Droga qe nuk shitet

-Serxhio!-

Ndjes per vonesen,por nuk kam pasur shume frymezim sot dhe mezi kam shkruar...Shpresoj qe t'iu pelqej kjo pjese!!

⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇

"Xheloze!Xheloze!Xheloze!"

E vetmja gje qe i vinte nder mend ishte ajo dreq fjale qe Dena i kishte permendur.Valle te ishte xhrloze,ta pranonte nje gje te tille?Jo,asnjehere!
Ajo nuk kishte pse te behej xheloze.Nuk kishte pse ta pranonte,Liveni nuk ishte i saji e as ajo e tija.

Ai mund te bente c'te donte!Te merrte sa vajza te deshironte ne dite.Ama jo ne prani te saj...kjo ishte ajo qe e ngacmonte.Dicka e ngacmonte perbrenda!Nuk e lejonte te perqendrohej ne tjeter gje.Nuk e pranonte dot qe ne prani te saj te ndodhnim te tilla gjera.C'ta quante kete?!

Mendimet po e lodhnin.Nuk duhej ta lodhte veten per dicka te pakuptimt.Por jo,vazhdonte te ndihej si me pare.Ta pranonte?Jo as qe behej fjale."Ai eshte nje tjeter qe do largohet shume shpejt!" mendoi.Shum shpejt,ajo besonte,edhe ai si gjithe te tjeret do largohej.

Por po digjej.Po digjej si dreqi perbrenda nga ato ndjenja te pa shfaqura.Apo mos ndoshta ai e kishte kuptuar?!"Ta kete kuptuar dje!" mendoi serisht.

"Idiote femer!Si re ne kurthin e kesaj ndjenje.Si arrite ta duash,aq me teper ne kaq pak kohe!" foli me vete.

"Oh jo!Ka kaluar nje kohe e gjate qe kur ti e ke dashur!Por se fundmi e ke kuptuar!" degjoi nje ze tjeter brenda vetes se saj.

"Pusho ti!Une ate nuk e kam njohur me pare!"

"Sigurisht qe po,vetem se ishe shume e vogel per ta kuptuar!Mos valle te kujton gje ajo nata kur ti ndjeve siguri..."

"Qepe!Pusho!Nje femije ndihet kudo i sigurt,me cdo person!"

"Mos u justifiko kot!E vetmja siguri qe ndjen eshte prania e tij!"

Monologonte me veten.Kushdo qe mund ta shihte do ta kujtonte per te cmendur.Menyra sesi luante koken sa here qe i kunderpergjigjej vetes,linte per te thene se ishte larguar nga cmendina.

Vertete kishte ndjere siguri.Vete prania e tij quhej siguri e saj.Nata e djeshme,aty i ishte rikthyer ajo ndjenje,te cilen e humbi kur ishte larguar nga krahet e tij.

Te largohej nga ai,ta linte te zbavitej me femra te tjera.Kjo ishte mendimi i saj per momentin.Te largohej,para se te lendohej nga ai.

Jo,nuk mund ta bemte nje gje te tille.Nuk mund te largohej!Xhelozia e digjte perbrenda.Nuk mund t'ia linte disa fyckave,kur mund ta mbante per veten e saj.

Por kishte frike,si gjithmone frika i kaploi.Frike per te mos humbur serisht.Frike per te dashur,e per tu kapur pas dikujt.Frike per ate qe do te ndodhte e perjetonte.Frike!

Sonte nuk mund te kthehej ne shtepi.Te degjonte renkimet e asaj femre nuk kishte deshire.Mund te perfundonte duke bere dicka kushedi se cfare.

U drejtua per ne njeren nga lagjet e pasura te Londres.Do te shkonte tek shtepia e Serxhios.Ai,i vetmi mik qe kishte pervec Denes,por jo edhe aq te afert.Nuk kishte zgjidhje tjeter,pervecse te endej kot neper rruget mese te njohura qe i kishte shetitur kushedi sa here.Ne nje nate te tille,qe e ndiente shume te ftohte!

Trokiti ne deren e kafte disa here derisa ne te u shfaq Serxhio i pergjumur.

"Oh paska qene ne gjume!" i foli ajo. "Me fal!" kerkoi ajo.

"C'eshte ajo fjale Viktoria.Hyr brenda!" tha ai dhe levizi nga dera per t'i lejuar hyrjen.

"Nuk dua te te shqetesoj!"

"Jo,perkundrazi!" i tha ai e nisi te rregullonte kuzhinen e rremujshme. "Me fal per rremujen!" tha ai.

"Hem...a mund te qendroj sot ketu?" e pyeti e sikletosur.

"Sigurisht!Po cfare ka ndodhur?" ia ktheu pasi ishin rehatuar ne.

"Pata nje problem me ata qe jetoj!Nuk dua te flas per kete." foli dhe me aq e mbyllen.

***

Ishte duke fjetur ne dhomen boshe,vetem me nje krevat,te shtepis se Serxhios.Gjumi sapo e kishte zene.

Pasi kishin biseduar per pak ajo i kishte thene atij se i flihej.
Serxhio kishte pregatitur dhomen.Nje falenderim kishte dale nga goja e saj,e me pas ishte shtrire per te flejtur.

Jo e flejtur,por gjoja sikur kishte fjetur.Mendimet nuk e linin te qete as ne ate moment.Te qeshurat dhe renkimet e Ketit nuk i fshiheshin kollaj nga mendja.Imagjinonte paturpesisht momentin kur ata ishin duke e bere.Duhej te ishte ajo ne vend te saj.

"Dhe pse duhet te isha une ne vend te saj?" pyeste veten e saj.

"Per te qene prane tij.Dhe..oh zot..per te ndiere ato kenaqesi e ndjenja!" iu pergjigj zeri i brendshem.Ai qe pranonte,pa doreza,te verteten.

...Gjumi sapo e kishte zene kur ndjeu qafen e saj t'i lagej.Dikush po e puthte.Shpresoj qe te gjente ate kur te hapte syte,por jo...

"Hmm Liv..." foli ajo dhe u kthye nga ana tjeter,per tu ndeshur me personin qe po e puthte.

"Serxhio!" bertiti e habitur." Cfare je duke bere?Largohu!" beri te cohej nga ktevati e te largohej,por ai nuk e lejoi.

"Hajde pra tani Viktoria!Le te shijojme kete moment mes nesh." i foli duke u zgerdhire.

U habit sesi banakieri bukurosh doli nje person i tille.

"Ne jemi vetem miq Serxhio!"

"Edhe ne si miq do e bejme!Miq me perfitime.Shiko Vik vetem do kalojme kohe me njeri-tjetrin asgje me shume."

"Dhe seksi te duket kalim kohe mes miqsh." iu pergjigj me ironi,u cua nga krevati e mori nder duar xhaketen.

"Miq me perfitime!" tha dhe iu afrua furishem per ta hedhur ne krevat.Nisi ta puthte dhunshen,duke e bere Viktorian ti peshtirej vetja.Luante duart e tij ne trupin e saj."Sa e kam deshiruar kete moment!" i foli lehte Viktorias nderkoh qe ajo luftonte per t'iu larguar.

"Serxhio mos!Largohu!" dogjohej ti lutej atij.Lotet nisen t'i dilnin per te perfunduar ne carcaf.Po perseritej e njejta nate,por me nje ndryshim.Kesaj here ajo ishte e vetedijshme per ate qe do i ndodhte.Ajo kesaj rradhe do e ndjente dhimbjen,jo si atehere!
"Te lutem,mos!" u lit per here te fundit e pafuqishme.E pafuqishme per tu ndeshur me trupin e rende te Serxhios.

Ai e degjoi!U largua!Shpetoi!
"O zot...Viktoria te lutem me fal!Me fal ..me fal..me fal!" fliste i penduar teksa i afrohej serisht asaj per t'i kapur duart nderkoh qe i kerkonte falje.

"Mu largo!Mos mu afro me,asnjehere!As ne lokal mos te te shoh me te vish!" i bertiti e nevrikosur.Ne syte e saj dallohej qarte terbimi,dallohej qarte sesi e bardha e syrit kish marre nje ngjyre te kuqe.

U largua me vrap prej asaj shtepie.Te ciles nuk donte t'ia shihte me bojen.Per pak do kish ndjere serisht ndjesin e te perdhunuarit.Por kishte shpetuar,kesaj rradhe Zoti kishte menduar per te...