BEDEL ASİ NEHRİ GİBİ

HAYATIN SON DEMİ

Lütfen Candan Erçetin'in Annem şarkısıyla okuyunuz....

Soluk soluğa eve girdi. Dili damağı kurumuştu. Doğru olmasın lütfen Allahım
doğru olmasın diye kendi kendine söyleniyordu ,onunla göz göze geldi. Aman Allahım anne ne yaptın sen diye fısıldayabildi. "Ölmek istedim "dedi. Ölmek istedim. .. "Ama gözleri öyle demiyordu. Pişmandı.

-------------------------------------------------------
Bölümlerden kesitler sunuyorum.
________________________________
Hatun soluk soluğa koştu eve. "Ana koş ,ana koş kardeşim yanıyor su bul"diye bağırdı anasına.

-------------------------------------------------------

Mahir'in gözlerinin önünden yaşananlar geçti gitti. Biraz da içi burkuldu. "Babam  hayatta olsaydı bunları yaşar mıydık acaba. Ben niye bu kadar zayıfım Allahım of "dedi.

________________________________

Sizi kaşık düşmanları sizi, karnınızı doyurduğum yetmezmiş gibi bir de çocuklarıma mı saldırırsınız. Çabuk ayrılın. Zaten birinizden kurtuluyorum. Hatun'u Ankara 'ya yolluyorum. Muhtar ayarladı. Bir eve hizmetçi  olacak. Hiç olmazsa orada yediği  yemeği hakeder.

_______________________________

Zavallıyı arkadaki depoya atıverdiler. Bayılmıştı zaten. Neden sonra gözünü açtığında her yer zifiri karanlıktı. Kafasından dudaklarından akan kanın sıcaklığını hissediyordu. Gözyaşı ile kan birbirine karıştı.

________________________________

Hediye 'nin yüreği mektuptan sonra biraz huzur buldu. Gurbet acısı olsa da kızının rahatı iyiydi. Merhametli bir patronu vardı. Burada olsa kim bilir ne halde olurdu.

________________________________

Hediye kucağında çocukla yola koyuldu. Bazen bir yerde durup çocuğu beslediler. Yine yola devam ettiler. "Allahım  bu kadar günahı vebali bana yükleme. Bu yaptığımızın sonunu bize hayırla döndür. Ben nasıl öderim bu günahı öbür tarafta" diye yakardı.
_______________________________
Yüklerini Hatay 'da koydular. Yükleri hafiflemiş olarak dönmeleri gerekirdi. Lakin yüreklerinin yükü daha da arttı. Mahir Beyin eliyle bir kader daha şekillenmişti.

________________________________
"Gelmesinler ,ben kızı bugün verdim , yuva kurmasını istiyorsan kuracak işte. Orada burada fingirdeşmeden , kırsın dizini otursun,yarın istemeye gelecekler ona göre hazırlanın.O çoban bozuntusunun anasına söyle,adımını atmasın eve"diye bir solukta Hediye'nin hiç ummadığı cevabı verdi.
______________________________
"Kısaca Allah'ın emri peygamberin kavliyle sizin kızı .............. istiyoruz"diye kızı isteyiverdi. Mahir hariç evdeki herkes taş kesildi.

________________________________

Birden ikisi de hülyalardan uyanıverdiler. Zira dört nala gelen atlıları gördüler uzaktan. Tozu dumana katmaktaydılar. Salih anladı durumu. Sevdiğinin elini sımsıkı tuttu. "Sakın korkma "dedi."Ben yanındayım. Bizi ayırabilirler lakin ruhumuzu asla ayıramazlar. Ben seni hep düşüneceğim. Ne olursa olsun unutmayacağım"diye devam etti ağlayarak. Neziha da bir şeyler söylemek istedi yalnız hıçkırık ve göz yaşları izin vermedi.

________________________________

Salih açtı kapıyı. İlk baktığı kişi Neziha oldu. Kenetlendi gözleri birbirine. Kaçırmadılar gözlerini. Sanki durmuştu zaman. Kainatta onlardan başka kimse yoktu. Sanki hayatlarında hiç bir şey değişmemişti. Kaçış yolunda dinleniyor, birbirlerine bakıyorlardı. Herşey aynı ,yalnız belli belirsiz gözlerinde gölge vardı. O da yaşanan ayrılık acısının gölgesiydi. Zamanla,mutluluğu tattıkça silinecekti.
________________________________

Hatun bıraktı kendini anacığının kollarına. Ağlayarak sarıldı. Anam benim diye bağırması orada bulunan herkesin yüreğini dağladı. Dakikalarca öyle kaldılar
________________________________

Soluk soluğa eve girdi. Dili damağı kurumuştu. Doğru olmasın lütfen Allahım
doğru olmasın diye kendi kendine söyleniyordu ,onunla göz göze geldi. Aman Allahım anne ne yaptın sen diye fısıldayabildi. "Ölmek istedim "dedi. Ölmek istedim. .. "Ama gözleri öyle demiyordu. Pişmandı.

________________________________

Aksiyon dolu bölümler sizi bekliyor. Keyifli okumalar. Yorum ve oylarınızla yazara destek olunuz.