Droga qe nuk shitet

-Te izoluar!-

Kjo pjes i dedikohet iljena si plotesim desire per ditelindje😉 Shpresoj te te pelqej...dhe sigurisht qe do te te pelqej sepse vetem per ty u mundova dhe pse frymezim shum nuk kisha..😊😁

Edhe nje here tjeter te uroj gezuar ditelindjen, qofsh e lumtur gjithmone me te dashurit e tu..!😚😚❤

Si dhe shume faleminderit per mbeshtetjen tende 😘

~*~Shpresoj qe t'iu pelqej edhe ju te tjereve qe harxhoni kohe me historin time  😄😄

👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

"Mos mi ngacmo floket!" u degjua zeri i saj teksa ankohej.

"Dhe nese nuk te degjoj c'behet?" ia ktheu Liven.

"Do te te vres!" tha ajo dhe iu afrua shume afer me nje fytyre prej sfiduese.

"Ehh!" peshperin ai dhe hidhet rendshem ne krevat,serisht.

E ngacmoi perseri...madje e kishte zgjuar duke ledhatuar floket e saj.E ledhatonte tek e shihte si flinte gjume.Se si nje fytyre aq engjellore qe kish kaluar shume dhimbje,kish mbetur serisht e atille,sado qe ta fshihte ajo.Sado qe mundohej ajo te mos shfaqej reale,sado qe te vendoste nje mur midis tyre,ai do e kuptonte,e do ishte serisht me te.Sepse...ne fakt nuk eshte nevoja per sepse!
Ishin zgjuar vone diten e sotme dhe per tu cuar nga shtrati as nuk kishin ndermend.Ne dhome gjendeshin vetem ata te dy.Ne komodinen aty prane gjeten nje tabaka me ushqime sa per dy vete."Gjest i Denes!" menduan te dy.

"Te thash mos!" e serisht foli ajo me zerin e saj te bute si kotele.

Hipi siper tij dhe nisi ta qellonte.Ndersa ai vetem qeshte.Kjo gje e 'acaronte' edhe me shume Viktorian.Te qeshura femijnore degjoheshin,jehonin ne ate dhome.Te qeshura qe bashkoheshin me njera-tjetren,sikur te benin dashuri.

Ndaluan se qeshuri,ndaluan per tu afruar edhe me shume.Me levizje te ngadalta ajo afronte fytyren e saj prane tijes.Shiheshin sy per sy pa u shperqendruar derisa distanca e tyre u zvogelua,per te mos patur nje te tille,e syte u mbyllen per te mos u pare,por vetem per tu imagjinuar.

Vertete!Gjate puthjes fryme-marrese te dy imagjinonin njeri-tjetrin.Ndalonin!Buzeqeshnin!Dhe ngjeshnin serisht mishrat e tyre,te bute,te lengshme!

Nderuan rolet!Me delikatese ai e kaloi poshte vetes se tij.Njera dore shetiste neper trupin e saj,ndersa tjetra kishte rrethuar pjesen e pasme te qafes.Ndryshe nga ai,ajo,e kishte rrethuar me krahet e saj dhe cdo here e afronte me shume.

"Ups!Po mbylleni deren dhe ju!Keni minoren verdalle." u tall Dena pasi kishte hyre ne dhome.Kishte hyre pa trokitur,pa marre leje.E nga ta dinte ajo se c'mund te ishin duke bere ata.Se tregoheshin te pakujdesshem,e deren nuk e kycnin.Se hapjen e deres ata nuk e kishin degjuar.Ishin te zene ne boten e tyre per tu shperqendruar nga ajo e te tjereve.Per ti perfshire ne nje bote tjeter!

"Dena!" thirri ajo me ze te larte.

Dena qeshi!E si te mos qeshte kur pamja qe kishte marre ajo dukej qesharake,e dashuruar.Qesharake,sepse floket i ishin bere me keq sec i kishte si gjithmone.Buzet e skuqur e te fryre vereheshin kollaj.E dashuruar,sepse fytyra dhe syte i shndrisnin.I reflektohej kollaj ajo cfare ndjente.

"Po ju le te qete!" tha ajo dhe u largua.Por jo pa i kycur ne dhome si fillim.
Vetem kur u degjua tingulli i kycjes,atehere,u kuptua se c'kishte bere Dena.

"Dena,hape deren!Duhet te dalim!" therriste e bertiste duke i rene deres forte.

"Kalofshi mire zemer!" ishte e gjitha qe u degjua nga ana tjeter e deres,asgje me shume,vetem qetesi.

Liven qendronte i qeshur ne krevat.As qe e kishte marre mundimin te cohej e te protestonte.Madje ai ishte duke e falenderuar Denen ne mendimet e tij.Ky plan i pelqeu.Jashtezakonisht shume!

"Po ti c'me rri ashtu?" iu kthye ter nerva nga ai.

"Sic rrihet!" ia ktheu talles.

"Thuaju shpejt ta hapin deren!Nuk mund te qendrojme te mbyllur ketu." urdheroi,por ai as qe e degjoi.

"Pse prindi i tyre jam une qe t'i them atyre se c'te bejne!"

"Por ne duhet te dalim." ia ktheu e lodhur nga goditjet qe i kishte dhuruar deres."Dalim nga dritarja." ofroi ajo.E u afrua prane dritares per te pare,por vetem atehere u kujtua se ishin me hekura.

"Pse ne jemi shume mire keshtu." ia ktheu dhe u cua per te qene afer saj.Per ta ngjeshur edhe me shume me murin qe ishte mbeshtetur ajo.

"Vetem me mbathje qenke ti!" foli e habitur teksa shihte pjesen e tij mashkullore,te ngritur...

"Tani e vure re ti." dhe e nenqeshi."E more m'sysh!" shtoi serisht kur pa se ajo nuk po ia shqiste syte.

"Po shihja tapetin!" iu pergjigj dhe shikimin akoma e mbante per poshte.Cuditerisht nuk e kishte vene re se ai ndodhej me mbathje,as kur naten e kaluar iu fut ne shtrat per te flejtur me te,as kur pak me pare i kishte hipur siper.

"Mos te duket tapet ai ty!" ia ktheu ai duke iu referuar 'mikut' te tij..
"Ëëë!" i peshperiti prane veshit.Kesaj rradhe kish ngjeshur dhe trupin e tij me te sajin.Aq sa ajo arrinte ta ndiente ate.

Ngadale e puthte,e ajo lehte renkonte,klithma kenaqesie.Buzet e tij arriten ne qafe aty ku ndiente se si damari i pulsonte,se si me veshtiresi ajo kalone peshtymen.E kafshoi,e kafshoi lehte ne pjesen me delikate te qafes,po lehte ajo u drodh.

Me hapa te ngadalte ajo shtynte ate drejt krevatit te saj.E pasi te dy rane mbi dyshekun e bute,nisen te dashuroheshin,jo vetem me trupa,por edhe me ndjenja.Sepse edhe ndjenjat e tyre u bene nje!

"Pranon te jesh imja?" pyeti mes puthjeve te shumta me frymen qe i merrej.

"Jo!...sepse jam e jotja!" ia ktheu e te dy qeshen.Cdo fjale e saj shoqerohej me nje 'H' nga pas,ajo shkronj qe si pasthirme ishte dritheruese.Mbushen shpirtrat e tyre,e zbrazen cdo ndjenje negative.Harruan cdo gje,por jo njeri-tjetrin.Jo ate qe ekzistonte mes tyre!

Te dy qendruan ne ate dhome,te izoluar.Por as qe u interesonte.Ato mund te ishin ne cdo vend te papelqyer,te pamjaftueshem,te mbyllur,por mjaft qe te ishin ata te dy,bashke

Te dy qendruan ne ate dhome duke u njohur me shume.Duke u dashuruar edhe me me njeri-tjetrin.Te dy ata,te izoluar,kaluan nje dite te vetem,pa asnje tjeter.Te dy ata,te vetem!