I love my bully

Κεφάλαιο 9

Αφροδίτη's pov

Ξυπνάω το πρωί πολύ πριν από το ξυπνητήρι πράγμα παράξενο για μένα. Γενικά την τελευταία εβδομάδα μετά από το φιλί μας τον Δημήτρη δεν έχω όρεξη για τίποτα.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πάω να κάνω ένα μπάνιο μιας και έχω χρόνο. Βγαίνω από το μπάνιο πάω στο δωμάτιο για να βρω τι θα βάλω. Τελικά κατέληξα σε ένα μαύρο στενό ψηλόμεσο παντελόνι και ένα crop top φούτερ με τριαντάφυλλα. Στεγνώνω τα μαλλιά μου και τα ισιώνω. Βάζω λίγη mascara, eyeliner και ένα μπεζ κραγιόν.

Παίρνω την τσάντα μου για το σχολείο και φεύγω χωρίς να μιλήσω σε κανένα. Φτάνω στο σχολείο και δεν ήταν κανείς. Λογικό αφού είναι 7 το πρωί και το σχολείο ανοίγει στις 8.

Πηδάω από τα κάγκελα και μπαίνω μέσα.  Κάθομαι σε ένα παγκάκι και σκέφτομαι τι έχει γίνει αυτή την εβδομάδα.

Αρχικά συνειδητοποίησα ότι είμαι ερωτευμένη με τον Δημήτρη. Ο Αχιλλέας απεδείχθη ο καλύτερος αδερφός. Ο Δημήτρης έγινε πολύ απόμακρος και μου φέρετε χειρότερα από πριν και δεν ξέρω γιατί. Είναι λες και δεν υπάρχω.

Όλο αυτό με πληγώνει πολύ γιατί εγώ νοιάζομαι για αυτόν και το δίνω προσοχή. Όσο τα σκεφτόμουν όλα αυτά άρχισα να κλαίω πολύ. Άρχισα να νιώθω ένα σφίξιμο στο στήθος. Πάλι με έπιασε κρίση πανικού.

Τότε βλέπω στην πόρτα του σχολείου να μπαίνει ο Αχιλλέας και η Άρτεμις.  Εντωμεταξύ τόση ώρα το σχολείο είχε ανοίξει.  Μόλις με βλέπουν έρχονται τρέχοντας κοντά μου. Ο Αχιλλέας προσπαθούσε να με ηρεμήσει αλλά δεν μπορούσα μόνο ένας μπορεί αλλά αυτός δεν ενδιαφέρεται για μένα.

Αυτός καθόταν απέναντι μας. Εγώ έχω αρχίσει να χάνω τις αισθήσεις μου. Όλη έχουν έρθει γύρω μου. Με βλέπει που είμαι έτοιμη να λιποθυμήσω και έρχεται δίπλα μου ακουμπάει το κεφάλι μου στην καρδιά του και με ηρεμεί. Μόλις καταφέρνω να πάρω ανάσα με παίρνει αγκαλιά ανακουφισμένος.

Εγώ χάνομαι στην αγκαλιά του. Τότε καταλαβαίνω ότι τον έχω ανάγκη. Όποτε το παθαίνω αυτο πρέπει να είναι μαζί μου για να με ηρεμεί.

Σηκωνόμαστε αγκαλιά απο το πάτωμα και καθόμαστε στο παγκάκι. Χωρίς να με αφήσει από την αγκαλιά του μου λέει:

Δ- Είσαι καλά τώρα; Μην μου το ξανακάνεις αυτό.

Αφ- Σε ευχαριστώ. Δεν μπορεί κανένας άλλος να με ηρεμήσει το είδες και εσύ.

Δ- Τίποτα καρδιά μου αρκεί να είσαι καλά. Πάμε μια βόλτα να ηρεμήσεις. Δεν θα κάνουμε μάθημα. 

Αφ- Εντάξει.

Φύγαμε από το σχολείο και πήγαμε σε ένα παρκάκι. Δεν μιλούσαμε καθόλου. Ώσπου έκανα την κινήσει να σπάσω την σιωπή.

Αφ- Σε ευχαριστώ και πάλι.

Δ- Δεν κάνει τίποτα, είπε και ήρθε πιο κοντά μου.

Τα πρόσωπά μας είχαν έρθει σε απόσταση αναπνοής. Τα χείλη μας ακουμπούσαν αλλά δεν φιλιόμασταν. Τότε εκεί που ήμασταν έτοιμοι να φιλιθούμε....

_______________________
Γεια σας. Τι κάνετε;
Μικρό σήμερα σόρρυ δεν πρόλαβα να γράψω περισσότερο.
Τι να έγινε άραγε;
Πάνω είναι η Αφροδίτη μας

Efi❤