A Chinito Guy Break my Heart

Chinito 25.

1 month had past...

Nomichi POV.

“I love you edson will” bulong ko at hinalikan sya sa noo. Hinawakan ko sya sa kamay ng mahigpit at napahagulhol nanaman ako ng iyak. May benda ang ulo nya at may oxygen din sya sa bibig. Pati paa nya may benda din.

“Sorry for everything.. this is all my fault” hinawakan ko ang kamay nya at nilapit sa tyan ko.

“Gumising kana please? Sabay nating aabangan ang paglaki ni Baby miku ok?” pinunasan ko ang luha ko at humiga sa kamay nya.

“I really miss you na.. lagi ka kasing busy sa sched mo, kamusta ang concert sa korea? Masaya ba mga korean fans sayo?” napalingon ako sa lamesa kung saan nakapatong ang vase na may bulaklak.

“Tignan mo oh.. nakasurvive yung flower na ibibigay mo sana saken.. ang ganda nila parang ako.. haha joke lang pero alam ko naman na yun ang sasabihin mo diba? Na maganda ako?”

Tumingin ako sa kisame dahil nagblured na ang mata ko sa iyak. Pinunasan ko ulit ang luha ko tsaka pilit na ngumiti kahit iyak ako ng iyak.

“Edson! Please? Gusto ko ng marinig ang napakaganda mong boses ok? Haranahin mo ulit ako at sayawan ok? Hmm?” sobrang tahimik ng buong kwarto kaya tanging pag hikbi ko lang ang naririnig.

Napatahimik din ako ilang oras ng pagsasalita. Wala ding nangyayari hindi parin sya nagigising.
Kasalukuyan akong nakatulala ng biglang bumukas ang pinto.

“Nomichi!" Paglingon ko si Mika na mukhang hingal na hingal. Tumingin muna sya kay Edson tapos binalik ang tingin saken.

"M-may nangyaring masama sa anak mo!”

Napatayo agad ako.. h-hindi....y-yung anak ko...

“A-anong ibig mong s-sabihin mika?”

“Nawawala ang anak mo”

Napailing iling ako... h-hindi ito totoo... yung anak ko.. william...

Bigla nalang akong nakaramdaman ng hilo at hindi ko na alam ang sunod na nangyare.

★ ★

Nakarinig ako ng ingay kaya unti unti kong dinilat ang mata ko.

“Nomi are you ok now?” Tanong ni mika at tinulungan akong makaupo.

“What happen?”

“Nomichi.. kami ng bahala ang maghanap kay William ok? Magpahinga kalang dyan” pinilit nya akong ipahiga pero tinapik ko ang kamay nya.

“Anong nangyari?! Bakit ako may dextros? Wala naman akong sakit ah? Nahimatay lang ako! Yung anak ko! Kailangan ko syang mahanap!” pinilit kong umalis sa higaan pero pinigilan ako ni Mika.

“Please calm down ok?” mahinahon nyang sabi pero hindi ko kayang humiga lang dito habang ang anak ko nawawala!

“How can I calm down mika! Yung anak ko..”

Napahagulhol ako ng iyak dahil hindi ko alam anong nangyayare sa pamilya ko. Sobrang laki ba ang nagawa kong kasalanan? Dahil ba sa hinalikan ko si Tred?

“Nomi please magpahinga ka muna.. isipin mo din ang isa mo pang anak” napababa ang tingin ko sa tyan kong medyo malaki ng konti.

“Sabi ng doctor kaya ka nagcollapse kanina dahil masyado mong inesstress ang sarili mo.. kailangan mo daw magpahinga dahil medyo maselan daw ngayon ang pagbubuntis mo.. kung gusto mong healthy si baby sana sundin mo ang bilin namin ok?”