Bewijs mijn Onschuld | ✓

Hoofdstuk 42

'Mama, wat is dit?'

Layla Outerridge, net 8 jaar oud, haalt een kaart uit het fotoboek dat ze samen met haar ouders en oudere zus Ivy aan het doorbladeren is.

'Dat is een hele bijzondere kaart.' antwoordt haar vader, de 39-jarige Dominic.

Rose Outerrigde, moeder van de twee meiden, slaat haar handen voor haar mond.

'Dominic, je kaart! Uit San Antonio!'

Ivy kijkt haar moeder met een schuin hoofd aan. 'Waar ligt dat?'

'Amerika.' zegt Dominic.

'Wat deden jullie daar?' vraagt Layla.

'Ik ben samen met je moeder en drie van onze vrienden naar Amerika geweest.' vertelt Dominic. 'Met zijn vijven hebben we een avontuur beleeft.'

Ivy haar oog valt op een krantenartikel. 'Vijf Nederlandse tieners? Zijn jullie dat?'

'Ja, dat zijn wij. Lees dat artikel maar eens.' zegt Rose. Voor de aankomende minuten is het meisje verdiept in een krantenartikel.

'Hebben jullie dat écht gedaan?' vraagt ze verbaasd. 'Dat is echt zo gaaf.'

Layla springt op schoot. 'Ik wil het ook weten!'

'Mama en ik zijn toen wij zeventien waren naar Amerika geweest, en toen hebben we plaatsen bezocht die heel belangrijk waren in het leven van Johnny Cash. Die kaart komt uit San Antonio, dat is in Texas.' zegt Dominic tegen de meisjes.

'Maar papa, hoe wisten jullie dan waar jullie heen moesten?' vraagt Layla.  

'Jullie kennen Joe?' vraag ik. Beide meisjes knikken van wel.

'Joe zag dingen die wij niet konden zien, en Johnny Cash vertelde ons waar we heen moesten.' zegt Rose.

'Wie is dat precies?' vraagt Ivy.

'Een Amerikaanse countryzanger, hij is overleden in 2003.' zeg ik.

'En hij is onterecht veroordeeld voor drugssmokkel en jullie gingen dat rechtzetten?' vraagt Ivy weer.

'Dat klopt.' zegt Rose.

'Maar mama, geloofden jullie dat alles echt zo was? Wat Joe zag?' vraagt Layla.

'Weet je kleine meid, dat was moeilijk om te geloven, en we hadden het ook niet kunnen doen, maar dat had ons niet dat mooie avontuur opgeleverd.' zegt Rose.

'Maar Johnny is dus al best wel lang dood?' vraagt Ivy voorzichtig.

'Vandaag precies 35 jaar.' zegt Dominic.

'Gaan we ooit naar Amerika?' vraagt Layla.

Ivy knikt. 'Gaan we dat? Ik ben echt heel benieuwd naar wat jullie gedaan hebben.'

'Als jullie groot genoeg zijn, gaan we samen met Joe, Kristi, Dan en hun kinderen naar Amerika.' zegt Rose.

'Beloof je dat mama?' vraagt Layla.

'Dat beloof ik.' zegt Rose.

Dominic klinkt op de play-knop, en voor de derde keer klinken de eerste maten van 'For the good times' door de woonkamer. Hij denkt kort terug aan het moment dat hij dit liedje voor het eerst hoorde, zeventien jaar oud, in Amerika. Een glimlach trekt over zijn gezicht.

'Wij bewezen zijn onschuld.'