KURBAN

KURBAN-7

Multi:Baran
Bölüm şarkısı:Somebody that I use to know

. . .
Işıl'dan
Acı...Üç harfli bir kelime,mazoşistlerin bağımlılığı,sadistlerin vazgeçilmezi...

Biz kurbanlar ise oyuncaktık.Biz demiştim çünkü yalnız olmadığımı biliyorum.Bunu bilerek öleceğim.İki el gelen silah sesi ve iki tarifsiz acı...

Enseme iki defa vurduğu için zaten bilincim yarı kapalıydı.Kan kaybı da bilincimin kapanması için beynime sinyal veriyor,işimi zorlaştırıyordu.

Gözlerimi kapatınca on-on beş saniye sonra açabiliyordum çünkü uykum varmış gibi bilincim gidip geliyordu.

Baran ise yüzüme ilk defa gerildiğini gördüğüm yüz hatlarıyla bana bakıyordu.

Endişelenmiş görünmüyordu.Düşünceli görünüyordu.Gözlerimi kapatmak istiyordum.Ama bu kadar çabuk pes etmen aptallık olurdu.

En sonunda Baran ne yapacağına karar vermiş olmalı ki , beni kucağına alıp dışarı çıkardı.Sonra bir şey aklına gelmiş olmalı ki elini telefonuna götürdü.İki dakika kadar biriyle konuştuktan Sonra Telefonu kapattı.

Beni yere yatırıp yaramı aramaya başladı.Küfür etti.Ne dediğini bilmiyordum ama küfür ettiği bariz belliydi. Yani, böyle bir durumda güzel sözcükler söylenmezdi herhalde.

Yarayı bulamıyordu.Çok fazla kan vardı.Bu kaların kaynakları neredeydi bulması zordu. Bedenim, kısa bir süre içinde çok kan kaybetmişti.

"Neresi en çok acıyor?"

Yine ruhsuz ses tonunun arkasına saklanmıştı.Hiç neşeli konuşmaz mı bir insan? Ya da bir duygu belirtisi...

"Karnım..ve göğüs....kısmı."
Kesik kesik konuşmuştum çünkü nefes almakta aldığım zorluğa aldırmadan konuşmaya çalışmıştım.

Buna rağmen bilincime yenilmedim.

"Sakın uyuyayım deme."

Uyumamak için verdiğim çabayı görmüyor mu bu?Ona cevap verecek gücü kendimde bulamıyordum.Konuşmayacaktım. Gözlerimle onu onayladım. Anlamış olmalı ki, yüzünde memnuniyet ifadesini yakaladım.

Siyah lüks bir araba önümüzde durdu.Herhalde o istemişti.Şu an umurumda olmaması gerekirdi ama arabasına ne olduğunu merak ediyordum.

Arabaya ilk beni bindirdi sonra kendisi bindi.

Şöför'e bir takım şeyler söylese bile anlamamıştım.Uyku iyice bastırmıştı.Vücudumdaki kanın yarısını kaybetmiş gibiydim...

Belki on dakikadır kan kaybediyordum..Bilmiyorum. Gerçi merak ettiğim iddia edilemezdi ama...

Araba durduğunda sarsıldım.Ama kendimde hiç bir güç bulamıyordum.
Biri beni kucakladı sonra hızlı adımlarla yürümeye başladı.

Bacağı yaralı birisi nasıl bu kadar hızlı yürüyebiliyor?

"Sedye getirin!" diye bağırdı.

Sessizlik...

"Sedye getirin dedim!" bu sefer sabırsızlıkla, daha yüksek bağırmıştı.