Na de dood van haar ouders, toen ze zelf nog maar 14 was, had ze de zware taak om de roedel te gaan leiden.
Door die gebeurtenis was haar hart zo koud als ijs. Niemand of niets had haar sinds die dag nog zien lachen.
Wat gebeurd er als ze haar mat...
Ik zat onderuit gezakt op mijn stoel. De grote map hing nog steeds tegenover mij aan de muur. Al een paar extra briefjes en pijltjes waren erop aangebracht. Mijn nieuwe bèta stond zwijgend naast me. In tegenstelling tot de vorige wist hij wel dat hij me niet moest tegenspreken. Net zoals iedereen eigenlijk. Niemand stelde mijn oordeel nog in twijfel. En zo had ik het graag ook.
Ik wachtte op nieuwe informatie. Op informatie die me hopelijk een stap dichter kon brengen bij mijn doel. De ondergang van Luca. Hoe langer die zoektocht duurde, hoe minder ik mezelf in de hand had. Natuurlijk voelde ik zelf ook dat ik mentaal niet honderd procent was, maar ik deed er niets aan. Die zoektocht was veel belangrijker dan het feit of ik wel of niet psychische hulp moest zoeken.
" Luna ... " Iemand kwam puffend naar me toe gelopen. Mijn hoofd draaide meteen zijn kant uit. " Kom je met goed nieuws? " Ik had een groep wolven op pad gestuurd, naar een mogelijk onderduikadres. Ze moesten de eerste vaststellingen doen. Was hij daar ja of nee. Veel hoop had ik echter niet dat hij daar was, aangezien ik niemand gehoord had via de mindlink. Ofwel was er iets fout gelopen.
" Ik heb minder goed nieuws. Ze hebben een inval gedaan toen ze zagen dat de aanwezigen wouden vluchten. Ze hebben hen kunnen overmeesteren. " Hupla, nog een paar gevangenen erbij. Het leek wel alsof we niets anders deden dan wolven oppakken en in de kerkers gooien. Het deed mijn reputatie zeker eer aan. " Maar ik heb misschien wel iets waar u blij van zal worden. " Ik had mijn hoofd al weer naar de map gedraaide en was ernaartoe gestapt. Mijn vingers drukten een nieuw briefje tegen de map. " Wat? " vroeg ik ongeïnteresseerd. Zolang het niet over Luca ging, maakte het me niets uit. " We hebben zijn broer opgepakt. Hij zal ons wel kunnen vertellen waar Luca is "
Mijn lichaam draaide zich als vanzelf om. " Breng me naar hem toe ... Nu! " Dit zou wel eens het moment geweest zijn waarop ik aan het wachten was. Als Luca gevoelens had dan zou hij terug komen voor zijn broer. Met grote passen liep ik achter de man aan, die me naar buiten bracht. Daar stond een groepje wolven te wachten op me. Elk hadden ze iemand voor hen zitten. Mijn ogen zochten meteen naar de persoon die ik zocht. Het duurde niet lang.
Langzaam stapte ik naar hem toe en pakte zijn gezicht vast zodat ik ernaar kon kijken. " Ik denk dat ik veel plezier aan je ga beleven. " zei ik met een grijns. " Net zoals jouw broer plezier had in het vermoorden van mijn familie. " Veel kans gaf ik hem niet om te reageren, want ik deed al teken dat ze hem naar de kerkers konden brengen. Bijna, Axelle. Nog heel even en je had eindelijk je wraak!
[17 jaar oud]
Hij leek helemaal niet meer op de man die hier een paar maanden geleden aankwam. Nu kon je zijn ribben zien. Zijn linkeroog zat dicht en een klein bloedspoor was te zien aan zijn mondhoek. Nu hij zo verzwakt was, door alle folteringen, konden we nog een stap verder gaan. We lieten hem werken op de velden, om hem nog meer uit te putten. En dan kreeg hij rust. Zodat hij weer helemaal uitgerust was om opnieuw te beginnen. Nieuwe folteringen, nieuwe uitputting en opnieuw rust. Het was een vicieuze cirkel die al een paar maanden standhield. Voorlopig had ze nog niet geholpen.
Hij zei dat hij niet wist waar zijn broer was. Ik mocht er niet vanuit gaan dat hij de waarheid sprak, dus bleven we doorgaan. Er zou wel een moment komen waarop hij iets zou zeggen, dat me dichter bij Luca zou brengen.
~ Logan ~
[18 jaar oud]
Voor de zoveelste keer werd ik in mijn cel gesmeten. Ik belandde op mijn buik op de grond van de cel en beet op mijn tanden om het niet uit te schreeuwen van de pijn. Door alle folteringen die ik moest ondergaan had ik al veel keer mijn pijngrens bereikt. Ik voelde alleen nog maar pijn en het zag er niet naar uit dat het snel zou stoppen. Ik kon alleen maar hopen dat Luca me zou komen redden. Die hoop was eigenlijk tevergeefs. Luca en ik hadden nooit een goede band gehad, dus waarom zou hij zijn kleine broertje dan ook komen redden?!
" Zie het positief. Nu heb je weer een tijdje rust. " Oliver stak zijn hand door de tralies om me zo een schouderklop te kunnen geven. " Ja, ik zie het heel positief " mompelde ik. Ik krabbelde overeind en ging tegen de muur zitten. " Je kon ook al lang dood geweest zijn, Logan. " Jack, mijn andere vriend, had zich naast me gezet tegen de muur. Enkel de tralies hielden me weg van mijn twee vrienden. Ze probeerden me moed in te spreken. Ze probeerden me in leven te houden, voor zover dat ging.
" Als jullie gefolterd zouden worden, zouden jullie ook graag dood zijn. Geloof me. " Ik voelde een zachte hand op mijn arm en keek opzij. Grace had zich tussen Jack en de tralies geduwd en probeerde zo mijn aandacht te trekken. " Je moet blijven geloven in het goede, Logan. Er zal een moment komen waarop alles weer goed komt. Je moet alleen blijven geloven dat we hieruit geraken. "
Op moment zoals dit was ik blij dat ik mijn mate nog niet ontmoet had. Anders hadden ze haar ook iets aangedaan. Grace en Jack hadden ze gelukkig bij elkaar gehouden. Anders zou geen één van beide het overleefd hebben. Mates kon je nu eenmaal niet scheiden. Ik vond het vooral erg dat ik hen drie hier bij betrokken had. Hoewel ... Dit was allemaal Luca's fout. Ik had gewoon de pech dat ik zijn broer was.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
A/N: En daar is Logan :D en de andere vriendjes uit het boek. Ja, van Emily is er nog geen spoor. Jullie waren toch niet vergeten dat Luca en Logan broers waren in het vorige boek? :p Wel, dat zijn ze hier nu ook.
Logan's deel speelt zich trouwens af net na het deel van Axelle. Dus de leeftijd die eronder staat is gewoon hoe oud hij op dat moment is.
Laat zeker weten wat jullie ervan vonden :) Ik hou van feedback.
