Zielona miłość część 2 - "Miłość Rebeliantów"
Zasada jest prosta - albo stosujesz się do zasad i żyjesz, albo od razu umierasz. Takie jest prawo dla wszystkich Mistrzów Żywiołów.
Jednak w ich sercach jest nadzieja, która sprawia, że zamierzają walcz...
Idę nocą ulicami Paryża oczywiście nie sama, bo towarzyszy mi Thomas. Czemu idziemy o tej porze nie wiadomo gdzie? Tego nie wiem, ale podobno to coś ważnego. Thomas- Chodź szybko -pociągnął mnie za rękę w stronę wierzy Eiffla. Celeste- Thomas co robisz? -Zapytałam szeptem Thomas- Cii -przyłożył palec do swoich ust - Chodź coś ci pokażę Celeste- Thomas, ale na wierzy jest 48 strażników Thomas- Czyli już sprawdziłaś -uśmiechnął się - Albo ty się nimi zajmiesz, albo ja Celeste- Okej - jeszcze nie potrafię dobrze używać mocy krwi, bo wcześniej nie odczuwałam takiej potrzeby, a teraz mama nie może mnie uczyć, przez te wszystkie zakazy. Wytłumaczę to z czasem, ale wracając. Użyłam mocy zmniejszając ciśnienie krwi każdemu ze strażników co spowodowało utratę przytomności. - Już Thomas- I ty nie potrafisz niby używać mocy krwi? -Zapytał ironicznie Celeste- Dopiero się uczę Thomas- Ja nie rozumiem czemu wszyscy się poddali Vanessie przecież mamy przewagę Celeste- Masz rację Thomas- Ja mam zawsze rację -zaśmiał się Celeste- A idź z tym wystarczy że twój tata męczył tym wszystkich i tobie też się udzieliło? Thomas- Niedaleko pada jabłko od jabłoni Celeste- Racja. Ugh! Thomas- Mam cię -zaśmiał się i wszedł na wierzę Celeste- Kto pierwszy na górze -użyłam mocy światła i szybko znalazłam się na samej górze
5 minut później
Thomas- Jestem wysportowany, ale ty użyłaś mocy i to nie było fair Celeste- Oj no nie gniewaj się -podeszłam do barierki i spojrzałam na miasto, wszędzie w oknach ciemno, tylko latarnie na ulicach się świecą dając urok temu miejscu Thomas- Celeste? -Odwróciłam się i zobaczyłam Thomas'a z lampionem i malutkim pudełeczkiem. Spojrzał na zegarek -wszystkiego najlepszego z okazji siedemnastych urodzin -uśmiechnął się, a ja się zaśmiałam cicho. Celeste- Brakowało mi tych naszych niespodzianek, nawet przez brak ich w poprzednim roku zapomniałam o tym, a poza tym Paryż? Serio? Thomas- Wiesz ja cię do Paryża zabrałem, a ty mnie na Antarktydę i to jeszcze na wiosne, gdzie u nas ciepło, ja jak zwykle w spodenkach, a ty mi mówisz że gdzieś lecimy po czym się okazuje że powinienem się wcześniej ubrać Celeste- No tak, dziękuję Ci -podeszłam do niego i wtuliłam się w jego tors Thomas- Proszę -podał mi lampion -zamiast tortu żebyś pomyślała życzenie i puściła Celeste- Pomysłowe -zrobiłam jak powiedział. Chciałbym żeby w końcu się zmieniło to wszytko. Brakuje mi taty. Nawet nie przypuszczałam że tak bardzo. Puściłam lampion Thomas- Lloyd. Mam rację? -Zapytał trochę zmartwiony Celeste- Tak.. Tak bardzo bym chciała żebyśmy w końcu byli wolni i żeby tata wrócił Thomas- Rozumiem, też bym chciał.. Proszę -podał mi pudełeczko Celeste- Nie musiałeś. Już mam od ciebie piękną kolekcje pudełeczek Thomas- Oj nie gadaj tyle -dał mi pudełko, a ja je nie pewnie otworzyłam i zobaczyłam wisiorek
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Celeste- Jest przepiękny -podniosłam go na wysokość oczu i przyglądam mu się Thomas- Kiedy go zobaczyłem pomysłem o tobie i jakoś tak wyszło że kupiłem -wziął naszyjnik ode mnie, a ja się odwróciłam i uniosłam włosy do góry, aby mi zapiął. - Już Celeste- Dziękuję...a no i dzięki za to że mnie tu zabrałeś Thomas- Nie ma za co i zobacz jaki masz ładny widok, a nie to co ja na Antarktydzie..-podszedł do barierki i oparł się o nią Celeste- Oj no przepraszam, ale myślałamże uda się wtedy kiedy nie będzie padać i trafimy na czas gdzie da się coś zobaczyć.- poszłam w ślady przyjaciela Thomas- Przecieżwiem.. -Po dłuższej chwili ciszy Thomas się odezwał -Wyobraź sobie jak to było normalnie żyć jak człowiek, a nie jak jakiś..eh nawet nie wiem za co nas uważają..chyba za najgorsze zło. Celeste- Niestety.. Zazdrość jest okrutna. Nie myślałam że Vanessa wprowadzi tyle zakazów. Czasem się czuję jakbym przegrała wojnę, której tak naprawdę nigdy nie było Thomas- Tak...ej powtórz to ostanie zdanie Celeste- Ee..której nigdy tak naprawdę nie było? Thomas- Nie to, to wcześniej Celeste- Emm..czasem się czuje jakbym przegrała wojnę? Thomas- Tak! To jest to! Celeste- Czekaj..jeśli ty właśnie.. Thomas- Nigdy nie walczyliśmy i tu właśnie Vanessa to wykorzystała Celeste- Racja..kurde. Thomas- Ja zawsze mam rację Celeste- Ale nie chcę wojny, a poza tym wszyscy się poddali. Kto ma walczyć? Ninja nadal nie wrócili, a tylko my ich pamiętamy Thomas- Ale ninja przecież nie są jedynymi osobami, które mogłoby włączyć -uśmiechnął się. Jeju nie wierze że on coś takiego wymyślił.. Chyba bardziej mnie boli to że ja na to nie wpadłam. Celeste- To kogo chcesz..nie czekaj wróć. Jak chcesz w ogóle włączyć? Nie chcę nikogo ranić Thomas- Tego jeszcze nie wiem, ale coś czuję że aktywujemy the Mob Celeste- Thomas! Jesteś genialny! Możemy robić to co w szkole kiedyś! Przecież dzięki nam dyrektorka zmieniła szkołę Thomas- Tylko trzeba coś wymyślić żeby zadziałało Celeste- Najpierw to my musimy ekipę aktywować Thomas- I nawet wiem od kogo zaczniemy
3:20, 7 grudnia 2033 W Ninjago
Thomas- To tu -weszliśmy do baru, a za ladą zobaczyłam.. Nie. Nie możliwe! Jak on ich znalazł Celeste- Fred! George! -Rzuciłam się na szyję chłopaków Fred i George- Celeste! Celeste- Thomas jak ich znalazłeś? Thomas- Nigdy nie zgubiłem -zaśmiał się-chłopaki pomożecie? Fred i George- Jasne! -Rzucili czapkami firmowymi za siebie tak samo jak fartuchami i wyszliśmy stamtąd
4:30
Zapukałam do okna. Otworzyła mi je brązowo włosa dziewczyna. Amanda- Celeste? Thomas? Bliźniaki? Która godzina? -ziewnęła Celeste- Idealna. Ubieraj się.
5:10
Wszyscy siedzimy u Thomas'a w pokoju Amanda- Jest nas piątka, więc na ten wasz cały plan jednak brakuje osób -powiedziała siedząc na fotelu przy biurku Fred- Ale i tak szacun za pomysł George- Ej, a może ściągniemy jeszcze kogoś na przykład Sam'a? Celeste- To nie jest głupi pomysł. Możemy też Eric'a, Alex'a i ja polecę teraz po Hugo -wstałam z łóżka Thomas'a. Usłyszeliśmy pukanie do drzwi Thomas- Kogo niesie? -Wstał i otworzył drzwi Hugo-Fred i George do mnie dzwonili i opowiedzieli wszytko Thomas- No to mamy kolejnego -zaśmiał się Fred- Ej, a Lili? Celeste- Jest w internacie, ale mogę po nią szybko polecieć z Thomas'em, a wy zajmiecie się.. Nie! Ja mam lepszy pomysł. Znam jeszcze parę osób. Fred i George pogadajcie ze wszystkimi z naszej paczki. Amanda i Thomas lecicie po Lili. Ja z Hugo lecimy po parę innych osób. Fred i George- To my się zajmiemy Eric'iem, Alex'em, Mike'iem Thomas- O nie Mike odpada! Nie chcę patrzeć na jego gębę, a i po drodze z Amandą i Lili wpadniemy po Lune. Fred- To bez Mike'a George- I jeszcze Sam Wszyscy uzgodniliśmy kogo kto ściąga i każdy poleciał w swoją stronę. Poleciałam z Hugo na moim smoku do Ameryki Południowej.
Cdn
Hejka, w końcu pierwszy rozdział mam nadzieję ciekawszej wersji. Udostępnione zostaną/zostały trzy rozdziały jednego dnia, ponieważ już były wcześniej napisane tylko długo je przenosiłam :')
