BABASININ KIZI

BK ✿ܓ BÖLÜM -2- ❥

Çok konuşmayacağım 

sadece okuduktan sonra fikirlerinizi benimle paylaşın :)

BÖLÜM -2-

Babasının aramasıyla Olivia oturduğu banktan kalktı ve eve doğru temkinli adımlar atarak ilerledi. Evleri parkın birkaç metre ilerisinde binaların sonlandığı noktadaydı ama diğer binalardan biraz daha uzaktaydı. Tıpkı Olivia gibi insanlara yakın ama hep bir adım uzaktaydı...

"Merhaba!" dedi sahte bir neşeyle babasının odasına girerken. Olivia bunu hep yapardı; her dışarı çıktığında, Hesna ile buluştuğunda hatta evde boş boş oturduğunda bile babasına rapor verirdi. Bu gibi durumlarda kendisini hep bir ajana benzetirdi, babası için zorla çalıştırılan bir ajan!

"Günün nasıldı bebeğim, eğlenebildin mi?"

"Pek sayılmaz oldukça sıkıcıydı."

Asıl kelime KORKUTUCUYDU ama olanları babasına anlatamazdı. Olivia dürüst bir kızdı, pekâlâ babasına karşı yeterince dürüst değildi fakat bu durumu babasına anlatırsa kesinlikle dışarı adımını atmasına izin vermezdi.

"Biliyorsun ben evimde mutlu olan bir insanım, bir an önce aramanı bekledim. Hava da her zamanki gibi bunaltıcıydı, böylesine bir hava daha önce hiç görmemiştim." Sonra mağazada olanlar aklına geldi ve dudaklarını dişlemeye koyuldu.

"Bunaltıcı havaları sevmezsin bilirim. Öyleydi değil mi?"

"Hı, ne öyle mi?"

"Hava..."

"Hmm..." Olivia daldığında babasının bir şey deyip demediği düşündü ama bu çok da umurunda değildi, daha fazla üzerine gelip onu dinlemediğini anlamasın diye konuyu değiştirmeye koyuldu. "Senin günün nasıldı?"

"Aslına bakarsan..." biraz düşünüp burnunu kırıştırdı. "Sıkıcıydı." Yerinden kalkıp penceresine doğru ilerledi ve dışarı bakarak birine komut veriyormuş gibi başını hızla sağa eğdi. "Evraklarla boğuşup durdum ve aklımda da sen vardın."

"Yani beni düşünmek seni sıkıyor, bunu mu söylemeye çalışıyorsun Hickman?"

"Evet. Yani hayır, öyle değil, seni düşünmek... Beni geriyor. Ne yapıyorsun, neler karıştırıyorsun, başına her an bir şey mi gelecek diye endişelenmekten bunalıyorum."

"O halde neden beni evden uzaklaştırıyorsun? Biliyorsun ki kuzuyu ormana bırakırsan kurt kapar!" Olivia tırnaklarını havaya geçirerek pençe hareketi yaptı.

Hickman homurtulu bir kahkaha ile kızına döndü ve bir yandan da kendine içki koymaya çalıştı. "Seni yalnız bıraktığımı da nereden çıkardın?"

"İşte bende bundan korkuyordum! İsteyeceğim son şey bir emlakçının peşime taktığı adamlar olur." Olivia gülmeye başladı fakat babasının gerçekleri söyleyebileceği aklının ucundan bile geçmedi. "Bir şey sormak istiyorum." Hickman gözlerini kızına dikip kaşlarını kaldırdı. "Bir süredir merak ettiğim bir şeydi ve sormazsam meraktan öleceğim."

"Söyle Olivia."

"Eve kız arkadaşını mı getiriyorsun?"

"NE?"

"Beni duydun eve kız arkadaşını mı getiriyorsun?"

"Sen ne saçmalıyorsun Olivia? Çok güldük hadi birazda ortamı gerip babamı sinirlendireyim mi diyorsun?" Ellerini sinirle çalışma masasına dayayarak kızına doğru eğildi. Aralarında hatırı sayılır bir mesafe olsa da Olivia kendini kanepede geri çekmekten alıkoyamadı.