"ဘာျဖစ္တာလဲ...ကမ႓ာ...ဗိုက္မေကာင္းဘူးလား..."
နံနက္ 6 နာရီအခ်ိန္...က်ိဳက္ထီး႐ိုးေတာင္ေျခရဲ႕ကင္ပြန္းစခန္းရွိဟိုတယ္တစ္ခုအတြင္းမအီမသာမ်က္ႏွာႏွင့္သန္႔စင္ခန္းထဲကထြက္လာေသာကမ႓ာ...ေမာ္လၿမိဳင္ဘက္ကရာဘာၿခံေတြဆီသြားၾကည္႕ရင္းခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာက်ိဳက္ထီး႐ိုးဘုရားအတူဖူးခ်င္သည္ဟုပူဆာလာသူလူသားေလးေၾကာင့္ရန္ကုန္မျပန္ျဖစ္ဘဲယခုဟိုတယ္တြင္ညအိပ္ျဖစ္ျခင္း...
"နည္းနည္း..."
"မေန႔ကဘာစားမိလို႔ပါလိမ့္..."
"သီးစံုခ်ဥ္ရည္..."
"က်စ္..."
ဟုတ္သားပဲ...ေဒသအေျပာင္းအလဲမွာကမ႓ာအခုလိုေတြျဖစ္တတ္တာသတိထားဖို႔ေမ့သြားတာ...ပံုမွန္ဆိုထမင္းစားနည္းသူကက်ိဳက္ထိုရဲ႕ျမန္မာစာေတြေတာ့သေဘာေတြ႕သည္ထင္...လိုက္ပြဲေတာင္ယူစားတာမို႔အစာဝင္လို႔စိတ္ခ်မ္းသာမလို႔ရွိေသး...ေန႔ကူးတာနဲ႔ခံစားရတဲ့ေဝဒနာကေနာင္တကိုလက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးသည္...
"ခဏေနသက္သာသြားမွာပါ...ပင္းေရခ်ိဳးေတာ့ေလ..."
"ေဆးခန္းသြားရေအာင္...ကမၻာ..."
"အာ...အဲေလာက္မျဖစ္ပါဘူး..."
"..."
"ကိုယ္အတည္ေျပာတာ...ေရသြားခ်ိဳးေတာ့...ေနမပူခင္ေတာင္ေပၚတက္ရေအာင္..."
"ေသခ်ာလား..."
"အတည္ပါဆို...သြား...သြား...ေရသြားခ်ိဳးခ်ည္..."
"တစ္ခုခုဆိုတံခါးလာေခါက္ေနာ္..."
ႏွစ္ေယာက္ခန္းမွာတစ္လံုးသာပါတဲ့သန္႔စင္ခန္းေၾကာင့္ Toilet သြားခ်င္တာမ်ိဳးဆိုအားနာေနမွာမို႔တံခါးေခါက္ရန္အမွာစကားေျခြေတာ့အိပ္ယာေပၚလွဲလ်က္ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္...စိတ္ပူတာကကိုယ့္ေၾကာင့္နဲ႔ေဝဒနာေတြကိုေဖာ္မျပဘဲတစ္ေယာက္တည္းခံစားေနရမွာမ်ိဳး...ကိုယ္စီေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေတာ့မနက္စာဝိုင္းမွာကမၻာကအစာမဝင္...ရင္ျပည္႕သည္ဟုဆိုကာ...အတင္းတိုက္တြန္းမွၾကက္ဥေၾကာ္ေလးတစ္ဝက္သာစားဝင္တာမို႔စိတ္ကမေကာင္း...ေတာင္ေပၚတက္ဖို႔တက္ၾကြေနေသးတာမို႔သာေတာ္ေသးသည္...
