DAMARLARIMDAKİ AŞK

15. Bölüm AYRILIK ACI

15. Bölüm

Elif

Arabamı bırakıpta Bursa'ya otobüsle gitmek yaptığım en saçma şey işte. Dönüşü böyle zor oluyo. Elimde valiz valiz valiz. Bir an önce arabama kavuşmak istiyorum.

Ayline de haber vermedim döndüğümü. Olsun sürpriz yaparım bende.

En yakın taksi durağına gittim. Durağın içindeki adama taksi var mı diye sordum. Taksi kalmamış, birazdan gelirmiş peh.

Dışarı çıktım ve beklemeye başladım. Yağmur yağıyordu. Şuan yavaştı ama hızlanması an meselesi. Kafamı kaldırıp etrafı incelemeye başladım. Sıkılmıştım ve yapıcak bişey yoktu tabi.

Biraz ilerimde sanırım benim gibi taksi bekleyen bir çocuk vardı. Uzun boylu, kas yığını ve kumral bir çocuktu. Her kız tarafından ilgi çekici olabilirdi ama şu yağmurun altında inanın ki ilgimi çekmiyo. Birazdan kumralın telefonu çaldı.

"Abi sorma yaa, taksi bekliyorum. Arabamı arkadaşa vermiştim. Taksiye kaldım iyi mi. Allahtan şemsiyem var şu yağmurda bekleyemezdim bide"

Karşı taraftaki ne dedi bilmiyorum tabi ama kumral onayladı sorusunu. Görüşürüz dedi ve kapattı. Onu izliyordum bende.

Telefonu kapattıktan sonra bana doğru baktı. Onu izlediğimi farketmiş olmalıydı. Yanıma doğru geldi ve şemsiyesini bana doğru uzattı. Almadım.

"Beni dinliyodun sanırım."

"Şey yani tabiki hayır. Sadece dalmışım."

"Hıım peki. Öyle olsun bakalım."

Sesim biraz ürkek çıkmıştı. Sebebini bilemiyordum ama kafamı kaldırıp bakamadım o an yüzüne.

"Hep böyle misin?"

"Anlamadım"

"Yani karşındakinin yüzüne bakmaz mısın? Yoksa sadece bana mı böyle?"

Sebebini bende bilmiyorum be kumral. Sana nasıl cevap vereyim.

"Yani aslında böyle, şey."

Meydan okur gibi gözlerine baktım.

"Bakabiliyorum."

Taksinin geldiğini gördüm. Binmek için hareket ettim. Ama Savaş benden hızlı davrandı. Az önce almadığım şemsiyesini elime tutuşturdu ve taksiye bindi.

"Kusura bakma. Acelem var. Üzgünüm gitmem gerek. Bu arada adım Savaş küçük hanım."

Ahh lanet olsun. Yarım saattir beklediğim taksiye bindi ve uzaklaştı.

"Aptal, odun. Ne biçim erkeksin sen!"

Diye bağırdım arkasından. Tanımadan nefret ettiğim tek insan. Aptal!

Allahtan şemsiyesi bende yoksa yağmurda beklemek iyice canımı sıkardı.

Neyse ki bikaç dakika sonra yeni bir taksi geldi ve bende ona binip uzaklaştım.

***

Aylin

Hala aklım almıyor. Bu benim ablam olamaz. Bu kadar canımı acıtamaz. Ne yapacağımı kara kara düşünürken ablam odama girdi.

"Fazla düşünme, zaten seçenek olarak çok bir alternatif yok."

"Bunu neden yapıyosun bana?"

C

evap vermedi soruma.

"Yemek hazırladım. Hadi masaya."