Amsterdam Airport Schiphol ထဲေျခခ်လိုက္သည္ႏွင့္ခံစားလိုက္ရသည္႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈ...Netherlands ဆိုတာငယ္ငယ္ကတည္းကသြားခ်င္လြန္းလို႔အၿမဲအိပ္မက္မက္ခဲ့ရသည္႕ႏိုင္ငံ...ေရာက္မဲ့ေရာက္ေတာ့လည္းကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္...ကံတရားကခ်စ္ရသူပါထည္႕ေပးလိုက္သည္...
"ပင္ပန္းေနၿပီလား..."
Singapore ကေနတစ္ဆင့္လာခဲ့ရတဲ့ ၁၃ နာရီေက်ာ္ခရီးဟာေလယာဥ္ေပၚေအးေအးေဆးေဆးထိုင္လိုက္ခဲ့ရသည္ဆိုဦးေတာ့အနည္းငယ္ပင္ပန္းသည္...သို႕ေသာ္လည္းပင္ပန္းတာခ်င္းအတူတူကိုယ့္အတြက္စိတ္ပူေပးေနတဲ့ကမ႓ာ့ေၾကာင့္ေခါင္းသာခါလ်က္ၿပံဳးျပမိသည္...
"အိတ္ေတြထုတ္ရမဲ့ Belt ဆီသြားရေအာင္...ငယ္..."
"အင္း...အေႏြးထည္ျပန္ဝတ္ထားေတာ့...အျပင္မွာေတာ္ေတာ္ေအးေနေလာက္ၿပီ..."
ေလယာဥ္ဆင္းခါနီးအိပ္ေပ်ာ္သြားေသာကမ႓ာကႏိုးလာေတာ့ပူတယ္ဟုဆိုကာအေႏြးထည္ကိုလက္ကကိုင္ထားေသာေၾကာင့္ျပန္ဝတ္ဖို႔ႏႈိးေဆာ္ရသည္...ေတာ္ၾကာေရေျပာင္းေျမေျပာင္းမွာေနမေကာင္းျဖစ္ေနမွျဖင့္အခက္ႀကံဳေနရမည္...
"အိပ္ခ်င္ေနေသးတာလား..."
အထုတ္ေတြေစာင့္ေနရင္းအနည္းငယ္ၾကည္လင္မေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္အေမးစကားဆိုမိေတာ့မ်က္စိေတြအသာမွိတ္လ်က္ နည္းနည္း ဟုႏႈတ္ခမ္းလႈပ္႐ံုေရရြတ္သည္...ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ့အခ်ိန္...ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးဆိုပုခံုးေပၚေခါင္းလာတင္ရင္းျဖစ္ျဖစ္ ရင္ခြင္ထဲေခါင္းတိုးဝင္ရင္းျဖစ္ျဖစ္ အမိအရအိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္မည္႕လူသားကကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာမဟုတ္တာေတာင္ Public Area ဆိုတဲ့အသိနဲ႔အေနအထိုင္ဆင္ျခင္သည္...
"တည္းမဲ့ေနရာေရာက္မွအိပ္ေတာ့..."
"အင္းပါ...ကိုယ္မအိပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး..."
အနည္းငယ္ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ဆံပင္ေတြကိုတစ္ခ်က္သပ္တင္လ်က္သူအိပ္ခ်င္ေျပၿပီျဖစ္ေၾကာင္းေျပာလာတဲ့ကမ႓ာဟာအခုမွလူငယ္ပိုဆန္ၿပီးလြတ္လပ္ေနသလိုပင္...ၾသစီကျပန္လာၿပီးအတူေနဖို႔အေရးအလုပ္ေတြဆက္တိုက္လုပ္ကာကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့သူ...အားလံုးအဆင္ေျပလို႔အေျခက်တဲ့အထိအလုပ္ေတြထဲက႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါအရင္လိုခပ္တင္းတင္းလူငယ္ေကာင္ေလးအျဖစ္မျမင္ရတာၾကာလို႔ျဖစ္မည္...
