Jealous Bae!

Κεφ. 7

His POV

Εκείνο το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ.

Την έβλεπα να κοιμάται τόσο ήσυχα σαν έναν άγγελο και ήθελα πολύ να γίνω ένα κομμάτι της.

Είχα περιέργεια τι είχε δει και είχε ζηλέψει τόσο αλλά επέλεξα να το διαγράψω όμως πριν είδα τη τελευταία παράγραφο που είχε γράψει και νευρίασα.

Πως μπορούν να την αποκαλούν με τέτοια επίθετα χωρίς να την ξέρουν;

Γαμώτο, για αυτό έκλαιγε.

Είναι αρκετά δύσκολο να αγαπάς κάποιον μέχρι θανάτου, να είστε μαζί και οι άλλοι να προσπαθούν να σας χωρίσουν, να προσπαθούν να βρουν τη μικρή λεπτομέρεια που μπορεί να σκάσει τη βόμβα στη σχέση σας.

Ίσως, αυτό γίνεται γιατί δεν έχουν βρει ή αγαπήσει κάποιον όπως εγώ και η Δανάη.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εκείνη. Είναι  ολόκληρη η ζωή μου.

Την πήρα μια σφικτή αγκαλιά καθώς κοιμόταν και σιγά σιγά με έπαιρνε ο ύπνος μυρίζοντας το άρωμα της.

Το επόμενο πρωί

Νιώθω αρκετά ζεστός και καταλαβαίνω ότι είναι δίπλα μου χωρίς να έχουμε αλλάξει στάση από χθες το βράδυ.

"Δανάη, στολίδακι μου, έλα σήκω" τη φιλάω γλυκά και την χαϊδεύω ακόμα και αν θέλω να μείνουμε έτσι για πάντα.

"Μμμ,.. " Μουγκρίζει σιγά και γλυκά.

"Η ώρα είναι... " τεντώνομαι λίγο να πιάσω το κινητό και βλέπω 8.00.

Τι;
Πως;
Γιατί;
Ωω θεέ μου, θα αργήσουμε!

"8 πήγε η ώρα, Δανάη! " φωνάζω πάνω στον πανικό μου και την τρομάζω.

"8;; Κοιμηθήκαμε τόσο πολύ; ακόμα νυστάζω! " Μουτρώνει ελάχιστα και χασμουριέται.

"θα με συγχωρήσεις στολιδάκι μου αλλά πρέπει να πάω στη δουλειά. " ανακοινώνω καθώς προχωράω προς το μπάνιο .

"Χάρη, περίμενε με, θα έρθω και εγώ μην με αφήνεις μόνη. " η φωνή της στην αρχή είναι επιβλητική και στο τέλος σιγανή.

Μα φυσικά αν την αφήσω μόνη θα την φανε οι άλλες αν και ελπίζω ο αδερφός της να  το κανόνισε.

"Εντάξει, απλά κάνε γρήγορα. " λέω χαμογελώντας αφού ξέρω ότι δεν χρειάζεται και πολύ χρόνο να ετοιμαστεί.

"Μην χαμογελάς έτσι, μεγάλε, το ξέρεις ότι ετοιμάζομαι μέσα σε 3 λεπτά.  Έχω και ρεκόρ ανάμεσα μας." απαντάει μπαίνοντας στην τουαλέτα φορώντας ένα μπλε παντελόνι και ένα άσπρο μπλουζάκι και τα παπούτσια της.

" Μην μου το χτυπάς ακόμα αυτό, ήμουν μεθυσμένος και είχα μειωμένα αντανακλαστικά. " υπερασπίζομαι.

"και εγώ ήμουν μεθυσμένη, μεγάλε"  μου λέει και είναι τόσο σέξι όταν με φωνάζει μεγάλε.

Γαμώτο νιώθω ερεθισμένος.

"Δεν μετράει" έρχομαι κοντά της και τη φιλάω αρχικά γλυκά και μετά εμβαθύνω το φιλί.

"Μετράει" μου λέει με πείσμα όταν απομακρυνόμαστε και φεύγει από το μπάνιο.

Την αγαπώ τόσο μα τόσο γαμημενα πολύ .

Στο δρόμο προς το πανεπιστήμιο απλά συζητούσαμε και πειράζαμε ο ένας τον άλλο καθώς κρατούσαμε τα χέρια μας ενωμένα.

" Εδώ σε αφήνω, μεγάλε." λέει και χαχανίζει.

" Μικρή, πρόσεχε γιατί μετά θα χρειαστεί να --"

" Ωω να το ηρωικό ζευγάρι, ότι και να γίνει αυτοί μαζί μέχρι το τέλος. " η μαργαρίτα με διέκοψε καθώς βρίσκεται μπροστά μας με μια παρέα κοριτσιών και την κοκκινομάλλα από εχθές.

"Μαργαρίτα, ποιο είναι το πρόβλημα σου; " η Δανάη ακούγεται αρκετά εκνευρισμένη.

"Καταρχήν,  να πεις στον αδερφό σου να κόψει το χέρι του γιατί με χτύπησε και θα πρέπει να βρει τα λεφτά για να με ξεπληρώσει και επίσης εσύ Χάρη, γιατί; γιατί αυτή γαμώ τη πουτάνα μου. Δεν βλέπεις ότι είναι άχρηστη."
Τελειώνει τον "τέλειο" μονόλογο της έχοντας σηκωμένο το φρύδι.

"Αν είχες καλύτερους τρόπους ο αδερφός της δεν θα σε άγγιζε,  εσύ έδωσες δικαιώματα.  Και αντίθετα με εσένα ο αδερφός της όπως και εγώ αγαπάμε κάποιον εσύ τι;
Προσπαθείς να με υπνωτίσεις για να σου κάτσω αφού δεν γίνεται με κανέναν άλλο τρόπο;
Αα πολύ έξυπνο μπράβο. *ο Χάρης χτυπάει παλαμάκια*
Αφήστε την ήσυχη αλλιώς θα έχει να κάνεις μαζί μας και πίστεψε με η αγάπη δεν μετράει λεφτά ή μηνύσεις. " της απαντάω απότομα, πιάνω τη Δανάη από το χέρι και προχωράμε προς την αίθουσα της.

Νιώθω σταγόνες νερού στο χέρι μου και γυρίζω να τη δω.  Κλαίει.. Όχι αγάπη μου όλα καλά θα πάνε..

"Δανάη,  ξέρεις ότι σε αγαπώ έτσι; " της λέω γλυκά καθώς της χαϊδεύω τα μαλλιά και τη φιλώ στο κούτελο.

" Ήταν υπέροχο αυτό που έκανες Χάρη,  αλήθεια. Σε αγαπώ. "  μου απαντάει και κλαίει ακόμα περισσότερο.

"Γιατί κλαις έτσι τότε; " ρωτάω ανήσυχα

"Ο αδερφός μου,...αυτή έχει λεφτά... Αν τον βάλει στη φυλακή; " κλαίει ακόμα πιο δυνατά και η καρδιά μου σπάει.

"δεν πρόκειται να γίνει αυτό, στολιδάκι μου. Δεν θα το επιτρέψω, το υπόσχομαι. " της υπόσχομαι αν και ξέρω ότι δεν είναι καθόλου σίγουρος για αυτό.

"Είστε καλά;  Τι έγινε με τη Μαργαρίτα; " ακούω τη φωνή της Ζένιας και η Δανάη τρέχει στην αγκαλιά της, απογοητεύομαι λίγο αλλά με ένα νεύμα της Ζενιας φεύγω για τη καφετέρια.