In another lifetime

SIXTEEN

I booked a flight, sa Australia.

"You sure about this?"

Kung hindi ko gagawin 'to, I might change my mind at bawiin si Yael.

I want to be selfish pero di ko magawa. Mahal ko kasi ang kapatid ko. Mahal ko yung bata sa sinapupunan n'ya.

"This is my only way out"

Gwen gave me the address where Dad and her stays sa twing magbabakasyon sila, may bahay sila doon. Tinawagan na rin daw n'ya yung care taker, she'll be my companion doon.

Hindi ko akalain may maganda rin pala na maidudulot ang pagkakamali ng nanay ko.

Nagpaalam na rin ako kay Mommy, at first against s'ya sa idea but she let me go din sa huli. Dadalawin nalang daw n'ya ako doon. Sinabi ko rin na ilihim n'ya sa mga kapatid ko kung nasaan ako.

Only my real father, my Mom and Gwen know my whereabouts.

The fewer the better.

Pinili ko na gabi ang flight, so that no one will see me gone. No one will see me again for a long time.

"I'm gonna miss you" Gwen hugged me so tight, s'ya lang yung pinayagan ko na maghatid sa akin. Gusto rin sana ni MOmmy pero ako na ang tumanggi. Mas mahirap din kasi magpaalam sa kanya.

Natutuwa ako na nirespeto nila itong kagustuhan ko.

I deactivated all my sns accounts just incase Yael wants to contact me. I literally shutdown all my communications with them besides, Gwen.

She's the only person I trust as of the moment.

Even Mom and Dad didn't know how to contact me, although alam nila kung saan ako mag-stay but they promised me na hindi sila pupunta doon until I'm ready to face the world again.

This is my way of moving on, this is my way of letting go.

"Call me when you get there" Huling bilin ni Gwen.

"Yes, kapatid, thank you"

***

One week na ako dito sa Sydney, one week na rin ako umiiyak. Bakit ganon? Akala ko madali lang pero bakit kada araw pahirap ng pahirap.

Namimiss ko si Daniella, yung mga pangungulit n'y, yung kasungitan n'ya.

Namimiss ko si Mommy, yung mga heart to heart namin, yung pagtambay ko sa office n'ya.

Namimiss ko yung dahilan kung bakit hirap na hirap ako ngayon.

"Yael" bulong ko sa hangin habang nakatitig sa kisame ng kwarto.

My phone rang...

"Gwen"

"You're crying again, seriously bumalik ka na rito at ipaglaban mo si Yael" yan ang araw-araw n'yang sinasabi sa akin.

"Hindi ko kayang agawan ng ama yung pamangkin ko" I heard her sigh."I'm gonna be fine"

"One week ko na naririnig yan, if I see you crying again, I'm gonna get you out of there and drag your ass back to Yael"

"Wag mo na ipilit si Yael, he's gonna be married and a father soon"

"Yan ay kung mapapatunayan na s'ya ang ama"

"What do you mean?"

"He said, pakakasalan lang n'ya si Ali after nito manganak, he wants a DNA"

But why? S'ya lang ang naging boyfriend ng kapatid ko.

"Hindi sa pinaghihinalaan ko si Ali, but don't you think na may possibility na hindi si Yael ang ama?"

"Si Yael lang ang ex ni Ali"

"Sure ba kayo?"

Napaisip ako, pero hindi talaga gagawin ni Ali 'yon "Can we not talk about them?"

"Alright, I'm gonna hang up, my clients are waiting, I'm gonna call you again"

Naniniwala ako kay Ali, I have a feeling na indenial lang si Yael. He loves me pero hindi dahilan 'yon para maging selfish kami at hayaang lumaki ang bata ng hindi buo ang pamilya.

Sometimes you have to let go of someone , even if letting go destroys you.