Jealous Bae!

Κεφ. 16

His POV

Τι είναι η ζωή ;
Γιατί να ζω;
Γιατί να υπάρχω;

Απορώ ποιος ακόμα μου δίνει οξυγόνο;

Ίσως η μικρή φλόγα της ελπίδας που με καίει από το πρωί μέχρι το βράδυ ότι μπορεί να γυρίσει, μπορεί έτσι δεν είναι;

Έχουν περάσει πεντέμισι γαμημένα χρόνια και ούτε την έχω φιλήσει, ακουμπήσει, πλησιάζει ούτε μιλήσει.

Μόνο ένα τηλεφώνημα, εκείνο το βράδυ, που η Ζένια το δικαιολόγησε ότι είχαν πιει πολύ και κααλάθως με πήραν.

Τα μασούσε και δεν πολύ κατάλαβα όλη την κατάσταση.

Της ζητάω κάθε γαμημενη μέρα να μου πει τι κάνει, πως είναι... Και το μόνο που μου λέει είναι ότι πρέπει να προχωρήσω.

Πως να προχωρήσω;
Γιατί να προχωρήσω;
Με ποιον να προχωρήσω;
Τι νόημα έχει;

Αν αυτή έχει προχωρήσει;

Δηλαδή τι έχει προχωρήσει;

Με άλλον;
Τα έχει με άλλον;
Αποκλείεται...
Δεν πρόκειται να τα έχει με κάποιον άλλον.

Οχι... Όχι... Όχι...

Και αν τα έχει, τι δηλαδή με ξεπέρασε;
Με ξέχασε;
Πως;
Ας μου δείξει τον τρόπο;

Δηλαδή, άλλος την ακουμπάει;
Άλλος την φιλάει;
Με άλλον κοιμάται;

"Φέρε όλο το μπουκάλι ΤΩΡΑ! " φώναξα στο μπαρμαν ,και γρήγορα μου το έφερε.

Το ήπια όλο μέσα σε 10 λεπτά, ένιωθα τόσο ζαλισμένος και η σκέψη της με άλλον με ζαλίζει ακόμα περισσότερο.

Αφού ανέβηκα στη μηχανή, πήρα το δρόμο για το γνωστό παράνομο χώρο.

Πια ήταν το δεύτερο μου σπίτι, αφού εκεί πήγαινα κάθε μέρα σχεδόν.

Δεν κατάλαβα και πολλά από όσα έγιναν εκείνο το βράδυ .

Το μόνο που θυμάμαι είναι να μπαίνω μέσα σε ένα ασθενοφόρο και να με παίρνει ένας βαθύς ύπνος.