Angelita, Ugly Maldita

Malditang Panget 27

Malditang Panget 27: His Efforts and His Guts. Ugh.

PURO MURA ANG LAMAN. PAGPASENSYAHAN :)

→Angelita

Ilang linggo na ang lumipas simula nung 'date' kuno namin Tristan. And I hate to say this, but I enjoyed his presence. Kahit pana'y ang reklamo niya sa mga pang-babara ko sa mga sinasabi niya. Somehow, nakalimutan ko si Seigmond. At nabobothered na rin ako sa mga nangyayari saakin.

I shouldn't feel at ease at Tristan's acompany. Dapat nga ay ma-irita ako dahil masyado na siyng naattach saakin. But I found myself smiling kapag naiisip ko 'yung mga ka-gaguhang pinag-gagagawa niya.

And speaking of kagaguhan. Almost everyday niya akong tinetext. Syempre dahil sa maldita ako, puro mura lang ang reply ko sa kaniya. He even sent me flowers at office, at ang malala doon ay alam niya kung saan akong branch ng TAC nagpupunta. Nakakaloka na ang mga pinag-gagagawa niya.

Nalabas din kaming dalawa. Napunta sa mga malls. Pero ginagawa ko siyang alipin. Siya ang pinagbubuhat ko ng mga shopping bags ko. As usual, puro siya reklamo. Natutuwa akong ginagago ko din siya. Ano siya hilo? Siya lang pwedeng mang-gago? Ulol walang ganoon.

Kung date man ang tawag sa mga kagaguhan niya, wala akong pakialam sa sasabihin ng kahit na sino. Ang mahalaga, masaya ako sa ginagawa ko. Tapos!

At saka hindi ako in-love sa kaniya no! Ako? Si Angelita Odessa Sy, mai-in-love sa isang Tristan Anthony Herman? Like duh with eych! Malabong mangyari 'yon. And wala naman dapat ma-inlove dahil hindi na uso ang ganoon.

At ngayon nandito ako ngayon sa Enchanted Kingdom. Kailangan ko daw mag-unwind from stress sa work. Duh! Paano ako maguunwind eh nabubwiset ako sa mga pinag-gagawa niya. Anong tinging niya sakin 8 years old?

"Tara sa space shuttle Gel." Sabi niya habang kinakaladkad ako papuntang space shuttle. Oo, literal na kinakaladkad.

"Bibitawan mo ko o ihahampas ko sa'yo 'yang space shuttle?"

Tumigil sya sa paglakad at hinarap ako. "Weh? Kaya mo 'yun? Edi ikaw na pala si Wonderwoman?" Pang-aasar niya.

"Tanga. Si Catwoman ako. Kakalmutin ko 'yang mukha mo pag-nakawala ako sa pagkakahawak mong hinayupak ka!" Inis kong saad sa kaniya.

Kanina pa 'yan ganyan. Kung saan-saan niya ko hinihigit. Balak pa ngang sumakay sa Carossel eh.

Napatigil kami sa may parang mini-stage kung saan may nagpa-puppet show. Na-curious naman ako kase... Wala lang. Masamang ma-curious?

"Please welcome. Pedro Dugong!" Sabi nung lalaking nahawak sa puppet.

"Please welcome. Juan Panot." Sabi naman nung puppet na kinatawa ng lahat. Tss. Parang 'yun lang natawa na sila? Ang babaw ng sense of humor.

"Pedro. Ilang taon ka na?"

"8 years old."

"Anong gusto mo paglaki mo?"

"Ahmmm... Gusto ko maging 9 years old."

Napatawa naman ako bigla. Nakakatawa kase mukhang tanga 'yung lalakeng may hawak sa puppet.

Kaya siguro ako nag-eenjoy manglait ng tanga kase sila mismo, ginagawang tanga 'yung sarili nila. Alam mo 'yun? 'Yung obvious na nga 'yung mga bagay bagay. They still said it out loud. Pero the part is, hanga din ako sa kanila. They still manage to smile after malditahan. At ang mas nakakatuwa pa doon eh they enjoy what people say to them. Good or bad. They accepted it open arms.

"Are you hungry?" Tristan asked. Nandiyan pa pala siya. Muntik ko ng makalimutan.

"Not really. How about you?"