Merhaba gün ışıklarımm :)
Yeni gelen bölüme merhaba deyin bakalım!
Bu bölüm biraz sinir bozucu olabilir bir tartışma yaşayacağız ve ben yazarken bile sinirlendim. Kendi hikayeem ben yazmıyormuşum muamelesi yapıyorum hoş gürün lütfen :)
Keyifli okumalar... :D
---------------------------------------
BÖLÜM -10-
"Olivia?"
"Aramak istemiyorum."
"Olivia?"
"Gerçekten aramak istemiyorum."
"Olivia!"
Olivia çayından yudum alıp ağzındaki lokmayı zar zor yuttu ve Hickman'ın elindeki telefona uzanıp numaralara baktı. Numaralar ekranda ona bakarken Olivia kaçmak istedi. Az önce masaya devirdiği çay gibi eriyip masadan damlamak istedi yere...
"Kahvaltı yapacak iştah bırakmadınız!"
"Güzel onunla birlikte yaparsın saat çok erken."
"Ah, planlar çoktan yapılmış!" gözlerini devirip devam etti. "Telefonum yukarıda kaldı Hickman. Telefonuma kaydetmek için yukarı çıkacağım."
"Benim telefonumla ara ne konuştuğunu duyacağım."
"Kendi telefonumla arasam benim telefon numaramı da o kaydedebilir diye düşünüyorum. Bence bunu benden daha fazla istersin."
"Haklısın."
Olivia mutfaktan çıktı, merdivenlere yöneldiğinde arkasında hırıltılı nefeslerle ilerleyen babasına bakmak için geri dönmek zorunda kaldı.
"Hickman?"
"Hmm?"
"Yukarı katta seni ilgilendirecek şeyler yok unuttun mu?"
"Aşağının benim alanım olduğunu biliyorum ama ben seni takip ediyorum."
"Tanrı aşkına telefon görüşmesi yapacağım!"
"Biliyorum ama Spencer ile görgü kurallarına göre konuşup konuşmayacağından emin olmak istiyorum."
"Emin ol onunla kaba bir şekilde konuşacak olsam bile bana engel olmazsın Hickman. Ne yapacaksın telefonu elimden alıp sesimi taklit ederek özür mü dileyeceksin?"
"Olivia böyle bir şey yapmayacaksın. Bana karşı nefret dolu olduğunu biliyorum ama bu nefreti başkalarından çıkarmayacak kadar iyi bir kızsın. Şimdi yine iyi bir kız ol ve onunla düzgün konuş."
"Onu terslemeyeceğim."
"İsmini unuttuğum bir çocuk içinde aynı şeyi söylemiştin ama ona ne yaptığını ikimizde biliyoruz."
"Ne yapmamı istiyorsun gururumu hiçe mi sayayım Hickman?" cevap beklemeden devam etti. "İstediğin gibi o çocuğu da aradım ve buluşmak istediğimi söyledim o ne dedi?"
"Düşüneceğini söylemişti sanırım."
"Evet, umursamazca düşüneceğini söyleyip telefonu yüzüme kapattı."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BABASININ KIZI
Novela Juvenil. Yıkılmamak için ayakta zor duran kulübenin içine doğru biraz daha ilerlerken sonunun geldiğini anlamıştı. Tahta masaya dayanıp hemen ilerde ki sandalye ile bakıştı, onu alabilirdi. Ona ulaşabilirse hayatını kurtarabilirdi. Önündeki heybetli ad...
