SON UMUT

[Bölüm: 7] İçimdeki Sen

"İçimdeki denizsin sen ruhuma sıfır kalbime sınır.."

Esin'den
Güneşin o parıldayan ışığının odama vurmayasıyla uyanıvermiştim. Bilerek almıştım bu odayı güneşin o sıcak ışıkları belki benim yaşadığım acıları ısıtır diye.
Bugün de yarına inat aynı yaşanmışlıkların bir yansımasıydı sanki.
Yataktan kalktım her zamanki gibi rutin işlerimi yaptıktan sonra dolaptan siyah dar paçayla Boat Neck t-shirt'ümü alarak giyindim. Daha sonra kahvaltıyı hazırlamak için odamdan çıkarak mutfağa doğru yöneldim. Kahvaltıyı hazırladıktan sonra Eylemi uyandırmaya gittiğimde o da tam o sırada uyanmıştı.

- Günaydın! canım dedim. Oda karşılık verdi hiç tahmin etmediğim bir şeyle.
- Günaydın!! canısı.
- Hayret nasıl oldu da sen kalktın.
- Benide kendine benzetmeye başladın bide haylen daha söyleniyorsun. Erken kalksam ayrı bir dert kalkmasam ayrı.
- Tamam ya hemen yankılanma sabah sabah.
- Sende yankılatma.
- Neyse.
- Ay hemen de alınırmış.
Neyse kahvaltı yapalım ben sahile doğru çıkıcam. Yürüyüşe ordan da cafeye.
- Tamam. Bende gelicem seninle.
- Olmaz.
- Nedenmiş o.
- Ya işte olmaz.
- Eylem ! sen ne iş çeviriyorsun bakayım canısı.
- Hiç.
- Yani ben bişeler seziyorum da. Hadi bakalım.
- Ya alt tarafı yanlız gitmek istiyorum dedim sende hemen altından başka bir şey arama canım.
- Böyle tuaf tuaf hareketler davranışların olduğu sürece bir şey saklıyon gibi sankim.
- Sende ama yeter da.
- İyi tamam sustum.
- Bırak o da benim özelimde kalsın demi.
- Bir şey mi dedim şimdi. Ne bu havalar canım böyle sende var bişeyler ama dur. Yakında çıkar kokusu.
- Off Esin senden de hiç bir şey saklayamıcakmıyım canım ya.
- Tamam neyse kapayalım artık konuyu hadi kahvaltıya.
- Tamam.

Esin ve Eylem kahvaltılarını bitirdikten sonra Eylem hazırlanıp çıkmıştı. Esinde Yemek masasındaki bir kaç şeyi de kaldırdıktan sonra kendine has olan kanepesine geçmişti. Her zaman ki gibi köşe yazısını açmıştı. Biri onun yazdığı bir yazısına karşılık şunu yazmıştı.
"İçimde üç noktadan ibaretsin...
bu ne demek bilir misin?"
Esin birden düşündü ne demek istiyordu? Neydi o üç nokta cidden merak ediyordu. Hemen ona cevabını sormuştu.
- Bilmiyorum 'üç nokta'nın neyden ibaret olduğunu.
Ve hemen cevap vermişti soruyu soran gizli kişi.

- Üç noktayla başlarım ben hayata her sabah
Yani senle başlarım
Hayat sonsuzluk olur seninle
Sen sonsuzluk olursun içimde
Sen içime vurursun üç noktayla sonsuzluk
daha da sonsuz olsun diye
Ben içimi dışa sana vururum içimdeki sonsuzluğu gör diye...

Esin bu cevap karşısında afallamıştı şaşırmıştı bir hayli de anlamamıştı tam olarak neydi bu şimdi? diye söyleniyordu. Ne demek istiyordu? Bayağı etkilenmişti cümlelerindeki duygusunun vurgunluğundan. Düşünmeye başlamıştı. Ne olabilirdi. Kimdi bu diye sayfasına girdiğinde ona ait hiçbir şey yoktu. Sıradan bir okucuydu. Neden bir şeyler yok diye kendini yiyordu. Hemen bu faili meçhul kişiyi düşünmeyi bir kenara bırakarak yeni bir yazı yazmıştı.

"Bilmiyorum kimin duygularına yağmur olup yağıyorsun ama benim umutlarıma damlamıyorsun.
İçimdeki boşluğu hangi dilde anlatacağımı bulamıyorum.
Sen beni hiçbir dilde anlamıyorsun..."

Yazısını yazdıktan sonra hemen kapatmıştı laptobunu. Daha sonra labobaya gidip yüzünü yıkadı. Yıkarken o yazının etkisinin halen daha üzerinde olduğunu hissetmişti. Ve hemen havluyu alıp yüzünü kuruladıktan sonra dalmasına bir son vermişti. Hazırladıktan sonra cafenin yolunu tutmuştu. Bugün sadece prova yapıcaklardı. Otobüs durağına geldiğinde hemen otobüs gelmişti hemen ona binerek cafenin yolunu tutuyordu. Hemen kulaklıklarını çıkartıp müzik listesinden bir parça seçmişti. Ve o çalan şarkı eşliğinde düşünce alemine dalmıştı bile. Şarkısının bitmesiyle bir an kendisine gelerek cafeye yaklaştığını farkederek hemen indi otobüsten ve içeri girmişti.
- Ece : Beyler bayanlar açılın bakim mikrofonun sahibi geldi dedi samimi bir şekilde gülerekten.
- Ececim abartmasan canım o kadar da değil hani dedim. Hem ben mikrofonun sahibiysem sende kemanının sahibisin.
- Neyse hadi başlayalım arkadaşlar.
- Ee şimdi hangi? parçadan başlıyoruz.