit eerder tegen elkaar hebben gezegd.

"Je houdt van me?" vraagt hij me met een gigantische, stralende glimlach. Ik knik en Niall drukt meteen zijn lippen weer even kort tegen die van mij. "I love you too," fluistert hij terug in mijn oor. Een rilling loopt over mijn rug. Die woorden klinken zo perfect als hij het zegt.