Winsome Love: Mishan

Winsome Love 16

Don't fall inlove with me

"I told you not to go somewhere, Alcantara" Ramdam na ramdam ko ang galit na nararamdaman niya kahit nakasakay parin ako sa kalesa.

Tuloy parin ako sa pagtipa sa telepono ko dahil wala akong planong pansinin siya. I am texting Kuya Savee. Uuwi na ako. Wala akong balak na ipagpatuloy ang bakasyon ko rito.

" Kuya, Sa Calle po, ipasyal niyo lang po ako" ani ko. Hindi ko alam kung nakakaintindi si Kuya ng tagalog pero sa tingin ko naman ay naunawaan niya dahil sinipat niya agad ang kabayo.

"Kuya, ibaba niyo ho siya"

Tinigil ni Kuya ang pagpalo sa kabayo at muling lumingon sa'kin. Tumingin ako kay Zach. He's staring at me like I'm some kind of horror image that has no appeal. Isa lang ang sinisigurado ko, galit ito.

Siya pa talaga ang may ganang magalit, gayong ako ang nakasaksi ng lahat?

Wala akong nagawa kundi bayaran ang kaaarkilang ko lang na kalesa. Inabot ko ang bayad at padabog na bumaba sa kalesa.

Nilampasan ko siya. Dahil sa galit ko'y hindi ko siya pinansin. Dahil sa paglampas ko ay naramdaman ko ang mainit niyang kamay sa braso ko.

"Hey"

"What the hell is your problem?" Hinarap ko siya dahil kulang na lang ay manuntok ako sa sama ng loob.

"I've been looking for you for almost an hour, Sofia. Ikaw ang may problema!"

Nakayuko ako habang pinariringgan ang mga sinasabi niya. Isang oras na akong naglilibot at doon ay napag-isip kong sumakay ng kalesa at saka niya pa ako nakita!!!

"Is it really hard to understand my command? What you're just going to do is to stay firm at home. Why are you so stubborn?" Nakikita kong galit na galit na siya sa boses niya. Hindi siya ito. Bakit siya maaapektuhan kung wala naman siyang iniisip kundi si Tita Lezana. They were kissing like there's no tomorrow!

"What do you expect me to do? Just stay at home, watching you and my Tita making out? Do you really have to slap it on my face? Pwede ba, Zach? You're being unreasonable!" Sumigaw ako sa sobrang sama ng loob ko.

Dito ko napagtanto na bakit ba ako nandito? Bakit ko pinagpilitan na sumama ako dito? Bakit? Siguro dahil gusto ko pang masaktan ang sarili ko. Yun lang, wala ng iba.

"Kaya nga ako sumama dito. This is a break to me, pagod na ako. Kaya ako sumama because I want to be free. Pero daig ko pang nakakulong at nakaposas sa ginagawa mo!" Tumulo na ang luha ko. Sakit at lungkot ang nararamdaman ko. Ang sakit.... Sobrang sakit na.

"Ikaw pa itong may ganang magalit gayong ako nga dapat. You were kissing like there's no tomorrow. Anong gusto mong isipin ko matapos mo kong bigyan ng katiting na pag-asa?" Singhap ko.

Nakayuko siya. At tila hinhintay ang susunod kong sasabihin.

"I'm gonna call my Mom, I'm heading back to Taal." Tinalikuran ko ang humihikbing si Zach.

"Stay." Ang isang salita na iyon ang nagpatigil sa paa kong naglalakad palayo.

"You want me to stay? Gusto mo kong manatili habang nasa kamay ka ng Tita Lezana ko?"

"Listen.... Natatakot ako... I am scared na baka saktan ka niya kaya sinasakyan ko lahat ng gusto niya. And if this would mean na kailangan kong isakripisyo ang sarili kong kaligayahan. Wala akong magawa, I love you more than anything else in this world. At yun lang ang kaya kong gawin para maprotektahan ka...i'm sorry."

Ang makitang umiiyak siya ng ganito ay nakakapag-palusaw ng puso ko. Sumisikip nanaman ang dibdib ko at hindi ako magpapahalata.

"Anong ibig mong sabihin?" Hindi ko maintindihan.

"This is not the right time nor the right place for you to know the truth. All I wish is for you to be happy." Umiiyak siya. Hindi ko maintindihan ang gusto niyabg sabihin pero dama ko na meron pa. Meron pasiyang gustong sabihin.

"What do you want to say?" Ani ko na nagbabanta.

"Zach, anong dapat kong malaman."

Umiilibg lang siya habang patuloy na umaagos ang luha sa mga mata niya. This guy is terrified and I can see it through his eyes.

"What's the problem?" Tanong ko na nakapagpaangat sa ulo niya. Diretso na siyang nakatingin sakin.

"The hell! Anong problema, Zach?! Tell me."

Suminghap niya at hinawi at kanyang buhok. Kahiw umiiyak siya ay hindi niya parin maiwan iwanan ang pagiging gwapo niya. Bahagya niya ring pinunasan ang ilang luha niya.

Mabilis ang oras at niyakap niya ako. At sa hindi ko malamang dahilan ay yunakap ako pabalik. He's so strange this past few days. May ilang kilos siya na hindi ko makuha. Humilbi siya at hindi ko maintindihan ang pinupunto ng lalaking ito.

"What are you doing?" Sigaw ko.

Bigla siyang kumalas sa yakap at agad na hinawakan ang dalawang balikat ko. Agad na uminit nag pisngi ko ng hinalikan niya ang noo ko. Tumagal ng halos minuto ang halik niyang iyon. Hindi ko alam kung bakit hindi ko iyon hinawi o pinunasan man lang pero talagang wala ako sa ulirat ko para gawin iyon.

"Please..." Ani niya habang hindi parin magkamayaw ang nagbabadyang luha.

"Please what? Huh?" Tanong ko ng nakakunot ang noo.

"Don't fall inlove with me..." Ani niya.

"What are you trying to imply? Then?" Pakiramdam ko ay biglang tumaas ang altapresyon ko. Baliw ba siya o sadyang napakamanhid lang ng lalaking ito.

"I'm scared you'll fall again." Ani niya at yumakap bigla.

Agad ko siyang tinulak ngunit dahil sa kalakihan ng katawan niya ay hindi ganoon ang tugon ng katawan niya. Bahagya lamang siyang napabalikwas.

"Ano? You think I'm still the stupid Mishan? You were not here for the past 3 years at ang lakas ng loob mong sabihing baka mahulog ako!" Nanggagalaiti na ako sa galit at hindi na gumagana ang kontrol ko.

"What I'm just saying i--" pinutol ko na siya sa gusto niya mang sabihin.

"What are you thinking? Na sobrang saya ko kasi nagbalik ka... With Tita Lezana's hand? You made a promise, sinabi mong lilibutin pa natin ang buong mundo" tumikhim ako at bahagyang napatigil.

"Sinabi mo na kasama na kita. Sinabi mo na ako lang. Ano? You were out of your mind before, huh? Is that it? Zach, 'wag ako! Pakiusap." sigaw ko. Ramdam ko na pinagtitinginan na kami ng mga tao rito. Pero nanatili akong nakatingin sa mga mata niya at naghihintay ng ssabihin niya.

"You will know it anytime soon." Ani niya.

"Ang alin? Mababalitaan ko ba na maid of honor pala ako sa kasal niyo?" I laughed sarcastically trying not to hear my inner voice.

Parang hinahabol ng kumpol ng kabayo ang puso ko dahil sa sobrang bilis ng tibok nito. The thought of me collapsing here flashed on my mind, it can't be.

"You were the only man whom I loved before. You were the man I looked up to before. You were the man who taught me how the world exists. You've done everything my dad didn't. But you were also the man who broke this strong Mishan." Humagulhol ako at biglang kumurot ang puso ko.

"You broke th--" napatigil ako sa pagturo sa puso ko at biglang hinawakan ito dahil sa sakit. He hold my hand and I can feel that he's nervous. Ohmy, not now.

"Sof, you okay?" Tanong nito na may bahid ng pag-aalala

Tumango lamang ako dahil hindi ko siya maaninaw. Bukod sa naguumapaw na iyak ko ay talagang umiikot na ang paningin ko at kinakapos na rin ang hangin na natatanggap ko.

"Sofia!" Sigaw niya.

Ang huling salita na narinig ko mula sa kanya dahil wala na akong nakita.