Bewijs mijn Onschuld | ✓

Hoofdstuk 38

Ongeveer een uurtje later zitten we in een taxi, op weg naar het vliegveld in Knoxville.

'Wanneer is de eerste vlucht?' vraag ik.

'I'm on it.' reageert Dan snel, en hij begint te typen.

'Om 14 over 7 's avonds is de eerste vlucht, dan landen we om half 9 's avonds in Atlanta, dan hebben we 1 uur en 55 minuten overstaptijd, en vertrekken we om 5 over half 11 om de volgende dag om kwart voor 1 's middags te landen.' informeert Dan. Ik zucht. 'Dat wordt wachten.'

Tegen ongeveer half vier komen we aan op het vliegveld, en kopen we vliegtickets. We checken onze bagage in, en gaan naar de vertrekhallen, wachten totdat we eindelijk mogen boarden.

'Ik ga wat eten halen.' zegt Kristi. 'Wat willen jullie?'

'KFC?' vraagt Dan aan zijn tweelingzus, en hij zet puppyoogjes op.

'Oké, speciaal voor jou dan, en omdat dit onze laatste dag in Amerika is.' antwoord Kristi.

'Gaan we een bucket delen?' vraagt Kristi dan. 'Die dingen zijn huge.'

'Dan wel een partybucket want ik sterf van de honger.' zegt Dominic wanhopig.

'Is goed...' zegt Kristi. 'Dan pakken we er eentje met 27 van die HotWings.'

'Zeg, waarom weten jullie zoveel van de KFC?' vraag ik lachend. Dan haalt zijn schouders op.

'Ik ga wel mee.' oppert Rose, en samen lopen Kristi en Rose weg.

'Met BBQ-sauce!' roept Dan nog erachteraan.

Om kwart voor 7 konden we gelukkig al boarden, en al snel zaten we in het vliegtuig, op weg naar Atlanta. In de overstaptijd leek het Dominic een goed idee om op het vliegveld muziek te gaan maken, dus daar stonden we dan, ik gitaar spelend, de rest zingend, met een telefoon met de lyrics erbij, en Dominic's snapback op de grond voor geld.

'Wel Johnny Cash, dat past er beter bij.' had Dan gezegd, dus hebben we voor ongeveer een uur alleen maar Johnny Cash hits gezongen op het vliegveld, en er uiteindelijk ook nog een aardig zakcentje aan over gehouden.

De volgende dag kwamen we aan op Schiphol, en worden daar meteen ontvangen door Nathan.

'Rose!' roept Nathan, en hij komt onze kant op. Hij geeft Rose een knuffel en begroet ons.

'Avontuur opgelost?' vraagt Nathan. Rose schudt haar hoofd.

'Bijna.' antwoord ik. 'We moeten over een maand terug voor de rechtszaak.'

'Ah, is het gelukt?' vraagt Nathan dan. Dominic knikt.

'We hebben het gehaald.' glimlacht hij.

'Ik ben trots op jullie.' glimlacht Nathan, en hij geeft ons een high-five. Dan gaan we allemaal naar huis, ik samen met Dominic op zijn fiets, Dan en Kristi met de auto, en Rose samen met Nathan.

En eigenlijk de vakantie al snel afgelopen, en als ik op mijn opleiding vertel over mijn vakantie, is het toch wat idioot om uit te leggen wat je gedaan hebt. Ik vertelde aan iedereen dat ik wat rondgereisd heb in Amerika en een paar dagen in Duitsland geweest ben, zonder te vertellen wat ik er deed. Alleen aan mijn betere vriend Laurence vertel ik wat ik echt gedaan heb.

Dominic heeft op zijn opleiding de reportage over Landsberg uitgewerkt, en het is een mooie reportage geworden die binnenkort zal worden behandeld in een TV-programma op de zender van onze lokale omroep.

We zijn met zijn vijven een ervaring rijker, en we zijn het er allemaal over eens dat we de tijd van ons leven gehad hebben. Er rest ons nog 1 ding; een rechtszaak.