Jealous Bae!

Κεφ. 1

Σιγά σιγά νιώθω μια τρομερή ζεστασιά και τις ακτίνες του ήλιου να προσπαθούν να με ξυπνήσουν.
Ε λοιπόν το κατάφεραν...

Ξεφυσάω από μέσα μου, ποτέ δεν μου άρεσε το πρωινό ξύπνημα...
Ήμουν ένα άτομο της νύχτας...
Είχα αρκετή υπερένταση τη νύχτα όμως όλα διαδραματίζονται το πρωί..
Το σχολείο, το πανεπιστήμιο, η δουλειά, οι τράπεζες και τα ΕΛ.ΤΑ. είναι ανοιχτά μόνο το πρωί..
Αχ..

Το μόνο καλό που έγινε το πρωί είναι ότι τον συνάντησα...
Αυτόν τον άνθρωπο αυτόν, που με κάνει την πιο ζηλιάρα γυναίκα στο κόσμο...

Αλλα γαμώτο η αγκαλιά του είναι τόσο ζέστη και δεν θέλω να βγω από εκεί ποτέ..

"Τι στο καλό σκέφτεσαι και χαμογελάς σαν μικρο παιδί? " Άκουσα τη βαριά πρωινή φωνή του που ήταν τόσο απίστευτα σέξι.

"Μήπως θυμάσαι αυτά που έγιναν χθες το βράδυ;" Μπορώ να καταλάβω πόσο περήφανος είναι για όλα αυτά που με κάνει να νιώθω.. Η παιχνιδιάρικη φωνή του τα λέει όλα..

Πέρασαν αρκετά δευτερόλεπτα χωρίς να μιλήσει και όταν μούτρωσα νομίζοντας ότι θα σταματήσει να με πειράζει άρχισε να με γαργαλάει στην πλάτη.

Αν και η πλάτη δεν θα θεωρείτε περιοχή που γαργαλιέσαι εύκολα εμένα με κάνει να κατουρηθώ από τα γέλια -κυριολεκτικά-.

Έτσι, άρχισα να φωνάζω και να γελάω ταυτόχρονα αβοήθητη από το γαργαλητό μέχρι που βρέθηκα ανάσκελα -γυμνή ήμουν έτσι και αλλιώς- και επικεντρώθηκε στα μάτια μου που ακόμα δάκρυζαν από αυτό που μου προκάλεσε.

Μετά που συνήλθα -κάπως- προσπάθησα να βρω το κινητό μου ή το δικό του για να δω τι ώρα ήταν..
Είχα και ενα πανεπιστήμιο να τελειώσω..

Η προσπάθεια μου δεν ολοκληρώθηκε ποτέ αφού...

"Πού νομίζεις ότι πας; Δεν πας πουθενά αν δεν φάω πρωινό!" είπε προσφέροντας μου ένα ηλίθιο -αλλα σέξι- στραβό χαμόγελο και άρχισε να με φιλάει χωρίς να με αφήσει να μιλήσω.

Οι φορές που γινόμαστε ένα είναι υπέροχες...

Άλλοτε, τόσο γρήγορες και άλλοτε τόσο αργές που εύχεσαι, απλώς να το κάνατε όλη μέρα 24 ώρες το 24ωρο.

Είμαστε  3 χρόνια μαζί και δεν έχω βαρεθεί ουδέν μια φορά τον τρόπο που με κανει να νιώθω καθε φορά.

Όταν τελειώσαμε από το κρεβάτι, μπήκαμε στο μπάνιο για να καθαριστούμε, πάντα μας άρεσε να κάνουνε μπάνιο μαζί που δεν νομίζω αυτά τα 3 χρόνια -αν εξαιρέσουμε τους πρώτους μήνες- να έχουμε κάνει ξεχωριστά μπάνιο ποτέ..

Τέλος πάντων, ντυθήκαμε και φύγαμε γρήγορα για το πανεπιστήμιο.

Ζούμε μαζί τον τελευταίο χρόνο λόγο χρημάτων αλλά κυρίως επειδή θέλαμε αρκετά ο ένας τον άλλο και αφού αποφασίσαμε ότι μας βόλευε, καταλήξαμε να ζούμε μαζί.

Ο Χάρης με περνάει 2 χρόνια και δουλεύει ως barista στη καφετέρια του πανεπιστημίου μου.

Εκεί τον γνώρισα βασικά, αλλά για αυτό θα μιλήσω άλλη φορά γιατί είναι αρκετά πολύ μεγάλη ιστορία πως καταλήξαμε να βγαίνουμε και πόσο μάλλον να ζούμε μαζί.

Είχαμε φτάσει στην είσοδο όπου εδώ οι δρόμοι μας άλλαζαν.

Γύρισα και τον κοίταξα για λίγο.
Είναι τοσο όμορφος και δεν εννοώ μόνο εξωτερικά..
Η ψυχή αυτού του ατόμου με ξεπερνάει ειλικρινά.
Είναι πολύ δύσκολο να βρεις έναν άνθρωπο στις μέρες τόσο καλό στην ψυχή και στο πνεύμα και για αυτό είμαι αρκετά τυχερή :)!

"Θα σε δω σε 2 ώρες εντάξει;"  τον φιλάω  αργά και γλυκά.

"Προστάτευσε τις λυσσάρες από τον εαυτό σου... Δεν θέλω να σε χάσω. " παραδέχομαι όσο γλύκα μπορώ και τον ακούω να γελάει.

Του το λέω πάντα αυτό κάθε πρωί γιατί πολύ απλά δεν έχετε δει πως τον κοιτάνε...
Αχ εκνευρίζομαι όσο τις σκέφτομαι.
Δε λέω να μην κοιτάνε, προς Θεού, τα μάτια δώθηκαν για να βλέπουμε αλλά το στόμα δώθηκε για να τρώμε όχι για να βγάζουμε σάλια σε taken αγόρια.. (σε αγόρια δηλαδή που έχουν κάποια ή κάποιο σύντροφο)

"Έι τι έχουμε πει.. I am only yours, στολιδάκι μου " αυτά λέει και παραλύω.  Του νεύω, τον φιλάω για τελευταία φορά πιο έντονα και τον αποχαιρετάω.

Νομίζετε ότι ζω την τέλεια ζωή έτσι;
Φαίνεται από ότι περιγράφω..
Αλλά μην είστε γρήγορες στο να βγάζετε συμπεράσματα.