KURBAN

KURBAN-16

Bu bölümde hepinizin bana küfür etmesini sağlayabilirim. Ancak Ne yaptığımı bölüm sonunda anlarsınız. Çok seviyorum böyle yapmayı ya. Bu arada sahalara geri dündüm. Sjsjsjs

Multi: Rüzgar Sağlam (anlarsınız)

Bölüm Şarkısı: Mama - Jonas blue ft. William Singe
. . .
Baran'dan
Önümdeki adama bir tane daha yumruk geçirdim. Geri karşılık vermiyordu, şerefsiz. Haklıymış gibi karşılık verseydi, o zaman burada değil, cehennemin yolunu aramakla meşgul olabilirdi. Erkekliğine atabileceğim en sert tekmeyi geçirdim. Bir daha tatmin olmasın diye...

Adam iki büklüm olurken, sırtına dirseğimi geçirip yere yıkılmasını sağladım. Yere düştüğünde karnına ve göğüs kafesine rastgele tekmeler savurmaya başladım. Her vuruşumda feryat eden adam, bir süre sonra bilinci kapandı kapanacak hâle gelmişti. Ancak ben durmuyordum. Daha doğrusu, duramıyordum. Birkaç yıl önceki beni dövüyormuş gibi hissediyordum.

Zaman...

Çok çok farklı bir şeydi. İnsanoğlunun bile kontrolü dışında işleyen bir kelimeydi. İçinden birçok sözcük çıkarılabilirdi. Bazı insanların umudu, bazı insanların nefreti bu sözcükle filizleniyordu. Her şeyi değiştirebilecek bir sözcüktü. Çok güçlü bir sözcük. Ancak... Yalan doğuran bir sözcük. Bu güne kadar bu sözcük hep yalanlarla kirletilmişti. "Zamanla geçer," Hiçbir şey geçmiyordu. "Zamanla olur," Hiçbir şey olmuyordu. "Zamanla unutulur," Hiçbir şey unutulmuyordu. "Zamanla unutur," Hiçbir şeyi unutmuyordu. "Zamanla gerçeği kabullenir," Hiçbir şekilde kabul etmiyorum. "Zamanla acısı geçer," Acı, asla kendini unutturmuyordu.

Acıdan kaçamıyordu insan. Bir şekilde onu bulup, kalın zincirlerle kendine bağlıyordu. Ve o zincirleri kıramayanlar ömür boyu acı çekiyorlardı. Fiziksel acı, kötüdür. Can yakar, ağlatır. Ancak bir süre sonra geçer. Kimi ameliyat olur, kimi yaralar kabuk bağlar. Ameliyatı başarısız geçenler ise ölerek bir daha acı dahil olmak üzere birçok duyguyu bir daha tadamıyor. Ancak ruhsal acının tek çaresi ölümdür. Ruhsal acı çeken bir insanın ameliyat olması bir katkıda bulunmazdı. Ruhunda taşıdığı yara kabuk bağlamazdı. Ayrıca... Zamanla unutulmazdı.

Aşk adı verilen kavram için kesin bir şey söylemek imkânsızdı. Çünkü "Aşk nedir?" sorusunu bin kişiye sorsak, hepsi bize farklı bir açıklamada bulunabilirdi. Aşk, her insana farklı bir pencereden bakıyordu. Kimi platonik oluyor, kimi sapık... Aşk, sanki iki üniteden oluşuyordu. Tek taraflı aşk ve karşılıklı aşk. Benim için aşkın açılımı: Bağlılık. Bir insan aşık olduğunu iddia ettiği kişi ile evlenip yuva kurardı. Yani hayat arkadaşı, aşık olduğu insan oluyordu. En azından kitaplarda ve filmlerde. Bir insana bağlanıyor, onsuz yaşayamaz hâle geliyor, bu duyguya ise "Aşk" adını veriyoruz.

Aşk acısı diye bir şey yoktur. Eğer birine aşıksak, o bize acı çektirmez. Eğer birine aşık olmana rağmen bu duygu sana acı çektiriyorsa, bu duygu aşk değildir. Ancak eğer karşı taraf bize acı çektiriyorsa, karşı taraf bizi sevmiyordur.

Araya giren yazar editi: Baran ilerde seni görücem ben, nasıl acı çekiyormuşsun. Hadi şimdi bu cümleyi biraz düşünün. Aşdjsj

Işıl ise...

Işıl gitmişti. Ya bu şehri, ya da bu ülkeyi terk etmişti. Garip bir şekilde onu bulamamıştım. İlk defa, istediğimi alamıyordum. Bu durum yüzünden elime geçen bir kurbanın hayatta kalma hakkını vermiyorum. İki yıl... Koskoca iki yıl geçmişti. Işıl'dan aldığım zevki başka hiçkimseden alamıyordum. Elime geçen kurban sayısı arttı. Hâliyle, ölü sayısıda. Benim elimden çıkan ölü sayısı... İçimde herhangi bir pişmanlık yoktu. Hiçbir insan masum değildir. Her insan, mutlaka birisinin ağlamasına sebep olmuştur. Bu düşünceyle kalbimi taşlaştırdım. Küçük bir bebek bile oyuncağını paylaşmadığı için birini ağlatmış olabilir. Kaldı ki, benim öldürdüğüm insanlar "Masum," sözcüğünün 'M'sini bile taşımıyorlar. Henüz bir bebeği katletmeyi hiç düşünmemiştim. Ben daha çok yetişkinlerden yanaydım.