"ကြ်ီ... ဒုန္း..."
ကားရွင္းၿပီအထင္နဲ႔လမ္းျဖတ္အကူး... အရွိန္ျပင္းစြာေမာင္းႏွင္လာတဲ့ၿပိဳင္ကားအဝါတစ္စီး... ကိုယ္ကူးတုန္းကမ်က္စိတစ္ေမွ်ာ္အထိတစ္ကယ္ပဲကားေတြရွင္းေနတာေလ... ခဏေလးအတြင္းမွာဘယ္လိုအရွိန္နဲ႔ေမာင္းလာတာမို႔လို႔လဲ...
"ဟာ... ကားတစ္စီးလံုးလာေနတာကိုမျမင္ဘူးလားကြာ ဘယ္လိုေကာင္လဲ"
Break အျမန္အုပ္လိုက္တာမို႔ အရွိန္ျပင္းစြာတိုက္မိတာမ်ိဳးမျဖစ္ေပမဲ့... ေလာင္းေၾကးထပ္ၿပိဳင္ထားတဲ့ပြဲမွာကိုယ့္ဘက္က႐ွံဳးသြားၿပီဆိုတဲ့အသိနဲ႔ေဒါသထြက္မိသည္... ညကိုးနာရီေလာက္ကားသြားကားလာနည္းပါးေနၿပီျဖစ္တဲ့ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာဆင္းၾကည္႕တာမ်ိဳးမလုပ္ပဲဆက္ေမာင္းသြားရင္ျဖစ္ေပမဲ့ လူသားဆန္ခ်င္တဲ့ႏွလံုးသားကခြင့္မျပဳတာမို႔... ကားေပၚကဆင္းမိသည္...
"ကားလာေနတာကိုမင္းမျမင္ဘူးလား..."
ေပါက္ၿပဲက်ထြက္ကုန္တဲ့ ႏွစ္ျပည္စာပမာဏရွိတဲ့ဆန္ေစ့ေတြ... ဆန္ေကာင္းေကာင္းမစားရတာၾကာၿပီမို႔က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့ဘြားဘြားအတြက္လစာထုတ္ရက္မွာဝယ္လာမိတာ... ေခါက္လဲသြားတဲ့ေျခက်င္းဝတ္ေနရာကမထႏိုင္ေလာက္ေအာင္နာက်င္ေနေပမဲ့... ကားရွင္းေနတုန္းအေျခအေနမ်ိဳးမွာလိုက္မက်ံဳးလိုက္ရင္ဆံုး႐ႈံးသြားမွာဆိုတဲ့အသိနဲ႔အသံလာရာကိုေမာ့မၾကည္႕ဘဲဆန္ေတြကိုအိတ္ထဲျပန္ထည္႕ဖို႔ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့အခိုက္အတန္႔... မ်က္စိထဲဝင္လာတဲ့ေျခတစ္စံံု... ျမင္ဖူးသလိုခံစားေနရတဲ့ဖိနပ္တစ္ရံ...
"ေဟ့... ေမးေနတယ္ေလ..."
ေဒါသသံပါတဲ့ေဘာက္ဆတ္ဆတ္စကားတစ္ခြန္းေနာက္မွာ မေက်နပ္တဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုနဲ႔ရင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ့အခါ...
"မင္း... မင္း... ပင္းမို႔လား..."
"..."
"တီ... တီ..."
"ဆက္မက်ံဳးနဲ႔ေတာ့... ေနာက္ကားေတြလာေနတယ္"
"..."
စကားျပန္ေျပာဖို႔မစဥ္းစားဘဲ ဆန္ေတြအိတ္ထဲဆက္ထည္႕ေနတဲ့ပံုကနဂိုထင္ရွားၿပီးသားေမး႐ိုးေတြကိုပို၍ခမ္းနားေစသည္အထိ... ဒီေလာက္ဆိုသူ႕စိတ္အေျခအေနကိုခန္႔မွန္းလို႔ရသည္... ကိုယ္ဆိုသည္မွာလည္းစကားတစ္ခြန္းကိုႏွစ္ခါေလာက္ေျပာဖို႔အထိစိတ္ရွည္တတ္သူမဟုတ္ေလေတာ့...
