KURBAN

KURBAN-2

Medya:Işıl
Şarkı:Troye sivan -Heaven
Öneririm.
***
Işıl'dan
Mesajı okuyunca direk abime haber verdim. Telefonu açmamıştı. Korkuyordum... Ama polis vardı. Gelemezdi.

Yani... Umarım... Eğer gelirse bu sefer oyun biterdi. Ben ölür, o yaşardı. İnsan dayanamıyor. Zor. Çok zor.

Bir sadistiniz var. Sizi çiziyor,dört ay işkence ediyor. Sonra bırakıyor.

Geri dönmemesi için ne yapmam gerekiyor? Yapmaya hazırım. En etkili çözüm.... ölüm.

Bilmiyorum.Dört ay yaşamak için direnmek,  şimdi acılar bitsin diye ölmek...

Boşuna yaşamış olurdum o kadar acıyı.Ama ailem bile beni sevmiyor...Ne beklersin ki...

Ya ölüm,ya ölüm.Ha şimdi ölücem ha o sadist beni İki-üç ay, gün, yıl, hafta, saat sonra öldürücek. Ama ya geri dönmezse?

Boşuna ölmüş olursam? Bu bana çok koyardı. En azından ruhuma.

Beni öteki dünyaya bile uğurlamaya gelmeyecek bir aile düşünürsek...

Neyse. Daha fazla düşünmesem iyi olur. Telefonumun titremesiyle yeni bir mesaj korkusu geldi. Ama bunun bir arama olduğunu anlamam kısa sürmemişti.

Aramayı cevaplayıp abimi dinlemeye başladım.

"Beni aramışsın,prenses?" soru sorar bir ton kullanmıştı.

"Abi...Bana bir mesaj geldi. Mesaj tehdit içeriyordu. Yani galiba... Bilemiyorum abi. Mesajın kimden geldiğini bilemiyorum. Cehennemin seni bekliyor falan diyor. Polis var gelemez değil mi?"

"Lanet olsun! Gelir. Hatırladıysan o manyak seni karakolda kaçırmıştı."

"B-ben..." dediğimde sesim kırgın çıkmıştı. Haklıydı. Karakolda kaçırmıştı beni. Polise, arkadaşımın günlerdir ortada olmadığını, ailesinin de kızdan haber alamadığı için kayıp ilanı çıkarmasını rica edecektim.

"Lanet! Özür dilerim. Çok özür dilerim. Benim bir an boşluğuma geldi. İs-"

"Hatırlattığın için saol." Dedim ve Telefonu suratına kapattım. Sinirlerim gerilmişti ve daha da tedirginleşmiştim.

Adil değildi. Ne olursa olsun adil değildi . Ben şu an diken üstünde otururken  belki o rahat bir şekilde  film izliyor olabilirdi .

Eğer bunun altından babam çıkarsa... Bu sefer cidden giderim. Hiçbir şey tutamaz beni burada...

(3 yıl önce)

Yine babamın bir iş yemeği vardı bu gün. Keşke orada gazetecilere beni tanıttığı ve ne kadar sevdiğini anlattığı kadar sevse beni. Neden beni değil de abimi seviyor? Abimin ayrıcalığı ne? Sanki ben yokmuşum gibi davranmasının sebebi ne?

Abim de zaten  bu sebepten dolayı babama sinirli. Annem hiç konuşmuyor benimle. Bana baktığında gözlerinde üzgünlüğü görebiliyorum. Bir duygu daha ama...O duygu pişmanlıkla harmanlanmış nefret.Ama bana karşı mı bilemiyorum.

Çok üzülüyorum. Anlamıyorlar. Kırılıyorum. Umursamıyorlar. Ağlıyorum. Gülüyorlar. Aşağılanıyorum. Seyirci  kalıyorlar.

Neden? Neden ki? Bana bir kere bile vurmamıştılar. Ama bunun sebebi bence benden tiksinmeleriydi. Ama Eğer  yarın babam gelip seni seviyorum dese boynuna atlarım.