Na de dood van haar ouders, toen ze zelf nog maar 14 was, had ze de zware taak om de roedel te gaan leiden.
Door die gebeurtenis was haar hart zo koud als ijs. Niemand of niets had haar sinds die dag nog zien lachen.
Wat gebeurd er als ze haar mat...
We waren met z'n allen een rustig plekje aan het opzoeken. Het voelde nog steeds heel raar om hier rond te lopen. Iedereen bekeek ons alsof we van een andere planeet kwamen. We waren ook vreemden voor hen. Hun ouders hadden altijd gezegd dat ze uit de buurt van rogues moesten blijven en nu moesten ze samenleven met vier van hen. In hun geval zou ik waarschijnlijk hetzelfde doen.
We waren ook vaak bij elkaar, wij vier. Gewoon omdat we dicht bij elkaar wouden zijn. We kenden alleen maar ons klein groepje. Het leek alsof wij tegen de rest van de roedel waren.
" Hoe is het nu eigenlijk tussen jou en ... " Oliver vertikte het echt om Axelle's naam uit te spreken. Ik had er hem al een paar keer op gewezen, maar hij haalde dan gewoon zijn schouders op en praatte verder. Het zou nog wel even duren voor hij echt gewend was aan de situatie. Op dit moment vond hij Axelle een geschifte vrouw, waar je liever zo ver mogelijk bij uit de buurt bleef. Ik had met mijn ogen gerold en gezegd dat hij haar niet kende. Meteen kreeg ik dan de vraag of ik haar wel goed kende. Op die vraag moest ik het antwoord schuldig blijven.
Ik kende wel een paar zaken over haar. Alleen had ik echt nog niet het gevoel alsof we mates waren. We draaiden meer rond elkaar heen. We waren meer bij iemand anders, dan bij elkaar. Op momenten zoals dat wou ik een andere mate. Toch was ik me er van bewust dat er een reden was waarom net wij aan elkaar gekoppeld waren. Die reden moesten we wel nog ontdekken.
" Er is nog niet echt iets tussen ons, dus ik zou niet weten wat ik juist zou moeten vertellen " mompelde ik. Ik had haar de voorbije week ook bijna niet gezien. Elke keer als we bij elkaar in de buurt waren, draaide ze zich om en ging vlug een andere kant uit. Alles was begonnen een week geleden. Toen ze me had staan bespieden. Zodra ik er iets van zei, snauwde ze naar me en vluchtte ervandoor. Volgens mij had ze gewoon wat tijd nodig. Het was voor haar even vreemd en even wennen als voor mij.
" Je weet dat ik haar niet mag en dat ik heel erg bezorgd ben of je de toekomst wel gaat halen, met al die verhalen die we altijd over haar gehoord hebben. " Oliver leunde wat meer naar voor. " Alleen vind ik wel dat je haar een kans moet geven. Een mate is er voor je leven. Je krijgt geen tweede meer. Je zal dus niets anders kunnen doen dan haar een kans te geven. " Hij gaf me een schouderklop.
Ik knikte langzaam. Axelle had veel meegemaakt in het verleden. Daar was ik mezelf van bewust. Ze had gewoon tijd nodig om aan alles te wennen. En beetje bij beetje zou ze me wel toelaten in haar leven. Ik had gewoon geduld nodig. Dat was alles.
Axelle
" Mam? " Ik stond in de deuropening van mijn kamer. Iemand stond tegenover me. Met een kleine glimlach op haar gezicht. Het duurde even voor ik me herinnerde wie ze was.
" Hoe ...? " Ze hief haar hand op, als teken dat ik moest zwijgen. " Ik heb niet veel tijd Axelle. " Ze stapte naar me toe en gaf me een korte knuffel. " Ik heb je al die tijd in de gaten gehouden. Je bent opgegroeid tot een mooie meid. Jammer dat ik het niet van dichtbij kon meemaken. " Ze forceerde een glimlach op haar gezicht, voor ze me liet zitten op het bed.
" Ik ... Ik heb je zo gemist. " Ik voelde de tranen over mijn wangen rollen en pakte haar opnieuw vast. Ik wou elk moment koesteren dat ik haar nu bij me had. " Ik jou ook lieverd. Net zoals je vader. " We zwegen een paar seconden en genoten van elkaars gezelschap.
" De echte reden waarom ik hier ben is je mate. Je moet hem een kans geven, Axelle. Je kan niet je hele leven alleen rondlopen op deze planeet. Als je gelukkig wil zijn, dan zal je hem moeten toelaten. In je leven. En in je hart. " Ze legde haar hand op mijn wang. " Je moet genieten, nu je de kans nog hebt. Je vader en ik zijn een goed voorbeeld van hoe snel het gedaan kan zijn. "
Ze drukt een kus op mijn voorhoofd. " Je hebt al genoeg gerouwd, Axelle. Nu is het tijd om los te laten en verder te gaan met je leven. Beloof me dat je het gaat proberen. Voor mij. " Er vormden zich ook wat tranen in haar ogen. Ze had de grootste moeite om zelf ook niet te huilen. " Ik beloof het. "
Met een schok werd ik wakker. Ik voelde hoe mijn wangen nat waren van het huilen. Mijn ademhaling ging sneller. Mijn hart bonsde snel. 3 woorden lagen op het puntje van mijn tong en ik fluisterde ze opnieuw. " Ik beloof het."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
