Bir Parça Sonbahar

12

Medyada Deniz

Bisikletimi bu soğuk havada son sürat sürüyordum. Devamsızlıktan sınıfta kalacaktım.

Bahçeye bisikletimi kilitleyip koşarak sınıfa ilerledim. Kapıyı çalıp içeri girdim. İçerde sadece Eylül vardı. Bana baktı ve gülümsedi.

"Hoca yok mu?"

"Okulun son haftasındayız Deniz. Hocalar geç geliyor."

Derin nefes alarak içeri girdim. Kitap okuyordu

"Sen neden geldin?"

"Müdürle konuşmam gereken bir konu vardı. "
Gözlerim okuduğu kitaba kaydı.
"Bu kitabı hiç duymadım."

"Duymaman garip çünkü çok bilindik bir kitap. Sen daha çok ne okursun?"

"Uzun zamandır kitap okuyamıyorum. Malum hem sokakta dolaşmak hem ödevleri yetiştirmek hemde kardeşimle ilgilenmek baya zor. Ama şiir kitapları okuyorum genel olarak."

"En beğendiğin şair kim?"

"Değişir. "

"Ezberinde varsa şiir okusana."

Boğazımı temizleyip ona odaklandım. Gözlerinin içine bakarak
"Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey
Dünya'nın en güzel sesinden
En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
Ben artık şarkı dinlemek değil,
Şarkı söylemek istiyorum."

Biraz bana hayranlık duymuş gibiydi. Şaşırmış gibi duruyordu. Yada bu şiiri beklemiyordu çünkü sözlerim sanki ona yönelikti.

"Güzel şiirmiş."

"Sen şiir sever misin?"

"Yani söylendiğinde dinlerim ama kütüphanemde şiir kitabı daha önce olmadı."

"Bence şiir okumalısın."

"Bilmiyorum aslında çok güzel ama okuyamıyorum. Açıkcası pek anlamlı da gelmiyor. Mesela sen neden şiir okuyorsun?"

"Çünkü anlatılmak istenen direk anlatılmıyor. Benzetmelerle daha güzel daha cazip hale getiriyor. Hem adamlar o kadar yazmış okunmazsa ayıp olmaz mı?"

"Bir şeyi neden direk olarak anlatmamışlar ki?"

"Bilmem hiç düşünmemiştim. Herhalde öyle tercih etmişlerdir. Bilmiyorum."

"Daha önce şiir yazdın mı?"

"Yok hiç yazmadım. Şiir yazmak zor bir iş. Aslında yazı yazmakta çok zahmetli bir iş. Kafandakileri sayfalara aktarmak her yiğidin harcı değil."

"Doğru söylüyorsun. "

Derin bir sessizlik olmuştu. Aslında hazır yalnızken onunla konuşmanın tam sırasıydı. Ama cümleme nasıl başlayacağımı bilmiyordum.

Uzun düşüncelerim arasında kaybolup gidiyordum. Son cesaret ona döndüm. Yeşil gözlerini kitabının sayfasından ayırıp gözlerimin içine baktı. İçim erimişti doğrusu.

"Eylül acaba seninle bir konu hakkında konuşabilir miyim?"

"Evet."
Kitabını kapatıp bana doğru döndü. Derin bir nefes aldım. Ayak titremem alıp başını gitmişti. Parmaklarımı saçlarımın arasından geçirdim ve dışarıya derin bir nefes verdim.

"Bu kadar gerilmene yok Deniz. Sakin ol."

"Benim hakkımda ne düşünüyorsun?"

"Nasıl yani?"

"Yani biliyorsun sana açıldım gibi bir şey ve üzerinde pek duramadık. Hazır sadece biz varken konuşsak olur mu? Çünkü ben gerçekten benim hakkımda yanlış düşünmeni istemem."