Droga qe nuk shitet

17 vjece-Humbja!-

17 vjece

"Si po shkojne pregatitjet?" kishte pyetur Denen.

"Lokali do jete gati se shpejti." ia ktheu tjetra.Pas mbledhjes se shume kursimeve,ideja e Viktorias per nje lokal te tyren kishte qene me e mira nder te tjerave."Po per pronesin si do ia bejme?" e kish pyetur me pas.

"Tani per tani meqe ti je ne mosh,do jesh pronaria." i ishte pergjigjur ajo. "Me pas do jemi te dyja." kish perfunduar me cigaren ne goje,me ate qe pengonte daljen e zerit te saj te embel.

"Sa here te kam thene te mos pish me!" i ishte drejtuar shoqja.

"Sa mendon ti?!" ia kishte kthyer e pa interesuar.Doli me nxitim nga vendi qe pak nga pak po shnderohej ne lokal.

"Viktoria!Viktoria!Do te flasim ne shtepi vajze!" i bertiste pas e shoqja.

"Ne ate hale!" peshperiti me vete. "Hej shif ku hedh syte." kish bertitur teksa ishte perplas me nje trup mashkulli.

"Ik moj kurve!" kishte degjuar zerin e tij teksa e shante.

"Perserite edhe nje here!" i ishte drejtuar me zerin e ngritur e cjerres,pasi e kishte kthyer nga vetja fuqishem.

"Kurve!" kish perseritur ai.Ne ate moment nuk kishte menduar per asgje,vecse te nxirrte bicakun e saj dhe t'ia ngulte ne te parin vend qe i shihnin syte.Ashtu beri!Ne te qindten e sekondit bicaku i saj kishte perfunduar ne krahun e tij.

"Tet eme e ke pare ndonjeher,se ka pjellur nje kopil si puna jote." i peshperiti ter nerva ne vesh.E me pas ishte zhdukur per kush e di se ku.

E kishte lene te gjakosur e me doren ne krah ne nje nga trotuaret e shumta te londres.Nisi te ecte pa kuptim ne cdo vend qe kembet e dergonin.

Pas disa oresh qendronte perball nje karuseli.E shihte me mall,a thua se dikur kish qene e gjithe mbreteria e saj!Po po ajo kishte qene mbreteria e saj.

Ne ate mosh kur prinderit e saj ishin ende gjalle.Ata e dergonin vajzen e tyre ne ate karusel,ku ajo thonte se e gjitha ishte e saja."Un' jam princesha dhe ju jeni mbreterit e karuselit!" u kishte thene ajo e ata vetem sa kishin buzeqeshur te lumtur per enderrat e bijes se tyre,e cila nuk kish njohur ende boten e vertet.Por ajo bote iu prezantua me shpejte nga c'e kishin menduar ata.Ishin planet e nje tjetri me te fuqishem qe kish menduar per ta,per te ardhmen e tyre.

Ate dite ajo u shfaq serisht ne karusel,sic kishte bere gjithmone.Me ate mallin e pashuajtur asnjehere, veshtronte femije ne mosh te vogel qe qeshnin te lumtur teksa ndodheshin atje.Kujtonte veten e saj,dikur,kur nga karuseli ua bente me dore prinderve te saj.

Vendosi te hip edhe ajo.Ajo gje e qetesonte gjithmone.Pasi karuseli kish ndaluar,pagoi bileten dhe hipi ne kalin e saj te preferuar.Nisi te qeshte teksa rregullohej,te qeshte pambarimisht.E me pas te qante.Te tjeret e quanin te cmendur,mund te ishte,por jo ajo vetem nxirrte mallin e ketyre viteve,mallin e prinderve te saj.

Luante doren ne menyre pershendetese,kjo tregonte se po iu drejtohej prinderve te saj."Prit!Po ata kan vdekur!" mendoi nje cast e aty kuptoi se ishte vetem imagjinata e saj.E urreu per nje moment ate vend,saqe ne mes se levizjeve ritmike lart e posht te kuajve ajo vendosi seriozitetin e saj dhe u largua pa e kthyer koken...

Ne mbremjen e pas dy diteve do te behej inagurimi i lokalit.Ajo duhej te ndodhej atje,ne fund te fundit atje kishte pjesen e saj.

Ishte marre nje grup muzikantesh qe do te interpretonin atje.I kishte verejtur te gjithe,kish pare edhe djalin te cilin e kish plagosur sot.Ndodhej aty i qeshur teksa luante me kitare e here pas here i afrohej mikrofonit.
Dallohej qarte qe ishte nen efektin e droges,perndryshe nuk do te ishte shfaqur sot,aty,ne ate lokal.

"Anglez i mutit!" kishte shpallur neper dhembe.Nuk kishte ndaluar per te takuar Denen madje as nuk po e shihte verdall.Ishte nisur drejt tualetit,i cili dukej bosh.Futet dhe shplan fytyren me uj te ftoht,e me pas kish nxjerr nga xhepi i pasem cigaret dhe cakmakun.Teksa tymoste luante me cakmakun e saj,her e ndizte e here i frynte per ta fikur.

Kishte ndjere veten e saj te binte pandjenja ne krahet e dikujt.Kish ndjere cigaren e saj teksa lehtesisht rrezohej nga dy gishtat e saj.Me pas nuk kishte ndiere me asgje.As se c' kishte ndodhir e as deri ku kishte perfunduar!

Nuk ishte permendur deri te nesermen kur pa veten e saj te shtrire ne nje krevat jo te sajin.Ndjeu veten e saj te lakuriqte qe qendronte e mbuluar nga carcafet e ftohte blu te erret.Veshtronte verdalle e habitur.Nisi te prekte veten e saj.Kalonte doren posht e me poshte,e me pas u cua me shpejtesi per tu ndeshur me te kuqerremten qe ishte krijuar ne vendin ku ajo qendronte.

Kishte humbur!Kishte humbur ate pak vlere qe i kish mbetur nga vetja e saj,ajo e dikurshmja.Tani ishte kthyer ne nje loder,nje loder e perdorur!Keshtu e quajti veten e saj.

"Kush ma beri kete?Kush dreqin?" bertiste me te madhe ne ate dhome.Mendoi se nuk e kishte degjuar njeri.Se pasi kishin mbaruar me te ishin larguar per ta lene si te perdal.

Pa se ne pragun e deres iu shfaq ai,kitaristi.Djali te cilin kish plagosur tre dite me pare.Ishte i qeshur.'Domosdo,mendoi,ka marre trofeun qe te gjith meshkujt duan,virgjerine e nje femre.'

"Nuk e dija se nje kurv si ty te ishte e virgjer." i ishte drejtuar ai.

"Ndersa une e dija se nje kopil si ty mund te bente cdo gje." ia kish kthyer ajo.Kishte akoma force,force per tu perballur me cdo gje.Edhe vete habitej se si.

"Pikerisht vetem prej fjaleve qe the ''e hengre''.Un' nuk jam kopil!" i bertiti ne fytyr ai teksa ne doren e tij shtrengonte fytin e saj.

"Epo meqe te paska djegur qenka e vertet!" ia kish kthyer me veshtriresi.Akoma arrinte te kthente pergjigje pas asaj qe i ndodhi.

"Qepe!" degjoi te bertituren e tij e me pas kercitjen e nje shpulle ne faqen e saj."Vuaj pasojat serisht!" kishte shtuar para se serisht te bente ate qe kishte bere disa ore me pare.Kish degjuar zinxhirin e pantallonave dhe me pas kish ndjere dhimbje e vetem dhimbje.

Humbi!Humbi serisht,ashtu sic i kishte ndodhur gjithmone.Humbi veten e saj akoma edhe me shume.Humbi per te fituar me shume dhimbje.U ndje e humbur ashtu si cdo dite,akoma edhe me shume.

Shpresoj qe t'iu pelqej kjo pjese,gjithashtu edhe historia ne vazhdim :)