paws of love »yoonkook ✓

bir

03 Haziran 2015

Jungkook evine gitmek için boş olacağını düşündüğü ara sokaklardan geçerken düşünceliydi. Üniversitenin ilk senesi ve ilk ailesinden ayrı olmak kafasını kurcalıyordu. Yalnız hissediyordu, fazlasıyla. Başka bir şehirde kendine bir yaşam kurmuştu artık, her ay ona yüklü miktarda para göndermeleri de cabasıydı fakat oturan bir düzeni bozmak zor olmuştu, Grafik ve Tasarım bölümünü kazandığına çok sevinmiş, hazırlık sınavını hiçbir sorun olmadan halletmiş ve bölümünde kayda değer dereceler yapmaya başlamıştı. Sınıfın çan eğrisini belirliyordu ve bu nedenle kendine sadece bir arkadaş bulabilmişti, sosyal kelebek Kim Taehyung. Gerçi onunla da sadece fakültenin içinde takılıyor, geri kalan boş zamanlarında ise kendini bilgisayar oyunlarına veya animelere gömüyordu.

Sokak lambaları açıldığında birden ürkmüştü Jungkook, düşünceleriyle o kadar meşgul kalmıştı ki yolun sağ tarafında hıçkırarak ağlayan bedeni ancak fark edebilmişti. Merak duygusu ağır basıp ayaklarını yönetmeye başladığında kendini küçük çocuğun (?) yanında bulmuştu. Pamuk şekere benzeyen, gül kurusu rengindeki saçları ve onlardan bir ton daha koyu kulaklarıyla oldukça şirin gözüküyordu. Karşısındaki bir kedi-çocuktu.

2000'li yılların başlarında sosyete artık hızlını alamamış ve çantada süs köpekleri taşımanın yeterli gelmediğini düşünmeye başlamıştı. Bunun üzerine laboratuarlarda akıl almaz deneyler yapılmaya başlanmış ve zenginlerin para harcayabilecekleri yeni bir endüstri keşfedilmişti. Kedi çocukların üreticileri dünyanın dört bir yanında enstitü kurmuş, sonra da bunu adeta pazara dökmüşlerdi. İlk başlarda fiyatları çok yüksek olsa da aradan geçen neredeyse yirmi yılın etkisiyle fiyatları -çok olmasa da- düşmüştü. Çoğu maymun iştahlı zengin birey, hevesi geçince onları bakım evine bırakıp sadece masraflarını karşılıyorlardı. Bazıları onu bile yapmıyordu fakat eylemciler sayesinde devlet, kedi çocukların bilince sahip oldukları gerekçesi ile sahipsiz kalanları koruma altına almaya başlamıştı. Bilim adamları onların genetiğini her ay 1 yaş artacak şekilde düzenlemişlerdi. Büyümeleri sadece iki yılı kapsıyordu. Her yıl toplam 12 yaş büyüyorlardı. Kedi sınırı olan 24'e geldiklerinde ise insanlar gibi her yıl sadece bir yaş büyüyüp yaşlanıyorlardı Karşısındaki beden daha yavruydu. Muhtemelen kedi hesabıyla 3-4 aylık, insan hesabıyla 3-4 yaşlarında olmalıydı.

Kedi çocuk gözyaşlarını elleriyle silip sarkıttığı pembe dudaklarla Jungkook'a bakmıştı. İlk başta dalgın olsa da karşısındakinin yabancı bir insan olduğunu görünce birden sıçramış ve kuyruğunu ve kulaklarını havaya dikmişti. Eski ailesi hariç ilk defa insan görmüştü. Jungkook onun bu halinin sevimliliğine kıkırdamadan edememişti. Onu korkutmak istemediği için sesini olabilecek en hafif ve rahatlatıcı tonda tutmayı denedi.

"Merhaba güzellik."

Kedi çocuk dudaklarını sarkıtmaya devam ederken kollarını önünde birleştirmişti, sanki tavır takınmış gibiydi ama ağladığını düşünürsek kendini güçlü göstermeye çalışıyor olması da muhtemeldi.

"Tamam, sana zarar vermeyeceğim. Hislerimi yaydığım kokudan anlayabilirsin sanırım değil mi?"

Büyüğünün dediğini yapıp kendine uzatılan eli koklamıştı, bu hislerini koklamak değil karşıdakini tanımak için yapılan bir hareketti.

Küçük olan, onun kendisine zarar vermeyeceğini en başta hissetmişti zaten, çünkü insanlar yaydıkları adrenalinde o anki hislerinin kokusunu taşıyorlardı ve hayvanlar kendilerine kimden zarar gelebileceğini böyle kavrıyordu. Yeni bir kedi olmasına rağmen içgüdüleri sayesinde bütün bunları biliyordu. Sadece şuan üzgündü, konuşmaya bir buçuk ay önce başlamış olmasının nedeniyle duyguları yoğun olduğunda kuracağı cümleleri çok fazla düşünmesi gerekiyordu bazen. Sadece çok korktuğunda hızlı konuşuyordu.