"တီ...တီ...တီ..."
ဝင္တာၾကာေနၿပီျဖစ္ေပမဲ့တစ္ဖက္မွေကာက္ကိုင္ျခင္းမရွိသည္႕အခါခ်လိုက္ေတာ့မည္ဟုေတြးမိေပမဲ့လက္ေတြ႕မွာမခ်ျဖစ္...လူႀကီးမင္းဟူေသာသတိေပးသံအဆံုးမွာေတာင္သတိရလြမ္းဆြတ္ျခင္းကဖုန္းကိုေနာက္တစ္ႀကိမ္ေခၚမိေစသည္...
"ဟဲလို...ကမ႓ာ..."
"..."
"ကမ႓ာ...အိပ္ေနၿပီလား..."
ဖုန္းကိုင္လိုက္ေပမဲ့ထူးသံမၾကားေသာအေျခအေနမို႔အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလားဆိုတဲ့အေတြးကေျပးဝင္သည္...နာရီကိုၾကည္႕မိေတာ့၉နာရီေက်ာ္ခါစ...ခါတိုင္းဒီအခ်ိန္အိပ္တတ္တဲ့သူမဟုတ္ေၾကာင္းစပ္ဆက္ေတြးမိတဲ့အခါေနမ်ားမေကာင္းတာလားဆိုတဲ့စိုးရိမ္စိတ္ကတစ္ပူေပၚတစ္ပူဆင့္ေစျပန္သည္...
"ပင္းလား..."
"အင္း...ကမ႓ာအိပ္ေနၿပီလား...ေနမေကာင္းဘူးလား..."
ခပ္တိုးတိုးအသံနဲ႔ကိုယ့္နာမည္ကိုေရရြတ္လာတဲ့အခါပံုမွန္မဟုတ္တဲ့အသံကအိပ္ခ်င္ေနတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္မွာပါဟုအားတင္းရင္းစကားဆက္ရသည္...အနားမွာအတူရွိမေနႏိုင္တဲ့အခါ တစ္ေယာက္တည္းႏွာေခ်ရတာမ်ိဳးေတာင္မခံစားေစခ်င္တာ...
"ေကာင္းပါတယ္..."
"..."
"ကိုယ္တအားအိပ္ခ်င္ေနလို႔..."
"အာ...အဲဒါဆိုလည္းအိပ္ေလ...Sorry...ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္..."
"ပင္း..."
"ဟင္..."
"ကိုယ္ရွဴးရွဴးေပါက္ခ်င္တယ္..."
ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႔ကိုးစားျခင္းခံရတဲ့အခါမ်ားျပားလွစြာေသာအလုပ္ေတြကမၾကာခဏဆိုသလိုခရီးေတြထြက္ဖို႔ျဖစ္လာသည္...အခုလည္းအသစ္ဖြင့္ဖို႔လုပ္ေနတဲ့ကုန္တိုက္တစ္ခုေၾကာင့္ေနျပည္ေတာ္ကိုကမ႓ာ့ေဖေဖနဲ႔အတူတူေရာက္ရွိေနျခင္း...အစကႏွစ္ေယာက္အတူလာဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့ကမ႓ာ့မွာလည္းသူတာဝန္ယူထားတဲ့အလုပ္ရဲ႕မေတာ္တဆထိခိုက္မႈတစ္ခုေၾကာင့္က်န္ရစ္ေျဖရွင္းေနခဲ့ရသည္မို႔...အနားမွာအတူရွိမေပးႏိုင္သည္႕အခါသာမန္ထက္ပိုပင္ပန္းေနမွာပဲဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ဖုန္းခ်ဖို႔ျပင္ေပမဲ့ကိုယ့္ကိုတိုင္တည္ၿပီးသူဆီးသြားခ်င္ေနတာကိုေရရြတ္ေနတဲ့ကမ႓ာ့ေၾကာင့္ၿပံဳးမိသလိုစိတ္ပူရျပန္သည္...
