Angelita, Ugly Maldita

Malditang Panget 15

Malditang Panget 15: The truth about being ugly.

→Angelita

"Let's make a deal."

Napatitig sya sakin. Walang imik. "I said let's make a deal."

"W-what d-deal?" Nauutal na saad nya.

Napairap akong bigla. "Bingi o sadyang tanga? Pakisagot nga."

Nakakaboboring kausap 'to ha? Deal lang hindi alam.

"I mean, paano at anong klaseng deal?"

"Okay okay. Tss. Magde-deal tayo. Papatulan nati yung mga gusto ng magulang natin."

Kumunot ang noo nya. "Paanong papatulan?"

"Magpapakasal tayo." Nakakadiri mang pakinggan pero, oo. Go na ko sa ganito. Magwowork out ang plano ko promise. Ako pa ba?

"No choice naman tayo, sa ayaw at sa gusto natin. Ganoon pa din ang mangyayari, magpapakasal at magpapakasal pa rin ta--"

Pinigilan ko na sya sa mga sinasabi niya. Nakakabingi na yung kasal eh! "Oo na 'wag mo na ulit ulitin. Hindi ako tangang kagaya mo. Yun na nga. Pero pipilitin natin silang sa ibang bansa tayo magpapakasal." Paliwanag ko.

"Bakit sa ibang bansa?" Tangang tanong nya ulit.

"Duh! Sa tingin mo ba makakapag divorce tayo kung dito tayo sa Pinas mag papakasal? Utak men. UTAAAAK! Parang laging bagong bili ang utak eh." Sarcastic na sabi ko.

"Oo na!" Pag sang ayon nya. "May puso ka naman pala eh." Naka-ngisi nyang sabi. Kung kanina mukha syang nanlulumo, ngayon naman parang bumalik na sya sa pagiging hinayupak at hayop na Tristan.

Inirapan ko sya. "Maldita lang ako, pero hindi ibig sabihin nun, wala na akong puso. Gaya mo pa ko sayo, mukha kang suso!" Sabi ko na tinutukoy yung snail.

"Hoy hindi ako mukhang suso." Protesta nya.

"Okay sabi mo eh." Mapang-asar kong saad.

Tama ba talaga 'to? Napapasubo ako sa nga pangyayari sa buhay ko. Bahala na nga. Kayang kaya ko 'to.

"Sa gwapo kong 'to mukha pa kong suso?" Patuloy na depensa nya.

Napairap ako at inasar sya. "Nasaan ang gwapo? Patingin?"

Nagpalinga linga ako para hanapin kunwari yung gwapong sinasabi nya.

Pero, ito na ata ang pinakamaling ginawa ko ngayong gabi...

Mula sa kinauupuan namin, kitang kita mula dito ang entrance at exit ng bar. Maraming taong pumapasok at lumalabas, pero sa isang tao lang natuon ang pansin ko. Isang tao na pamilyar sakin. Isang taong nanakit sakin. At isang taong minahal ko ng buo.

-FLASHBACK-

Nakasakay ako ngayon sa passengear seat ng kotse nya. May date kasi kami ngayon. Ito na siguro yung pinaka-masayang date naming dalawa.

Paano ko nasabi. May mga pakulo syang ginawa, mga sweet na bagay. Kung pagbabasehan sa ka-malditahan ko, korning tignan yung bibigyan ka ng boquet of roses, mag didinner sa gabi, magdadala ng bunch of chocolatea at kung ano ano pang kakorniang taglay ng mga korning tao sa mundo. Pero iba pala talaga kapag mahal mo o gusto ang isang tao.

Kahit gaano ka-korni at kapangit ng mga ginagawa nila, magiging espesyal pa rin ito.

Oo na. Aamin na ako. Okay lang saakin kung ganun ang mangyayari ngayong gabi. Pero syempre isa akong maldita, hindi ko ipapahalata ang pagkakilig kahit nakakadiring pakinggan. Bowrning. Hahaha.

"Saan ba tayo pupunta?!" Kunwari bored ako. Pero deep inside, na-eexcite ako.

"Soon you'll now, Darling." He smiled sweetly as he turn right the wheel to an intersection of the road.

I rolled my eyes. "Please Seigmond. Stop calling me Darling. You know I not used to that." I rested my back on the seat.

Wala akong nakuhang sagot sa kanya kaya nilingon ko sya. Then I saw him still smilling like there's no ending. Kahit ganito ako kamaldita, he never stop acting sweet. He never disappoint me in such things. He manage to smile even though I got irritated. He's always there whenever I got into trouble.

Minutes past, nakarating din kami sa isang fine dining restaurant along Buendia. It was not bonggacious kagaya nung nga una naming napupuntahan. It was simple, yet elegant.

He step out on his car and open the door for me. Sweet as ever. But he never gets any complent for me. I am still the Angelita, the ever beautiful maldita.

Nung nakapasok na kami sa loob ng restaurant my sumalubong na isang waiter samin. He welcomed us. Dahil good mood ako at maganda ang ambiance, I didn't bother to do something, instead, I smile. Wala naman sigurong mawawala kung hindi ako mag-mamaldita ngayong gabi. Pero take note, its just one night then I can be who I am.

We sit on the last table, nakaresreve na kase samin yun. Maganda yung scenery sa bandang upuan namin. Two storey building kase itong resto. Kitang kita ang city light dito, tapos parang biglang gumanda yung traffic. Feeling ko namomonggoloid na ako ngayon. This is not totally me. *sigh*

"Oh bakit parang ang lalim ng iniisip mo?" Singit ni Seigmond na dahilan ng bigla kong paglingon sa kanya.

"Nothing. Let's eat." I smiled, a sincere one.

"Angel, I love you." He said. I just give him a smile. Yeah I love him but I can't say it to him personaly, I am just expressing my love on him.

He held my right hand using his right hand. He was getting on his pocket on his left hand. He look straigthened to my eyes and said. "Let's get married."

-END OF FLASHBACK-

Yes, I saw my Ex-Boyfriend. Seigmond De Guzman. Yung taong minahal ko ng buo. Yung taong dahilan kung bakit ako dapat magbabago. Yung taong naging dahilan ng pagkabigo ko. Yung taon lalong nag-enhance ng kamalditahan ko. Sya lang. Walang iba.

I am ready to face a new life with him. Magiging mabait na ako kahit parang imposible. Pero ginago ako ng taong ito.

After that night he proposed to me. I said no. We were just young enough to think about marriage. I on the other hand was not ready yet. Kaya nung sinabi ni Daddy na naka-fix marriage ako. I was a bit upset but not surprised. That's the thing kung bakit ayoko magpakasal.

After that dinner, he was so cold to me. I did say no but I didn't say the reason why I said that. I left that thoughts hanging. Alam ko ako yung may dahilan sa pagiging malamig nya. Sana pala malamig na bangkay na lang sya, para kahit papaano hindi ako naguguilty ngayon.

I saw him with another girls every night, to think that we didn't broke up each other. One day, the man who respect me, saying I am the most beautifully georgous lady living on the earth was now a very cold hearted guy who let me feel so ugly. So fcking ugly.

That's why I decided to treat myself as an ugly creature even they were saying I am beautiful. Oh well, masama naman ang ugali ko, kaya paninindigan na rin ng pagiging masama ng mukha ko.

"Hey, Anong nangyari bakit tulala ka dyan?" Tristan snapped. Tumingin ako sa kanya blandily.

"Nothing. I need to go. You already have my cellular number. Just text me when you convinced your father about our marriage." I said then stormed out at the bar.

Nawala ako sa mood. Walang wala.