Jealous Bae!

Κεφ. 2

2 ώρες είχαν περάσει γρήγορα, με εμένα αν και καθυστέρησα να μπω να έχω σημειώσει τα περισσότερα από τα λεγόμενα του καθηγητή.

Μόλις χτύπησε το κουδούνι έτρεξα γρήγορα για την καφετέρια ώστε να πιάσω τη θέση που κάθομαι πάντα.

Η καφετέρια του Πανεπιστημίου θύμιζε αρκετά σαν μια βιβλιοθήκη. ΟΙ προηγούμενοι είχαν αυτή την ιδέα και την υλοποίησαν την ίδια μόλις χρονιά. Οι επόμενες γενιές υποχρεούνται βέβαια να την φροντίζουν και να την ανανεώνουν. Την αγαπάω τόσο αυτή τη καφετερο-βιβλιοθήκη .

Άνοιξα την πόρτα και με γρήγορο βήμα βρέθηκα στη μέση του πάγκου-εκεί όπου είναι το στέκι μου-. Ο Χάρης ήταν γυρισμένος με πλάτη προς εμένα και σκέφτηκα να τον πειράξω αλλά μέσα άρχισαν και έμπαιναν παρέες φοιτητών φωνάζοντας το καφέ που επιθυμούν να πιουν.

Μόλις γύρισε και με είδε έτοιμη να τον τρομάξω, χαμογέλασα γλυκά - και λίγο πονηρά- , με πλησίασε και με φίλησε. Πότε δεν κρύψαμε από κανέναν για εμάς. Μπορεί να μην τους λέγαμε τα πάντα, εννοείτε αλλά ήταν απόφαση του Χάρη να ξέρουν όλοι ότι είμαστε μαζί.

"Τελείωνε Χάρη, δεν σε πληρώνουν για να φιλιέσαι." Ο φίλος-"συνάδελφός" του είπε και αμέσως χωριστήκαμε με εμένα να κοκκινίζω από την ντροπή και την αμηχανία ενώ ο ανεγκέφαλος να χαμογελάει σαν χαζό.

" Καλά, καλά, τς τς δεν κάναμε και κάτι κακό." Με ένα κλείσιμο του ματιού άρχισε να φτιάχνει τους καφέδες με πρώτο και καλύτερο τον δικό μου.

Καθώς έπινα τον καφέ και τον θαύμαζα να κινείται σαν σίφουνας πάνω κάτω και να εκτελεί την κάθε την επιθυμία του πελάτη, άκουσα ψιθύρους από δίπλα μου και προσπάθησα να επικεντρωθώ εκεί. Ποτέ δεν ήμουν κουτσομπόλα, ίσως λίγο περίεργη να ήμουν αλλά ότι και αν άκουγα το κρατούσα μέσα μου. 'Όμως αυτά που άκουρα στην συνέχεια με έκαναν να βγάζω καπνούς κάτι που γινόταν σχεδόν ποτέ πριν αυτή τη σχέση.