"ဘာလို႔အဲေလာက္ၾကည္႔ေနတာလဲ...ကိုယ္တကယ္မေနတတ္ေတာ့ဘူး..."
ဆံပင္အေရာင္ေျပာင္းၿပီးျပန္အလာကားေမာင္းေနတဲ့သူ႕ကို စူးရွစြာစိုက္ၾကည္႔ေနမိေတာ့... မေနတတ္စြာေျပာလာတဲ့စကား... အပူႀကီးတတ္တဲ့သူမို႔ဆံပင္အရွည္မထားေစခ်င္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ဆႏၵကိုခင္ဗ်ားဆံပင္ေတြကိုခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ဥပကၡာျပဳခဲ့တဲ့သူ...ခင္ဗ်ားနဲ႔ပတ္သက္ရင္အရာရာကိုေလာဘႀကီးခ်င္ေနမိတယ္ကမ႓ာ...
"ဒီအေရာင္နဲ႔ပိုမိုက္တယ္..."
"ဟုတ္လား..."
"အဲဒါကြ်န္ေတာ္ေရြးေပးလို႔..."
ကေလးတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္စႏိုးနဲ႔က်ီစယ္သလို ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းကိုလာပုတ္သည္... သူ႕အနားမွာေနရင္အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ေႏြးေထြးမႈလိုမ်ိဳးအၿမဲခံစားရေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့ကမ႓ာ... Point မိလို႔ၾကာေနတဲ့အခိုက္အတန္႔ကြ်န္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းစီကိုအေသအခ်ာကိုင္တြယ္ၾကည္႕႐ွဳေနရင္း...
"သဲငယ္လက္ေခ်ာင္းေတြကလွလိုက္တာ..."
အမွန္ဆိုႏုဖက္ေနၿပီး vain ေတြထင္းေနတဲ့သူ႕လက္ေတြကမွပိုရင္ခုန္ဖို႔ေကာင္းတာ... အခုမွေလ်ာ္ေပးလိုက္တဲ့ သစ္သီးနံ႔ဆန္ဆန္ Shampoo ရနံ႔သင္းေနတဲ့ကားေလးအတြင္း... ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕လက္ဖမိုးေတြကိုလက္တစ္ဖက္နဲ႔ကိုင္ကာႏႈတ္ခမ္းနားမွာထိကပ္ထားရင္းက်န္လက္တစ္ဖက္နဲ႔စတီယာရင္ထိန္းေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္... အခ်စ္ဆိုတာသိပ္ကိုခမ္းနားတတ္တဲ့အမ်ိဳး...
"မေသးလြန္းဘူးလား..."
"အႀကီးႀကီးေတြကမမိုက္ပါဘူး... ဒါေလးပဲထိုးရေအာင္..."
ေမြးေန႔မွာဘာလုပ္ခ်င္လဲေမးေတာ့ သဲနဲ႔အမွတ္တရေတြဖန္တီးခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ကိုယ့္အေျဖမွာ ဘယ္ေတာ့မွေပ်ာက္ပ်က္မသြားႏိုင္ေလာက္တဲ့အေရျပားေပၚတက္တူးဆင္တူထိုးမယ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလး...အင္း... Tattoo Artist ဆိုတဲ့သူ႕ျဖစ္တည္မႈကိုေမ့သြားတာ...
"သဲငယ္သေဘာပါကြာ..."
"Ok...ခင္ဗ်ားကိုအရင္ထိုးေပးမယ္..."
ကိုေက်ာက္ရဲ႕စတူဒီယိုအတြင္းလူရွင္းေနတဲ့အခိုက္အတန္႔ သူ႕ကြ်မ္းက်င္ရာကိုပံုေဖာ္ဖို႔စိတ္အားထက္သန္ေနတဲ့အႏွီလူသားရဲ႕ဆႏၵအားလိုက္ေလ်ာမိသည္...
