DAMARLARIMDAKİ AŞK

14. Bölüm- HAYATIMDA BİRÇOK SORUN VAR

14. Bölüm

Sabaha kadar gözümü kırpmadım. İçinde bulunduğum durum beni kahrediyor. Ve ne yapacağıma dair tek bir cevap yok aklımda.

Ablam Merte aşık olduğunu söyledi. Merte. Sevdiğim adama. Beni seven adama.

Bunu söylediği zaman beynimin sağ lobundan sol lobuna doğru bir hareketlilik hissettim. Ellerim, kollarıma doğru, dirseğimin tam östüne kadar uyuştu ve hissedemedim. Ev ekvator gibi olmasına rağmen kendimi kutuplarda hissettim. Ya da tam tersi, bilemicem.

Anımsamıyorum aslında pek çok şeyi. Düşünme yetimi kaybettiğim gibi galiba aklımıda kaybettim o sıralarda.

Ablam cevap bekler gibi suratıma bakıyordu ve benim konuşacak tek kelimem yoktu.

Sadece iyi geceler dedim. Diyebildiğime şükrediyorum.

Bu sabah her zamankinden farklı olucak. Dediğim gibi ablamla aram pek iyi değil. Hatta onun için ölüyorumda diyemem. Ama bu son durum. İyice soğuttu beni ona karşı.

O ise bana bi melekmişim gibi davranıyor. Ama ben hissediyorum. Mertle tanışmasına sebep olduğum için bana karşı böyle. Ahh kahretsin nerden de kabul ettim alışveriş teklifini. Hepsi benim suçum.

Aslında ablama kızamıyorum. Onun bi suçu yok. Hiçbir şeyden haberi yok. Bilse kardeşinin sevgilisi olduğunu kesinlikle böyle bişey yapmaz.

Birden yataktan fırladım.

"Ee madem bilse yapmaz. Bende söylemeliyim."

Bu söylediğim şeye ilk başta kendim güldüm. Yapmalıyım evet ama nasıl? Bunu ablama hayatta söyleyemem.

Ben düşüncelere dalmışken ablam odama girdi.

"Günay.. Bu gözlerinin hali ne böyle. Gulyabani gibi olmuşsun"

Gülerken konuşmak adetidir ablamın. Bildiğin dalga geçiyor benimle.

"Ne varmış gözlerimde?"

"Gözlerin diyorum tatlım, kafam kadar olmuşlar."

Sinirli bir bakış attım ve kafamı çevirdim. Yataktan kalktım ve giyinmeye başladım. Giyinmek derken üstüme bi hırka aldım o kadar. Evde pijamayla dolaşmak hobimdir benim.

Kapıya doğru yöneldim.

"Nereye gidiyorsun, biran önce hazırlan. Gidiyoruz!"

"İyi alıştın sen. Ben okula gidiyorum sen nereye gidiyosan git!"

"Ben nerden bileyim burayı. Sen götür."

"Gö-tü-re-mem!"

Birden ısrar etmeyi bıraktı ve hınzırca bi gülüş attı.

"Tamam ben kendim giderim."

"Süper olur"

Kapıdan çıkmadan önce arkamı döndüm. Telefonumu eline almış bişeyler yapıyo. Amaan zaten içinde bişey yok. Naparsa yapsın!

***

"Kahvaltı hazırrr, hadi masaya abla."

"Geliyorum."

Ablam mutfağın kapısından içeri girmeden bi on metre uzaktan parfüm kokusunu alabiliyordum.

İçeri girdiğinde ise karşılaştığım manzara akıllara zarardı. Üzerinde yok denecek kadar kısa ve tahrik edici bi mini etek ( ben bile tahrik olduysam artık), onun üzerinde ise göğüslerini en az 90 beden kadar gösteren üst düğmeleri açık bir gömlek.