Mercy On Me

19

Άκουγα την μουσική πριν καν μπούμε στο τετράγωνο. Ήξερα πως μόλις φτάσουμε θα με πιάσει κατευθείαν ο πονοκέφαλος αφού δεν ήμουν συνηθισμένη σε τέτοιες καταστάσεις.

Κατάλαβα ότι φτάσαμε όταν το ταξί σταμάτησε και μια δυνατή λάμψη φώτισε τα μάτια μου.

Ήταν πραγματικά υπέροχο το μέρος. Ότι έψαχνε ο καθένας για να διασκεδάσει ήταν εδώ. Πήγαμε προς την είσοδο όπου μας σταμάτησε ένας μπράβος.

《Οι προσκλήσεις σας;》 ρωτάει περιμενωντας να του τις δώσουμε.

《Τι έπρεπε να φέρουμε και τις προσκλήσεις; 》 Αναρωτήθηκα και με κοίταξε ύποπτα.

《Τι νομίζατε ο καθένας θα μπαίνει  εδώ μεσα με το έτσι θέλω ;》 μας είπε αυστηρά.

Κοιταχτηκαμε με την Ellie και γυρίσαμε να φύγουμε.

《Ας πάμε να πάρουμε τις προσκλήσεις ρε》πρότεινε όμως δεν είχα καμία διάθεση.

《Όχι ας πάμε καλύτερα σε ένα μέρος που μπορεί να μπει ο καθένας 》 είπα λίγο πιο δυνατά ώστε να το ακούσει ο μπράβος μα αυτό θα ήταν αδύνατον σε τέτοια δυνατή μουσική.

Άκου εκεί ο καθένας... ώστε αυτό ήμουν γιαυτόν η καθεμία.  Αν νοιαζοταν πραγματικά για μένα θα ήξερα ήδη ποια είμαι και θα χρειαζόμουν ούτε το όνομα μου να πω. Έλεος.

《Tom δεν χρειάζονται προσκλήσεις》 ακούστηκε η φωνή και ήθελα τόσο πολύ να γυρίσω να τον δω. Να δω τι φοράει πως είναι . Είναι όμορφος. ..Σίγουρα και θα είναι . Προτίμησα να προσποιειθω πως δεν άκουσα τίποτα και να συνεχίσω να περπατάω μέχρι να με σταματήσει η Ellie . Μόνο που αυτή σταμάτησε μόνη μου με άφησε να περπατάω.

Τέλεια. ... οχι Danae μη γυρίσεις. ..Δεν πρέπει να γυρίσεις.

《Εσύ δεν ακούς 》 άκουσα τον ψίθυρο του κοντά στο λαιμό που ενώ το χέρι του άγγιξε τον ώμο μου.  Και ναι αυτή την φορά ήταν πραγματικό ένιωσα την ανάσα του να καίει το δέρμα μου και η φωνή του να εισέρχεται μέσα μου και να με ζαληζει.

Γύρισα και τον κοίταξα.
Τι να του πω. Για πρώτη φορά δεν μπορώ να του πω κάτι άλλα και να μπορούσα δεν έπρεπε να τον βρίσω. Είναι τα γενέθλια του. Και ίσως να θέλω σήμερα να είμαι γενικά καλύτερη μαζί του.

Danae σοβαρέψου.

《Από τότε που γεννήθηκα 》 είπα μη αντεχοντας να τον μπινελικωσω.

Στο πρόσωπο εμφανίστηκε ένα πονηρό χαμόγελο ένα χαμόγελο σαν να έλεγε "Εντάξει εσύ εισαι" . Ένα χαμόγελο γεμάτο υποσχέσεις και σκανδαλιες .

《Περίεργο 》 είπε και γέλασε

Με άρπαξε από το χέρι και με οδήγησε μέσα στο σπίτι.  Ένιωθα την μουσική τόσο έντονα και οι προβολείς να τυφλωνουν τα μάτια μου ενώ πολλά φλας φωτογραφικής μηχανής δεν με βοηθούσαν και πολύ να προσαρμοστω.

Το χέρι του είχε αρπάξει σφιχτα το δικό μου οδηγοντας με λογικά προς το κέντρο του σπιτιού όπου και εκεί βρίσκονταν και ο περισσότερος κόσμο . Τέλεια!

Μπήκαμε μέσα στο πλήθος και με κόλλησε πάνω του προσπαθώντας να με κάνει να χορέψω. .. Χα εννοείται πως δεν θα χορέψω . Έπρεπε να βρω την Ellie δεν έπρεπε να ήμουν εδώ μαζί του.

《Καλύτερα να αφήσω τα πράγματά μου πρώτα 》 είπα και τον εσμπρωξα από πάνω αφού ήταν αδύνατον να με ακούσει καθαρά.

Έτρεξα γρήγορα ψαχνωντας την Ellie αλλά δεν την έβρισκα πουθενά.

Καθησα στον πάγκο του μπαρ.

《Τι να κεράσω; 》 ακούσω μια αντρική φωνή τελείως άγνωστη.

《Μια βότκα λεμόνι 》 είπα ξερά και έβαλε δύο ποτήρια μπροστά μου βάζοντας το αλκοολούχο ποτό.

《Στην υγειά μας》 είπε και τσουγκρισε τα ποτήρια μας.

Πήρα το ποτήρι χαρίζοντας του ένα γλυκό χαμόγελο και άρχιζα να πίνω το ποτό μου .

Η μουσική βούιζε και τα φώτα έκαναν την όραση μου θολή.  Ήθελα την Ellie . Μου είχε υποσχεθεί πως θα ήταν μαζί μου.

Ένιωσα ένα κρύο χέρι να ακουμπά το δικό μου.
Επιτέλους Ellie.

《Σε έψαχνα παντού 》ομολόγησε και έκανε ένα λεπτό να συνέλθει από το λαχανιασμα.

《Θες;》 είπα και της έδωσα ένα ποτήρι βότκα.

《Μετά... Θέλω να χορέψω πάμε; 》 Ρώτησε και ήδη άρχισε να κουνιέται στο ρυθμό της μουσικής.

Χαμογέλασα με τις κινήσεις της . Δεν ήθελα να πάω θα ήταν και αυτός εκεί καλύτερα να καθόμουν εδώ.

《Θα τελειώσω το ποτό μου και θα έρθω να σε βρω》 είπα και προσπάθησα να χαμογέλασω.  Πως μπορούσα να χαμογέλασω όταν λίγα μετά πιο πίσω από την Ellie αντικριζα αυτόν να φιλιεται με οποία να ναι.

《Καλα》 είπε και ξακολλησα το βλέμμα μου από τον Shawn .
Της έστειλα ένα φιλί στο αέρα και την παρατηρούσα μέχρι να χαθεί και αυτή μες το πλήθος.

《Βαλε ακόμα ενα》 γύρισα προς τον μπάρμαν και αυτος γέμισα ακόμα ένα ποτήρι.

Η αλήθεια είναι πως είχα χάσει το μέτρημα των ποτών.
Ένιωθα το κάψιμο στον λαιμό και μια γλυκιά ζάλη τόσο λυτρωτική ζάλη. Η μουσική επιτέλους πήγαινε με τα νερά μου. Ή μήπως εγώ πήγαινα με τα νερά της;

Ένιωθα αρκετά βλέμματα να τα με καρφώνουν και το ακούσαμε του ονόματός μου. Δεν μπορούσα να δω ποιος με φώναζε ούτε καν να αναγνωρίσω την φωνή . Άντρας ή γυναίκα. Γνωστή ή άγνωστη.

Το κάψιμο πήγαινε προς την μύτη αλλά μ'αρεζε.
Δεν ξέρω τι είχα πάθει το κάψιμο πήγαινε σιγά σιγά σε όλο μου το σώμα μέχρι που όλα μαυρισαν.