Droga qe nuk shitet

-Vjedhja-

"A nuk mendon se duhet ta falesh?" pyeti Denen.

Kishte kaluar nje jave qe nga e verteta e sot ishte dalja e saj nga spitali.Mjeket i kishin thene se shendeti i saj ishte permiresuar shume mire.

"E meriton te vuaj pak!" ia ktheu serioze Dena.

  ^~~~~^~~~~^~~~~^~~~~^~~~~^~~~~^
                          Flashback
"Duhej te shfaqesha une qe ti te zgjoheshe." u degjua nje ze nga drejtimi i deres.E jo vetem ajo,por serisht u degjua ne njeren nga aparaturat se si rrahjet e zemres se Denes u shpeshtuan.

"Dil jashte!" kerkoi e nevrikosur sapo kishte degjuar zerin e tij.

"Hej Dena,qetesohu!" u afrua e merakosur Viktoria.

"Mos nderhy Vik,ti nuk di asgje!" ngriti zerin e saj ajo.Hera e pare qe e shihte te shoqen ashtu.Hera e pare qe ajo ngrinte zerin.Hera e pare qe ishte serioze ne nivelin me te larte.Hera e pare qe e shihte me lot ne sy,gje e rralle qe te ndodhte tek nje person i qeshur si Dena.Por mesa duket personat e qeshur brenda tyre fshehin sekrete,ndoshta lenduese.

"Shiko Dena me fal!" u degjua zeri i Blekut."Rrethanat ishin te atilla dhe me duhej te veproja ne ate menyre." shpjegoi ai duke e bere Viktorian edhe me kurioze,edhe me te habitur.

"Dhe te lije motren tende ne ate mut burgu.Rrethanat e tua paskan arritur te mundin "arsyen tende te vetme" te jetes tende, sic thua ti.Zhduku Blek!Nuk dua te te shoh me!" bertiti ajo me lot ne sy.U bllokua nuk arrinte te shqiptonte me asnje fjale."Uje!" kerkoi ne ze mbytes.

"Dena!" thirri i shqetesuar dhe u afrua prane saj.

"Largohu!" bertiti me ze te mekur."Qendro larg ashtu sic ke bere gjithe keto vite!" kerkoi per here te fundit para se Blek te largohej.

"Do te kthehem serisht!" shtoi para se te humbiste pas bardhesise se asaj dere.
Viktoria i qendroi prane,e perqafoi miken e saj per ti dhene kurajo,i fshiu lotet dhe e ledhatoi ne fytyre.U soll me te sic sillej dhe e ema kur ajo vritej e qante.E ledhatoi derisa ate e zuri gjumi.

                  End of flashback

  ^~~~~^~~~~^~~~~^~~~~^~~~~^~~~~^

"Gjithsesi ai eshte vellai jot Den!" ia ktheu ajo."E pash se si u prek kur t'i i flisje keq.Sikur ime moter te ishte si ai nuk do me plaste e shkuara!" i tha me nje fryme,me syte e mbushur me lot teksa zbrisnin nga taksia per t'iu drejtuar godines.

Eshte e vertet qe Viktoria do ia falte te gjitha gabimet Amelias,mjaft qe ajo ta donte,ta pranonte si motren e saj.Por nje gje e tille nuk do ndodhte asnjehere.Gjendja psikologjike e Amelias tashme nuk njeh arsyetim,

"Me fal!" i tha Dena ne perqafim.

"Per cfare?" pyeti.

"Qe te kujtova Amelian." 

"Ajo pjese e imja eshte,ne mos ne nje menyre ne nje tjeter ajo do kujtohet." ia ktheu me zhgenjimin dukshem ne syte e saj.

Po ecnin drejt godines kur u ndeshen me Blekun.Ai qendronte i mbeshtetur ne makinen e tij me duart e kryqezuar e fytyren serioze.

"Dena!" thirri ai kur te dyja kaluan,e sipas kerkeses se Denes bene sikur nuk e pane."Dena!" thirri serisht kur ajo nuk u pergjigj."Denaa!"thirri per here te fundit para se te kapte te motren prej krahut.

"Cfare dreqin do?A nuk merr vesh ti o njeri kur te them qe nuk dua te te shok!" foli me zerin e ngritur qe te trembte.

"Dua te takoj motren time!" ia ktheu ai.

"Tani i kujtove qe ke moter ti?" pyeti ironikisht.

"Te lutem Dena!Jam penduar qe te lash vetem.Te lutem!" u ul ne gjunje e foli me syte e mbushur me lot.Viktoria qendronte e heshtur mbeshtetur ne deren e godines.I vinte keq te shihte moter e vella ne ate gjendje.E kishte kaluar vete dicka te tille,por ne nje menyre tjeter.Amelia nuk ishte penduar,ndersa Blek po.

"Vik  hape deren,ndihem e lodhur." iu drejtua Vik duke anashkaluar lutjet e te vellait.Per te nuk ishte e lehte ta falte aq shpejt,po as ta shihte te gjunjezuar nuk e kishte te lehte.Ndihej e thyer!"Dena!" degjoi te vellain tek peshperiti ne pergjerim.

Nderkohe Viktoria kishte hapur deren,qe cuditerish nuk ishte e kycur, dhe kishte hyre brenda,por nuk kaloi shume kur ajo doli serisht.

"Na kane vjedhur!" foli e shqetesuar kur u gjend serisht prane tyre.

"Cdo te thuash?" pyeti Dena e habitur.

"Na...kane...vjedhur!" shqiptoi ngadale."Cfare nuk kupton ketu ti?Gjera mungojne aty brenda dhe dera ishte e hapur." shtoi serisht.

"Uff dhe kjo na duhej!" shfryu Dena dhe u kthye per tu futur brenda,duke harruar qe Blek qendronte prane saj.
"Cdo te bejme tani?" pyeti pasi kishte pare gjendjen.Jo vetem ishin vjedhur,por edhe vendi ishte shkaterruar.

"Mund te vini ne shtepin time!Nuk mund te qendroni me ketu!" foli pas tyre Blek.

"Jo jo jo ne asnje menyre!E gjejme vete zgjidhjen." kundershtoi Dena.

"Vogelushe te lutem!" iu drejtua Viktorias me pas.

"Dema me mire ta pranojme oferten." iu kthye te shoqes e cila ia ktheu me nje shikim te eger."Te pakten derisa te gjejme nje vend tjeter." mendoi te thyente sadopak akullin.

"Uff nese do isha ne gjendje te mire unk do e kisha pranuar,por meqe mendoj per shendetin tim po pranoj." pranoi ajo."Por,por ti...nuk do me qendrosh afer." iu drejtua Blekut,i cili deri ne ate moment kishte pasur nje fytyre plot lumturi.

"Meqe u vendos me prisni sa te pregatis sisa rroga,te pakten ato nuk na i kan prekur." foli Viktoria dhe u largua qe aty.

Pas gati gjysem ore ajo u shfaq perball tyre me nje cante te mbushur me rroba.Gjate gjithe kohes moter e vella nuk kishin folur me njeri-tjetrin.Blek e veshtronte gjate gjithe kohes,por ishte Dena ajo qe shmangte shikimet.

"Meqe jemi gati,nisemi." iu drejtu dy vajzave ai.

Pasi kishin hyre ne makin i ishin drejtuar shtepis se Blekut.Gjate rruges vetem Viktoria dhe Blek shkembemin here pas here disa muhabete te shkurtra,ne njerem prej te cilave ai mesoi emrin e saj.

"Ajo shtepia atje!" iu referua nje shtepie dykateshe ai."E gjitha e jona." shtoi serisht dhe me kete te fundit vajzat u cuditen se kujt i referohej me "e jona" ai.

"Liven bro..!" foli pasi kishte hapur deren dhe ne cast ishte ndeshur me fytyren serioze te tij.Kjo thirrje e beri Viktorian te shtangte,nuk e priste qe ata te jetonin me njeri-tjetrin."Kemi vizita.Viktoria dhe Dena do te jetojne me ne per disa kohe." i shpjegoi shkurtimisht.

Si fillim u prezantua Dena,te cilen Liveni e kishte njohur nga nje foto e Blekut.Kur erdhi rradha e Viktorias vetem shkembyen nje shtrengim duarsh dhe shikime pa emocion.
Kishin nje jave pa u pare qe kur shoku i Blekut dhe Livenit kishte dale nga spitali.Nje jave pa u pare,ndersa tani do ndesheshin cdo dite neper shtepi.