I love my bully

Κεφάλαιο 1

Αφροδίτη's pov

Πρίν το σχολείο:

  Ντρινν ντρινν

Αφ- Σκάσε γαμημένο ξυπνητήρι.

  Αυτό το ξυπνητήρι κάποια μέρα θα το σπάσω.
 
  Σιγά σιγά σηκώνομαι και πάω στο μπάνιο του δωματίου μου. Το δωμάτιο μου είναι αρκετά μεγάλο, έχει ένα διπλό κρεβάτι, ένα γραφείο μαζί με μία βιβλιοθήκη. Επίσης έχει δικό του μπάνιο και ντουλάπα-δωμάτιο.
 
  Αφού μπήκα στο μπάνιο έκανα τα απαραίτητα βγήκα και πήγα στη ντουλάπα μου για να δω τι θα βάλω. Μετά από 5 λεπτά αποφάσισα να βάλω ένα σορτσάκι μαύρο με ένα άσπρο crop top με τη φράση << Light it up >> και τα μαύρα vans μου. Ίσιωσα τα μαλλιά μου και έβαλα λίγη μάσκαρα και ένα πολύ απαλό ροζ κραγιόν.
 
  Κατέβηκα κάτω και είδα τους γονείς μου με τον πολυαγαπημένο μου δίδυμο αδερφό τον Αχιλλέα ( να σημειωθεί η ειρωνεία παρακαλώ ) να τρώνε πρωινό.

Αφ(ροδίτη)- Καλημέρααα.
Μα(μά)- Καλημέρα κορίτσι μου.
Μπ(αμπάς)- Καλημέρα πριγκίπισσα.
Αχ(ιλλέας)- Κακή ψυχρή και ανάποδη βλαμμένο.
Αφ- Πάντα με τον καλό λόγο είσαι βρε Αχιλλέα.
Αχ- Αφρούλα κόψε την ειρωνεία γιατί δεν θα τα πάμε καλά, είπε καθώς με κρατούσε με δύναμη από το χέρι.
  Η λαβή του ήταν πολύ δυνατή καθώς με έκανε να δακρύσω. Τα μάτια του είχαν ψυχρό πράσινο χρώμα καθώς το βλέμμα του ήταν κενό χωρίς ίχνος ευαισθησίας για το άτομο που βρισκόταν απέναντί του το οποίο ήταν η αδερφή του.
 
  Ο μπαμπάς του φώναζε να με αφήσει αλλά αυτός αντί να χαλαρώσει τη λαβή του τόσο περισσότερο με έσφιγγε. Εγώ έκλαιγα γοερά από τον δυνατό πόνο ώσπου κάποια στιγμή ακούγεται ένα κρακ και ένας οξύς πόνος με διαπέρασε κάνοντας με να πέσω στο πάτωμα. Μόνο τότε με άφησε κοιτώντας με όσο πιο ψυχρά μπορούσε. Οι γονείς μου αμέσως έτρεξαν κοντά μου και το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι πριν λιποθυμήσω από τον πόνο ήταν ο αδερφός μου ο οποίος έφευγε με ένα χαμόγελο στα χείλη.
 
  Αυτή είναι η συμπεριφορά του τα τελευταία 3 χρόνια από τότε που γνώρισε την παρέα του με αρχηγό τους τον κολλητό του Δημήτρη. Είναι η πιο cool παρέα του λυκείου. Όλοι τους αλλάζουν τις κοπέλες σαν τα πουκάμισα. Έχουν tattoo, είναι full γυμνασμένοι και όλες λιώνουν για πάρτη τους. Από τότε που ο αδερφός μου έγινε μέλος αυτής της παρέας δέχομαι το χειρότερο bullying ever. Κάθε μέρα με χτυπούν και με βρίζουν σαν να ειμαι σκουπίδι. Μπορεί να πηγαίνω kick boxing αλλά είναι πιο πολλοί και πιο δυνατοί από εμένα. Για να καλύψω τα σημάδια χρειάζομαι αρκετό make up και conciler.

Μετά από 2 ώρες στο νοσοκομείο:
 
  Ένιωσα έναν πολύ δυνατό φως μέσα στα μάτια μου και ξύπνησα. Είδα ότι βρισκόμουν σε ένα άσπρο και ψυχρό δωμάτιο νοσοκομείου. Πιο δίπλα είδα την μαμά μου με σκυμμένο το κεφάλι καθισμένη σε μια καρέκλα. Μόλις κατάλαβε ότι ξύπνησα ήρθε κοντά μου.

Μα- Πώς είσαι; Πονάει το χέρι σου;

  Κοίταξα το χέρι μου και θυμήθηκα όλη την σκηνή με τον αδερφό μου. Ασυναίσθητα τα μάτια μου βούρκωσαν και άρχισα να κλαίω με λυγμούς.
  Εκείνη την ώρα χτυπά η πόρτα και μέσα μπαίνει....

__________________

Στο επόμενο η συνέχεια.

Γεια σας πρώτη φορά γράφω και ελπίζω να σας αρέσει το βιβλίο μου.

Efi ❤