Jealous Bae!

Κεφ. 10

•AUTHOR'S NOTE•
Είναι αρκετά κρίσιμο κεφάλαιο 🙈
εγώ έκλαψα καθώς το έγραφα πιστεύω να νιώσετε και εσείς τα συναισθήματα τούς.
καλή ανάγνωση 💖

His POV

Το μόνο που κατάλαβα εκείνη τη νύχτα ήταν το "Σ'αγαπώ, μωρό μου" της Δανάης πριν μπω σε μια αίθουσα που με βομβάρδιζαν με ερωτήσεις.

Τίποτα από ότι μου έλεγαν δεν καταλάβαινα και το ποτό δεν βοηθούσε καθόλου.

Κάποια στιγμή οι αστυνομικοί βγήκαν από αυτό το δωμάτιο αφήνοντας με μόνο με ένα καφέ.

Άρχισα να πίνω σιγά σιγά αυτόν τον απαίσιο καφέ και να επανέρχομαι κάπως στη πραγματικότητα.

Σκηνές από το παρελθόν ξεπρόβαλλαν στη μνήμη μου και δεν ένιωθα και τόσο άνετα σε αυτούς τους 4 τοίχους.

-Flashback-

"Τελείωνε ρε Στέλιο, θα μας πιάσουν" είπα με αγχωμένη φωνή καθώς άκουγα τη σειρήνα από περιπολικό αρκετά κοντά.

"Μια τελευταία φορά ρε Χάρη, μην είσαι ξενέρωτος. Η ζωή θέλει δράση." μου απάντησε ο τότε φίλος μου καθώς κάπνισε τη τελευταία τζούρα από το ναρκωτικό που κρατούσε.

"Να δω τι δράση που θα κάνεις μέσα από τα κάγκελα..." είπα ειρωνικά και εκνευρισμένα. Άρχισα να πήγαινα πάνω κάτω μέχρι που..

"Ακίνητοι!  Τα χέρια ψηλά και μην τολμήσετε να επιτεθείτε." είπε μια άγνωστη φωνή - αστυνομικού-.
Γύρισα και είδα 2 αστυνομικούς να κρατάνε ψηλά το όπλο προς το μέρος μας.

Όταν γύρισα το πρόσωπο μου να βρω το Στέλιο, δεν ήταν πουθενά , μάλλον το έσκασε, σκέφτηκα και απλά παραδόθηκα, δεν είχα άλλη επιλογή.

Τη γλίτωσα λόγω του ότι ήμουν καθαρός αλλά περάστηκα στα αρχεία ότι ίσως πουλούσα ναρκωτικά.

-end of the flashback-

Τώρα δεν ξέρω για ποιο λόγο βρίσκομαι εδώ αφού δεν μπορούσα να παρακολουθήσω τίποτα από όσα έλεγαν οι αστυνομικοί.

Το μόνο που με νοιάζει αυτή τη στιγμή είναι η Δανάη.

Όλες οι στιγμές μας πέρασαν με μιας από το μυαλό μου και δεν μπορούσα να μην χαμογελάσω.

Αν και τις περισσότερες φορές, η ζήλια πρωταγωνιστεί σχεδόν σε κάθε στιγμή, εγώ τη σκέφτομαι ως κάτι μαγικο που αν και στην αρχή με εκνεύριζε αρκετά άρχισα να την ερωτεύομαι λόγω της ζήλιας της.