26

66 5 11
                                    

Beril'in ağzından

Giydiğim mavi peruk siyah lens ve değişik kıyafetlerle tanınmayacak haldeydim. Miray'ı ararken Melisa ile buluşacağıma inanamıyordum. Bir an önce salıverirdi inşallah.

Star kafenin kapısını açtıktan sonra çiyanı görerek yanına gittim. Bilmemezlikten gelerek gülümsedim.

"Melisa Kaya?"

Melisa elindeki telefonu masaya bırakıp bana baktı. Otuz iki diş sırıtıp ayağa kalkarken sarılınca yüzümü buruşturarak bende ona sarıldım. Eve gidince kesinlikle elime dezenfekte kremi sürecektim.

Melisa ile ayrılırken bana baktı.

"Gerçekten çok güzel kızmışsın Lina."

Gülümseyip kafamı salladım.

"Sen de çok güzelmişsin, bu şehirde sonunda bir arkadaş bulabildim."

Ona hiç arkadaşım olmadığını anlatmıştım. İyi ki de öyle yaptıştım çünkü araştırırsa kimse tanımayacaktı beni.

"Artık ben varım. Şu şehirde çünkü tek başıma iş yapamazdım herhalde."

Tek kaşımı kaldırdım.

"İş?"

Gülümsedi.

"Sen hani böyle adam öldürmüştüm küçükken falan demiştin ya. Şu pisli mekanları da biliyorsun."

Kaşlarımı çatarak kafamı salladım. Melisa gülümseyerek bana yaklaştı.

"Ben de o işlerin kızıyım aslında."

Ne iş çeviriyor bu diye düşünürken aklımdaki şeyi dışına söyledi.

"Bir kız var. Çok sinir oluyorum kendisine. Yıllarca sevdiğim çocuğun sevgilisi."

Miraydan mı bahsediyor bu? İş falan derken neyi kaatettiğini anlamak için sahte bir gülümseme attım.

"Adı ne kızın?"

"Miray, Miray Arıkan."

Sahte gülüşümü yeniden gösterdim. Miray hakkında bir şey biliyor muydu acaba?

"Ya, o kızdan bende nefret ediyorum biliyor musun? Gördüğüm yerde ciddi ciddi öldüreceğim."

Melisa sinsi bir şekilde gülümseyerek bana yaklaştı.

"Senin öldürmene gerek kalmadı Linacığım."

Kaşlarım çatıldı bu cümlesine karşı.

"Neden?"

Bana baktı.

"Sana güvenebilirim değil mi bu konuda?"

Gözlerimi devirdim. Söyledi söyledi yumurtayı çıkaramadı. Kaşar milleti değil mi? Al birini vur ötekisini.

"Ben güvendiğim bir insanla buluşabilirim ve ilk buluştuğum insan sensin. Sence bende sır çıkacak tip var mı?"

Melisa gülümsedi.

"Sevindim."

Kaşlarımı çattım.

"Anlatmayacak mısın?"

"Aslında anlatılacak bir şey yok. Bu kızın babasının düşmanları varmış. Babasıyla iş birliği yapıp düşmanlarını o kıza yönelttik. Kızı şuan şehrin dışındaki ormanlık yolunun tek klubesinde tutuyorlar. Yarın bugün ölüm haberi gelirse şaşırma. Ne güzel bir haber değil mi?!"

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jun 17, 2017 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Portakal Aşkı #Wattys2017Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin