W tej opowieści poznajecie historię nieśmiertelnej, nastoletniej Alice. Jej życie przewaca się o 180 stopni gdy poznaje braci Salvatore i rodzeństwo Mikaelson'ów. Pozostaje tylko jedno pytanie. Jak długo potrwaj jej życie?
Na potrzeby tego opowiadan...
-Co mi jest do jasnej....?!- urwałam w pół zdania by nie dać się ponieść emocjom, kiedy wreszcie przyszedł mój lekarz prowadzący. -Jesteś w ciąży- powiedział Klaus szybko by wreszcie wydusić to z siebie. Po tym widziałam już mroczki przed oczami. Nie wiem ile czasu znów byłam nie przytomna, ale kiedy się obudziłam siedział obok mnie tylko Stefan. -Jak się czujesz?- zapytał. -Czołg mnie rozjechał- wydusiłam. W tym momencie dotarła do mnie bolesna rzeczywistość. Po policzkach spłynęły mi łzy. Później już nie mogłam ich powstrzymać. Czułam tylko jak Stefan siada obok mnie i przytula do siebie. Otoczył mnie jego zapach. Jedyny w swoim rodzaju, który gdzieś już zdążył zapisać się w mojej głowie. Pytanie tylko gdzie? Kilka godzin potem znów przyszli do mnie dwaj starsi bracia Mikaelson. -Oficjalnie możemy uznać, że rodzice wyrzucili cię z domu- powiedział Elijah. -Nic dziwnego. Dla nich zawsze ważniejszy był honor. -Gdy wypuszczą cię ze szpitala zamieszkasz z nami- oświadczył Klaus. -Dlaczego podejmujesz za mnie decyzję?- zapytałam słabo. -I tak nie masz wyboru- odparł. -Ja sądzę, że jednak mam- chciałam za wszelką cenę podstawić na swoim. -A ja ją popieram- do sali wszedł Damon.-Jak się czujecie?- przez chwilę nie miałam pojęcie o co chodziło mu z liczbą mnogą gdy do mnie mówił, ale po chwili dostałam oświecenia. -Ja raczej nie najlepiej, a co z dzieckiem to nie wiem. Jeszcze, aż tak dobrze się ze sobą nie komunikujemy- powiedziałam. -Humor ci dopisuje- uśmiechnął się ciepło czarnowłosy Salvatore. -Nie mam zamiaru mieszkać z trzema nie zrównoważonymi, pierwotnymi wampirami, porywczą hybrydą i starającym się ich okiełznać starszym bratem- rzekłam. -W takim razie gdzie masz zamiar się podziać?- zapytał Elijah. -U nas- odpowiedział za mnie Damon. -Tak- twardo potwierdziłam jego słowa. -Teraz zadajmy jedno nurtujące nas pytanie. Kto jest ojcem dziecka?- odezwał się Klaus. Zamknęłam oczy starając się przypomnieć sobie tę pamiętną noc. A raczej poranek, który udało mi się zarejestrować. -Nie możliwe- wyszeptałam gdy w głowie pojawiła mi się twarz mężczyzny przy którym się wtedy obudziłam. -Co?- zapytali równocześnie. -Jakie jest prawdopodobieństwo, że wampiry mogą mieć dzieci? -Zerowe- odezwał się Klaus. -A wampirze sobowtóry?- dopytywałam. -Tego nie wiemy- powiedział Elijah zastanawiając się nad czymś głęboko. -Zaraz, zaraz. Czy ty mówisz o Stefanie?- Damon powiedział na głos to czego ja nie potrafiłam. -Że co?- zapytali jednocześnie bracia Mikaelson. -Tylko Amara i Silas mają swoje sobowtóry- powiedział robotycznie Damon. -Stefan jest śmiertelną kopią Silasa. -Dlaczego mnie obgadujecie?- do sali wpadł młodszy z braci Salvatore. -Zostaniesz ojcem- powiedziałam chcąc mieć już to za sobą. -Nie... -------- -------- -------- -------- -------- -------- *dwa dni później* Wreszcie mogłam wyjść ze szpitala. Oczywiście moi "bracia" bardzo buntowali się przeciwko mojej decyzji co do zamieszkania u Salvatorów, ale nie mieli nic do gadania. Stefan od wiadomości, że będzie miał dzieci nie pojawił się u mnie ani razu. Poniekąd go rozumiem. Szok i tak dalej, ale z drugiej strony to go potrzebuje. -Choć, zaprowadzię cię do twojego pokoju- powiedział Damon trzymając moje walizki w rękach. Po pokonaniu schodów i połowy korytarza mężczyzna otworzył drzwi po prawej stronie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Sam go urządzałeś?- zapytałam. -Nie. Caroline mi pomagała- odparł.-Braciszek wrócił do domu. Nim się obejrzałam Damona już w pokoju nie było. *Damon* Byłem wściekły na Stefana za to, że zniknął bez śladu. Teraz waliło od niego alkocholem na kilometr. Nawet nie warto było z nim rozmawiać w tym stanie. Stłumiłem gniew i zaprowadziłem brata do jego pokoju. Gdy zchodziłem po schodach na parter usłyszałem huk dobiegajacy z kuchni z której korzysta tylko Jeremy. Przyspieszyłem i po chwili znazałem Alice z pustym abojem po granacie z werbeną w dłoniach. Ręce miała całe we krwi. -Ups- szepnąłem cicho w duchu zabijając jedynego brata Eleny. ______________________________________ Dziękuję za przeczytanie. Jeśli ci się podobało zostaw gwiazdkę. Autorka.
