"ကမ႓ာ... ေျဖးေျဖးေမာင္းပါကြာ... အကုန္တိုက္မိကုန္ေတာ့မယ္..."
"မင္းေၾကာက္ရင္ဆင္းခဲ့ေဟ့ေကာင္... အေျပာခံရတာနဲ႔တန္ေအာင္ေတာ့ျပသနာကရွာကိုရွာရမွာပဲ..."
"မင္းကလဲကြာ အန္ကယ္ကမင္းကိုေကာင္းေစခ်င္လို႔ဆံုးမတာပဲ... အမွန္ဆို..."
"ကြ်ီ..."
ေျပာေနတဲ့စကားေတာင္အဆံုးထိမေရာက္လိုက္ အရွိန္နဲ႔ဖိနင္းလိုက္တဲ့ဘရိတ္ေၾကာင့္ နဖူးနဲ႔ဒက္ရွ္ဘုတ္မိတ္ဆက္သြားေလသည္... ကမ႓ာဆိုတာသူေကာင္းရင္ဘယ္သူမွလိုက္မမီသလို စိတ္တိုၿပီဆိုရင္လည္းသူငယ္ခ်င္းေသာဘာေသာအားနာမဲ့သူမဟုတ္...
"ဆင္းေတာ့..."
"ဟာ... မင္းကလဲ"
"မင္းကိုဆင္းေတာ့လို႔ေျပာေနတာေလ..."
"ငါဆင္းလိုက္ရင္အိမ္ကိုဘယ္လိုျပန္မလဲ... စိတ္ေလ်ာ့ပါကြာ မင္းကလဲ"
မ်က္ႏွာငယ္ကာအသနားခံၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့မွ... ဂီယာျပန္ခ်ိန္းကာလီဗာကိုျပန္နင္းေလသည္... စီးပြားေရးေတြေနာက္မဲလိုက္ရင္း သားသမီးေတြကိုဂ႐ုစိုက္ဖို႔ေမ့ေနတဲ့ ကမ႓ာ့ေဖေဖရယ္ ကမ႓ာရယ္ဆံုၿပီဆိုျပသနာကတက္လိုက္ရမွ... အခုျဖစ္တယ္ဆိုတာလည္းႀကီးက်ယ္တဲ့ျပသနာမဟုတ္... ၾသစီမွာေက်ာင္းသြားတက္ဖို႔ျပင္ဆင္ခိုင္းတာကို အမိေျမကေနတစ္ဖဝါးမွမခြာႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ကမ႓ာရဲ႕ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔အေျပာေတြေၾကာင့္... တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္စကားအေခ်အတင္ေတြျဖစ္လာတဲ့အခါ... "ငါရွာထားသမွ်ေတြကိုထိုင္ျဖဳန္းေနတဲ့ေကာင္" ဆိုတဲ့ဖခင္စကားကို... "ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ရွာေနရတာလို႔ Daddy မိတ္ေဆြေတြကိုေျပာေနတာၾကားသလားလို႔..." ဆိုၿပီးတံု႔ျပန္တဲ့ကမ႓ာ... မခ်စ္မႏွစ္သက္သူနဲ႔စီးပြားေရးအရလက္ထက္လိုက္ရတဲ့သူ႕အစ္မေၾကာင့္ ကမ႓ာဟာအရင္ကထက္ပိုဆိုးလာတာပါ...
"အခုဘယ္သြားမွာလဲ..."
"..."
စိတ္တိုေနတဲ့အခ်ိန္စကားမ်ားတာမႀကိဳက္မွန္းသိေပမဲ့... အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကိုခန္႔မွန္းခြင့္ရႏိုင္မလားဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးနဲ႔အရဲစြန္႔ေမးလိုက္မိတာ... ႐ုတ္တရက္ရပ္သြားတဲ့ကားေပၚမွာသူဘာဆက္လုပ္မလဲဆိုတာေငးၾကည္႕မိေတာ့... ကားေပၚကဆင္းကာ Convenience Store ထဲဝင္သြားေသာသူ... ျပန္လာေတာ့ဆြဲလာတဲ့အထုပ္ထဲမွာ... ျမန္မာဘီယာငါးဗူး...
