SON UMUT

[Bölüm: 2] Sil Baştan

Esin için bundan sonrası hayatının dönüm noktası olacaktı. Çünkü bundan sonra hayatı eskisi gibi olmayacaktı. Yeni bir benlikte yaşıcak ve kendini yeni yeni çözmeye başlıcaktı. İçindeki o gücün farkındaydı artık. Kimsenin onu yıkmasına izin vermicekti. Çünkü onun bitmeyen umutları vardı, çektiği acılarını taşıdığı bir benlikteydi. Artık hayatına 'Sil Baştan' yaparak başladı. Geriye dair ne anı varsa hepsini unutmuştu, dün dünde kaldı artık önündeki gökyüzü kadar sonsuz bir yolculuğun adımlarını atıyordu. Ve o sonsuz umut dolusu hayallerinin peşinden gidiyordu. Ve bilmediği ama yaşayacağı o eşsiz aşkı bulduğunda hayatındaki kilit noktaları yaşıcağını nerden bilebilirdi? gelin hepimiz beraber görelim bu serüvende neler olucak.
- ESİN'DEN
Eve doğru yürüyorum ve yürürken beni yalnız bırakmayan bir müzik var. Birde düşünceler arasında dalıp gitmem vardı tabi. Düşünüyorumda "Bazı umutlar başka zamanlarınsa" bir gün bende umutlarımı yaşayacağım zamanı bulabilecek miyim? diye düşünüyordum.
Kendi umutlarımı doyasıya yaşayacağım bir umut. Bir damlacık bile olsa yaşamaya değerdi benim için. Eve doğru yaklaşmama az kalmıştı, birden bu düşünce silsilesinden kurtulmaya çalıştım ve aklımda bulanık düşüncelere dair ne varsa silip attım hepsini. Müzik listemden bir şarkı seçip onu dinleyerek yürüyordum. Düşüncelerimin yerini şarkıları dinlerkenki bir sessizlik kaplamıştı artık. Bazen şarkılar mı? beni dinliyor ben mi?anlayamamıştım. Ama her neyse uzun zamandır ilk defa müzik dinlerken tebessüm edebiliyordum bu son günlerde.
Eve yaklaşmıştım acaba Eylem napıyordu? Haylen daha uyuyormuydu benim tatlı ama delimi deli arkadaşım yok canım uyanmıştır heralde. Kısacası söylemek gerekirse hayatımdaki tek yakının beni anlayan kişi diyebilirim iyiki var. İyiki onunla tanışmışım ve dostan öte kardeş oldum. Hiç düşünmemiştim yaşadığım sevgi kırıntısından mahkum bırakılmama bu kadar sevineceğime eyer ben küçükken yetimhaneye bırakılmasaydım eylemi tanıyamazdım. Onun o eşsiz dostluğunu yaşayamazdım. Hayattaki tek tesellimin eylemin olmasıydı. Ve Ev'in merdivenlerinden çıkıyordum. Anahtarımı çıkardığm gibi kapıyı açtığımda burnuma nefis kokular geliyordu, Eyleme sesleniyordum ama ses vermiyordu. Mutfağa doğru yürüdüm, ve birde ne göreyim eylem beni gene şaşırtmıştı. Herşey harika görünüyordu ve iç sesimden konuşmayı bıraktım.
Esin bu harika kahvaltı karşısında Eylemle şu diyalogları kurmaya başladı.

Esin: Eylem her şey harika görünüyor canım.
Eylem: Sağol canım, hadi elini yüzünü yıkada gel kahvaltı yapalım beraber.
Esin : Tamam.
Geldim bende yardım ediyim mi?
Eylem : Yok canım gerek yok zaten bir çay kaldı onun olmasını bekliyorum.
Esin : Tamam canım.
Eylem: Ee naptın? bugün sabah gittin öğlen geldin.
Esin: Biraz sahile doğru yürüyüş yapmıştım, rahatlamak için dalmışım farketmedim saatin geçtiğini. Ama yürürken bir anne kız gördüm. Görsen o kadar sarmalıyordu ki kızını biraz imrendim, biraz üzüldüm.
Eylem : Esin yeter artık kendini üzmeyeceksin tamam mı? seni sevmeyen biri için daima mutlu olucaksın söz ver bakim ablana.
Esin : Tamam ablacım ( kahkahalar atıyorlar)
Eylem : Artık bizi küçükken terk eden annelerimize ağladığımız yeter, gözyaşlarımızı haketmeyen kişilere akıtmıcaz artık biz varız onlar olmasada olur bundan sonra olsa nolur olmasa nolur artık birbirimize sarılıcaz. Tamam mı bu konuyu bir daha açmayalım.Cünkü bunun sonunda üzülen biz değiliz. İşe yaramışlar fena mı oldu hem. Dostluğumuzu bulduk.
Esin : Bu hayattaki tek gücüm zaten senin dostluğun sende olmasan savrulup giderdim heralde. Neyse ki sen varsın. Bu hayatta birbirimizden başka hiç bir şey yok gibi. Ama bize bunu yaptıklarının hesabını almıcak mıyız?
Eylem: Tabiki de bir gün bulunca hesap sorucaz. 'Neden?' diye. Ama elbet bulucakları bir yalan olucak Esin.
Esin: Bir gün bize yaşattıkları şeyin vicdan azabını nasıl ödiceklerini beraber görücez eylem. O gün gelene kadar son huzurlu günlerini yaşasınlar. Neyse gine benim yüzümden eskilere daldık. Kapattım konuyu çayımızı içelim. Bu arada her şey çok güzel olmuş canım ellerine sağlık.
Eylem : Afiyet olsun! canısı. Neyse bu konuları konuşucak çok günümüz var. Sana söylemeye fırsat olmadı, bir yerde iş buldum simdi çalışmaya gidicem. Sadece sana yüklenince üzülüyorum. Bir sürü borçlar var hepsini sana yüklemek olmuyor.
Esin : Eylem biz ne zamandır bunu dert edicek dost olduk neler geçmedi ki bu da gelir geçer elbet. Biz beraber bu sıkıntıların üstesinden gelicez, sakın dert etme.
Eylem : Ya sen iyi ki varsın seni seviyorum canım. Neyse ben çıktım akşam görüşürüz. Öptüm.
Esin : Görüşürüz canım. Sana kolay gelsin. Dikkat et kendine. Akşam geldiğinde konuşuruz.
Eylem: Tamam canım, hadi ben çıktım.

Böylece iki arkadaş hayatlarındaki zorluklara rağmen birbirine verdiği sözleri yerine getirmenin gücüyle yaşıyorlardı. Uğrunda savaşıcak olan umutları vardı. Yaşayacak daha çok şey vardı bu ikilinin. Ve o zamanlarda bu kenetlenmenin daha güçlü halini göreceğiz hep birlikte.