Mercy On Me

24

Ένας φριχτός πόνος ανάμεσα στα πόδια μου.
Δεν ήταν όπως το φανταζόμουν. Έτσι όπως μου το περιγραφαν. Ήταν επώδυνο.

Ένιωσα να βγαίνει επιτέλους από μέσα μου και τα δάκρυα ξανά βγήκαν στην επιφάνεια των ματιών μου.

Σηκώθηκα γρήγορα και έτρεξα στο μπάνιο. Όχι άλλη ταπείνωση.

《Danae!》 Το άκουσα να ξαφνιάζεται μς την αντίδραση του.

Κλειδώθηκα γρήγορα στο μπάνιο ανοίγοντας την βρύση .

Έπρεπε να ξαπλυθω να βγάλω όλο αυτό το αναπάντεχο αίσθημα από πάνω μου . Ένιωθα βρόμικη και κολλωδες.  Ένιωθα απαίσια.  Κοίταξα τα μπούτια μου. Ήταν πασαλειμενα με αίμα. 

Με βίασε; 
Όχι όχι αν του έλεγα να σταματήσει θα τον ειχε κάνει.
Έτσι δεν είναι;

Η πόρτα άρχιζε να χτυπάει.

《Danaee》τον άκουσα να φωνάζει έξω από το μπάνιο.

《Είμαι καλα》 προσπάθησα να ακουστω όσο πιο πειστική μπορούσα.

《Όχι! Άνοιξε μου Danae αλλιώς θα σπάσω την πορτα》 είπε αυτή την φορά σαν να θυμώνει.

Άνοιξα την πόρτα και τον βλέπω με το μποξερακι.

Αναμνήσεις από πριν ξανά ήρθαν στο μυαλό θέλω να ξανά κλάψω.

Μερικά δάκρυα έκαναν την εμφάνισή τους ανεξέλεγκτα.

Τότε ένιωσα τους αντίχειρες του να τα σκουπιζουν.

《Σε παρακαλώ μιλα μου. Έκανα κάτι που δεν έπρεπε;》είπε και είδα στο βλέμμα του την θλίψη...

Κοίταξα διστακτικά κάτω . Το ίδιο έκανε και αυτό αφηνωντας ένα επιφωνήματα.

Κοίταξε τα αίματα στα πόδια μου.

《Danae εγώ...δεν》ξεκίνησε να πει αλλά τον διέκοψα.

《Ναι ξέρω 》 είπα και κοίταξα και γω εκεί .

Ένιωσα να βουλιάζω στην αγκαλιά του και ένιωσα επιτέλους ξανά αυτή την ασφάλεια.

《Γιατί δεν μου το πες;》 τον άκουσα να με ρωταει σαν να προσπαθούσε να με μαλώσει χωρίς να με πληγώσει.

Είχε στερεωσει το κεφάλι του πάνω στο δικό μου και κοιτούσε το άπειρο.

Ήμασταν για πολύ ώρα έτσι και γω ακόμα δεν του είχα απάντηση.
Λογικά δεν την χρειαζόταν την απάντηση μου. Είχε καταλάβει το γιατί.

《Από δω και πέρα θα τα λέμε όλα εντάξει;》 είπε και έσκυψε στο ύψος μου για να με κοιτάξει στα μάτια.

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και τον αγκάλιασα.

《Δεν το πιστεύω αυτό που έκανα 》τον ακούσω να ομολογεί και οι τύψεις μου όλο και μεγαλωναν.

Νοιαζοταν για μένα. Και γω βέβαια.  Αλλά αυτός.  Αυτός φοβόταν για το παραμικρό που θα έκανε.  Με φοβόταν;

《Μην το ξανά πεις αυτό!  Δεν φταις σε τίποτα. Εγώ φταιω》είπα μέσα στην αγκαλιά του.

《Κάνεις δεν φταιει》είπε και χαϊδέψε τα μαλλιά μου.

Αχ πάλι αυτό το σφίξιμο. Πάλι αυτή η αίσθηση αναστάτωσης σε όλο μου το σώμα.

Ο πόνος είχε εξαφανιστεί και από σωματικά και ψυχικά.

Επιτέλους έβλεπα τον Shawn όπως είναι και όχι όπως εγώ τον έβλεπα τόσο καιρό.

Το τηλέφωνο του χάλασε όλη την ατμόσφαιρα.

《Δεν θα το σηκώσεις;》τον ρώτησα αφού δεν έβλεπα να ανταποκρινεται.

Έκανε μια γκριμάτσα και το σήκωσε.

《ΝΑΙ!》είπε ψυχρά.

Μπορούσα να ακούσω την βαριά φωνή από την άλλη γραμμή αλλά δεν καταλάβαινα τι ακριβώς έλεγε.

《Εντάξει σε μισή ώρα θα είναι εκεί. Εντάξει είπα! 》τον ακούσω να λέει και έκλεισε το κινητό γρήγορα.

Με κοίταξε και τα μάτια του ξανά πήραν το γαληνιο πράσινο χρώμα τους.

《Παραγωγός ήταν...Σε μισή ώρα πρέπει να φυγω》 είπε δυσάρεστα.

《Δεν πειράζει πάνε σπίτι σου να αλλάξεις και οπότε θες πάρε με τηλέφωνο 》 είπα προσπαθώντας να χαμογέλασω αν και στην πραγματικότητα δεν ήθελα να τον  αποχωριστώ.

《Αν το πάμε έτσι τότε πρέπει να σε παίρνω κάθε τρεις και λίγο》είπε και χαμογέλασε.

Αχ θεέ μου ♡_♡

《Όμως τι θα λεγες να κάνεις ένα μπα ιό αι να γυρίσω με κρουασανακια και ντονατς 》είπε πονηρά.

Τώρα μιλάει σωστά!

《Σολουνλη....Ακόμα εδώ εισαι;》είπε και του έδωσα ένα πεταχτώ φιλί καθώς τον έδινα από το μπάνιο.

Μπήκα γρήγορα στην μανιέρα και έκανα όσο πιο γρήγορα γινόταν μπάνιο.