My Bestfriend is a Player

Chapter 30

"I'm sorry, Aoki. Hindi ko magagawang bigyan ka ng chance na manligaw sa'kin." Malungkot kong sabi sa kanya. Napayuko naman siya. Halata din ang lungkot niya sa sinabi ko.

"Hindi naman kita minamadali, Hazel." Saad pa niya habang suot-suot ang pilit na ngiti.

Umiling naman ako.

"I'm sorry. But I already have someone in my heart right now. Actually, hindi ko pa alam talaga kung mahal ko na nga siya talaga. Pero special siya para sa akin. Isa siya sa mahahalagang tao sa buhay ko ngayon...mula pa noon." Wika ko habang hindi ko mapigilan ang pag-ngiti. TSK! Bakit ko ba siya naaalala?

Ngumiti siya sa'kin kahit kitang-kita ko ang lungkot sa mga mata niya. "You know what Hazel? I adore you for being honest." He paused then look straight into my eyes. "I like you because back then, you were you. You showed us your real self. You tell us what's i your mind, and that's the reason why I fell in love with you...I think." He added.

"I'm sorry, Aoki." Sabi ko pa sa kanya. Umiling naman siya ang muling ngumiti ng mapait. UGH! It sucks to reject someone.

"No, Hazel. Its not your fault. I am grand that I fell in love with you. It was a great opportunity for my heart to be stolen by someone as great as you." He compliments.

I smiled at him. "I know you'll find someone who is more worthy than me." I held his hand and we shook hands. "And I know you will be happy with her." Nagkangitian kami hanggang sa doon na natapos ang pag-uusap namin.

He left the rooftop. Alam kong masakit para sa kanya ang ginawa ko pero ano bang magagawa ko? Ayoko lang na may tao pang ma-involve sa magulo naming kwento ni Greg. Tsaka, I know I don't deserve him. He's too good for me.

"Wow. I was moved by what you said, Sel." Nagulat ako nung bigla siya lumitaw mula sa likuran ko.

Biglang lumakas ang kabog ng dibdib ko. Umikot ako para makita ang mukha niya kahit na alam ko kung kaninong boses nanggaling ang mga salitang iyon.

"You know that its rude to listen to other peoples conversation, right?" I asked him. OKAY. I'm trying to hide my nervousness.

"You know that its ALSO rude not to tell the one you REALLY love that you REALLY love them?" He asked smiling. I was choked.

"W-What did you say?! Hoy lalake! Wala akong sinasabing gusto kita noh?!" I blunted. Biglang nawala yung ngiti sa mukha niya.

"So you mean you aren't pertaining to me? Yung mga sinabi mo kay Aoki hindi ako ang tinutukoy mo?" Nakanguso niyang sabi.

"H-Hindi!" Mabilis kong sagot. "Ang hilig mo talaga mag-expect, Greg!" I laughed sarcastically. Lumapit siya sa akin. Bigla niya akong inakbayan at ngumisi sa'kin.

"Don't you dare lie to me, Hazel." He whispered. "Kapag naman nalaman ko na iba 'yang special someone na tinutukoy mo aba magtago na siya. Kung hindi...baka sa kangkungan siya pulutin." Pagbabanta nya. Inirapan ko naman siya saka inalis yung braso niya sa balikat ko. I stand one meter away from him.

"HA!! As if naman na sasabihin ko sa'yo kung sino siya! Akin na lang 'yon!" Sigaw ko saka ko siya binelatan. He smirked at me. Lumapit muli ito sa'kin at ginulo-gulo ang buhok ko. TCH!

"Suuuuus. Andito naman na ako eh. Bakit ayaw mo pang aminin sa'kin na ako yun ha?" Pang-aasar pa niya sa'kin. I rolled my eyes tsaka nagsimulang maglakad.

"As if I'll tell it to you now." Bulong ko.

"Saying something?" He asked. Umiling naman ako at palihim na ngumiti.