kisses back | yoonmin

⁕12⁕

Do ranka nie wyszedł ze swojego pokoju. Było mu wstyd przed Jiminem, jak i przed sobą. Wciąż leżał, myśląc tylko o tym, by młodzy opuścił jego mieszkanie, choć wiedział, że Yoonji będzie go trzymać ile wlezie. Wyjrzał na korytarz, dostrzegając, że drzwi od pokoju siostry są lekko uchylone, a przez szczeline dało się usłyszeć głosy obojga. Zszedł powoli do kuchni i jak najszybciej zaczął robić sobie śniadanie, chcąc ponownie zaszyć się w swoim pokoju. Kiedy kanapki były gotowe, czekał już tylko na kawę. Miał wrażenie, że nawet woda robi mu na złość, tak długo się gotując, gdyż po chwili usłyszał jak para schodzi na dół. 

Gorzej być nie mogło. 

Westchnął i przygryzł swoją dolną wargę, zalewając kawę, po chwili cicho sycząc kiedy Yoongi uwiesiła mu się na ramieniu. 

- Dzień dobry braciszku! - cmoknęła go w policzek i usiadła na blacie, biorąc do ręki jabłko.

- Mhm, dobry - mruknął jak najciszej, biorąc talerz i kubek do rąk, odwracająć się, by opuścić kuchnię. Wtedy jego wzrok skrzyżował się z tym młodszego, na co obaj zeszli sobie z drogi.

 Jimin wiedział, że przegina, wchodząc z buciorami do życia Yoongiego, aż tak prywatnego. Ale co jeśli on nie wiedział, ze taki widok zastanie wchodząc do sypialni Yoongiego? Chciał dobrze, myślał, że coś mu się stało. 

Yoongi miał dość Parka, chciał tylko, by zszedł mu z drogi. Dla niego stał się nieproszonym gościem, chociaż tak naprawde byli przyjaciółmi, kolegami, znajomymi. Cokolwiek, Jimin był chłopakiem Yoonji, a Yoonji siostrą Yoongiego, więc dlaczego mieliby pałać do siebie nienawiścią?

Spokojne jedzenie śniadania w ciemnym pokoju, przerwało mu tym razem pukanie do drzwi, a nie niekulturalne najście. Mruknął ciche ''proszę'', a w drzwiach stanął Jimin ze skruszoną miną. Usiadł bez słowa obok Mina, patrząc na niego.

- Przepraszam, nie powinienem Hyung..myślałem, że coś się stało, dlatego nie zwlekałem z pukaniem. Naprawdę przepraszam, już o wszystkim zapominam. Nic nie powiem Yoonji.. - powiedział cicho ze spuszczoną głową. Tak bardzo chciał mieć czyste sumienie.

Min westchnął i odłożył kanapkę, przenosząc swój wzrok na młodszego.

- Rozumiesz, że nie dość, że wstyd mi przed Tobą, to i przed samym sobą? - prychnął z wyrzutem. 

- Ja wiem, Hyung..wybacz mi, już więcej nie mam zamiaru wplątywać się w Twoje życie, zgoda?

- Mhm, zgoda. - kiwnął głową, na co otrzymał długi i czuły uścisk ze strony Jimina.

A zemsta będzie słodka.