KURBAN

KURBAN-8

Multi :Eda
Bölüm şarkısı: Night changes-1D

. . .
Işıl'dan
Bir yatak vardı.Hemen bir gözümün önünde.Çok yumuşak görünüyordu.Aşırı...

Yatağı test etmek için yanına doğru iki adım attım.Yatağa yavaşça oturdum.Göründüğünün bin katı daha yumuşaktı.Kuş tüyünden yataktı...

Ama benim uykum yoktu.Uyumayı çok isterdim bu güzel,kar tanesi kadar beyaz olan yatakta.Yataktan kalkarken ayağım bir yere takıldı.Ve yatağın üstüne düştüm.Kafamı sert bir yere çarptım.Bu acımıştı.Ama kötü olan şimdi çok uykum vardı!

Baran'dan
Başım dönüyordu.Ben neden olduğunun çözmüştüm.Bacağım yüzündendi.Ne kadar büyük olduğunu bilmediğim boyutta bir yara vardı bacağımda.Ama acı hissine alışkın olduğumdan farketmemiştim.

İlk defa pişmandım.Ama kurban olarak seçtiğim kişiye değil dikkatsizlik yapmama ve beş ayımı bu işe adamama pişmandım.Ama içimdeki diğer his...korkuydu.

Evet,kabul,korkuyordum.Ama Işıl'ın ölmesinden korkmuyordum.Onu ben öldürecektim.Bu planı uygulayamamaktan korkuyordum.

Işıl...

Sen beni aptallaştırıp, hatalar yapmama yol açıyorsun.Benim kim olduğumu kısa zamanda çöz...Sıkılmaya başladım ve benim sıkılmamı isteyecek en son karakter sensin.

Oyun onun ölmesiyle son bulacaktı.Ama o daha 'sadistin' kim olduğunu çözemiyordu.Bu kız saftı.Hiçbir şeyden haberi yoktu.Abisinin onun yüzünden uyuşturucuya başladığından bile haberi yoktu.

Tüm bu düşünceleri bir kenara bırakmalıydım.Çünkü bacağım hâlâ acıyordu.Eğer felç falan kalırsam bu hiç iyi olmazdı.Bir doktor geçerken kolunu tuttum.Bana döndüğünde konuşmaya başladım : "Bacağımda kanama var.Çiziğin ne kadar büyüklükte olduğunu veya ne kadar derin olduğunu bilmiyorum.Tek bildiğim şey acıdığı ve aynı zamanda kan kaybına neden olduğu."

"Beyefendi,sizi yönlendireceğim ancak kan arıyoruz.AB- kan gerekiyor.Yoksa yakınınızın hayatı tehlikeye girecektir.Bunu istemeyeceğinizden eminim.Kan grubunuz nedir?"

"AB + ben veremez miyim?"

"Maalesef,dediğim gibi bedeni nakil kanları kabul etmedi.Stolklarımızda
AB - bulunmuyor.Şansınıza,Işıl Hanım'ın kanı en az bulunan kandır.Ailesine sorun.Belki aileden birisi ona kan verebilir."

"Tamam.Soracağım ama önce bacağıma bakmanız gerekiyor."

"Peki,sizi yönlendirmesi için hemşire gönderiyorum."

Biraz sonra bir hemşire gelmişti.Kolumdan tutarken Aras'ı gördüm.Çaresizce ailesine bakıyordu.Işıl'ın yoğun bakımda olmasının sebebi kanın hâlâ bulunamamasıydı.Bulunursa kurtulabilirdi.O kan bulunmak zorundaydı.

Hemşire beni bir yere oturttu.Sonra pantolonumun yırtılmış kısmına baktı.

"Yaranız çok derin değilmiş.Ama biraz uzun bir kesikmiş.İki saat kadar kanadıysa başınızın dönmesi normal."

"1 saat."

"Efendim?"

"1 saat kanadı.Düzeltmek istedim." Kafasını salladı.Bu hemşire ne genç ne yaşlıydı.Ortalama yaşlardaydı.Benim gibi mavi gözleri vardı.Bana benziyordu.Ama Yanyana dursak annem gibi kalırdı.Babam bana hep sen bana çekmişsin derdi.Çünkü o mavi gözlü ve yakışıklı birisiydi.Tek kusuru mafyalığını benden daha çok önemsemesiydi benim gözümde.Ama ne olursa olsun o benim babam.Ona değer veriyordum,elbette ancak onun bana öğrettiği gibi değer veriyordum.

Babama verdiğim değer,işlerimden daha değerli veya önemli değildi.O öyle istemişti.Hemşire bana bakmaya çekinir gibiydi.Ama umurumda değildi.

Onu önemseyip daha fazla diyaloğa girmek istemiyordum.Bu gün bana bir şey olmuştu.Sert kişiliğimden taviz vermeyen ben bu gün baya konuşuyordum.Beyin fonksiyonlarımla oynanmış gibi hissediyordum.Bu Işıl konusu canımı sıkıyordu ondan olmalıydı.

"Siz biraz dinlenin ve bu hafta içinde bacağınıza çok yük vermemeye çalışın.Özellikle spor yapıyorsanız bu hafta spora gitmeyin." dedi ciddi bir tonla."Peki,teşekkür ederim." dedim bende ciddi bir tonda.

Ciddiyet benden sorulur.

Kadın uzaklaşırken bende olduğum yerde yayıldım.Sedyeye uzandım ve gözlerimi karanlığa yumdum.

Eda'dan
Baran,Baran,Baran!

Senden nefret ediyorum!Hâlâ insanları kurban olarak belirleyip onlara işkence mi ediyorsun?Hâlâ yapıyor musun?

Bunu Işıl denen o kıza yaptın mı?Ama ben de Eda Soylu isem bu oyunu bozarım.Sinirle olduğum yerde kıpırdandım.İki yıl ortada olmamam onu rahatlatmış.Bedenimdeki yara izlerini geçirmek için Amerika'ya gitmiştim.O yara izlerini yapan tabii ki Baran'dı.

Onun ilk resmî kurbanıyım.İlk işkencesini yedi yaşında yaptığını biliyordum.Ama Benden daha kötü şeyler almıştı.Bir tek acı çektirmemişti.

O benden Bekaretimi almıştı.Daha lise öğrencisiydim.Acımamıştı.Ama ben bu oyunu bozucaktım.Işıl'ın olduğu hastaneyi öğrendim.Kadıköy hastanesindeymiş.Baran...Yeni bir düşman kazandın.

Ama bu düşman çok eski bir dost.Hiç mutlu olmayacağın bir dost.Kalbine kurşun sıktığın ama öldüremediğin bir dost.

Baran...Eda Soylu seni satrançtaki siyah şah olarak görüyor.İlk hamleyi ben yaptım. Ama Eğer beni hafife alırsan son hamleyi de ben yapacağım.
Işıl...umarım bu oyunda benim vezirim olursun.Yoksa seni bir piyon gibi harcayacağım.

Ben Eda Soylu düşmanlarımla satranç oynar gibi oynayan ve ömrü hayatınızda görebileceğiniz en psikopat ve en hırslı insanım.

Baran'dan
Hâlâ kan bulamamıştık.Aras ve ailesi artık umudunu kesmişti ama ben hâlâ kesmemiştim.Kaybettiğimi kabul etmiyordum.

Bağırmaya başladım:

"Ulan,hiç kimsenin mi kanı AB- değil lan?Hiçbirinizin mi?Ölücek lan o kız!Aranızda kanı AB - olup vermeyen varsa onun Azrail'i olurum!Son defa soruyorum AB- kan grubu olan kim?"adeta kükremiştim.Sesim çok katıydı.Çok soğuk ve sert.

O sırada merdivenlerin hemen oradan bir ses geldi...

"Ben veririm."

Bu ses...Başımı yavaşça o tarafa doğru çevirdim.Bu sesi biliyordum.Onu gördüğümde gözlerimin öfkeyle parladığına emindim...

"Eda." sesim öfkeme tezat şaşkın çıkmıştı.Sesimin şaşkın çıkmasına lanet ederek ona öfkeyle bakmaya devam ettim.

Aras ve ailesi anlamaz bakışlarla bize bakarken Aras kavramış olacak ki "Siktir." dedi.Ona anlatmıştım.

"Beni özlediniz mi?"

. . .
Yeni bölüm gelmiştir.Yazarken ben heyecanlandım yemin ederim.