Mr. Silence. (Every story has Secrets)

6. Puzzle pieces

Abigail's POV

Papasok ako sa school ng makita ko si Harry na papasok rin, hahabulin ko sana siya kaso nagdalawang isip ako dahil alam kong nagbago na siya.

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang makapasok ako sa room. Tiningnan ko si Harry mula sa room nila, magkatapat lang kasi room namin, and as usual nakita ko siyang nakahood at nakadukmo. He was totally change

Every Individual has personality. This personality is like "Puzzle Pieces", and each pieces was made of story or circumstances that marked in our heart and mind, and little by little another piece was added, until a new personality was made.

Tungkol kay Harry, mukang natabunan na ng mga bagong pieces yung mga dati na, hanggang sa makabuo ito ng bago.

Isa sa mga pieces ay noong marinig niya mula sa bibig ng mga kapwa niya kadete na inis sila sa kanya at kung paano siya husgahan ng mga kaklase niya.
Pero ang pinakamalaking piece ng bumubuo sa personality niya ngayon ay yung panahon na kinagalitan siya ng bestfriend niya ng hindi niya alam ang dahilan. At alam ko na maraming pieces ang di ko po alam tungkol sa kanya...

"Sino kaya yon, yung bestfriend niya?" tanong ko sa sarili ko...

Harry's POV

"Haaay gusto ko nang makawala" bulong ko sa sarili ko

Nakadukmo lang ako hanggang sa dumating yung teacher namin

"Class get your notebook, we will have a lecture" sabi ni ma'am

Binuksan ko yung bag ko at kinuwa ko yung notebook ko
"Aray!" mahina kong sabi, at nabitawan ko yung notebook ko at nalaglag sa lapag.

Biglang sumakit yung kanang kamay ko, noong pagkakuwa ko ng notebook. "Ah naalala ko na" sabi ko. Tumama nga pala yung siko ko sa kanto ng upuan ng matungo ako ni Bruce noong uwian, at sumuntok pa ako ng sumuntok sa pader.

Kinuwa ko yung notebook ko at ballpen. Nakakaisang word pa lang yung nasusulat ko ng mabitawan ko yung ballpen, kinuwa ko ulit at nabitawan ko lang din. Tiningnan ako ng katabi ko, at inalis lang din niya agad yung paningin niya.

Tinaas ko yung kaliwang kamay ko "Ma'am, may I go out?"

"sige" sa ni ma'am

Binulsa ko yung kanang kamay ko sa jacket ko at tumayo. Dumeretso ako sa Comfort room.

"Aray, nakakainis di ko man lang maipangsulat yung kanang kamay ko" tinaas ko yung long sleeve ng jacket ko at  tiningnan ko yung siko ko at may pasa ito, at yung mga daliri ko medyo maga. Hinugasan ko yung kamay ko at bumalik na ko sa room

Lunch.....

Bumaba ako sa Canteen at bumili ng pagkain, umupo ako sa isang lamesa at naghood. Kinuwa ko yung kutsara at pagkasubo ko ng isa nabitawan ko ito. "nakakainis" bulong ko

"Eve, siya yon diba, yung dati" rinig ko sa mga babaeng papunta sa canteen. Tumingin ako at nakita ko si Eve

"Oo tama ka girl, siya ngayon si Harry" at tumawa sila. Inalis ko yung tingin ko sa kanila

"Harry, ang loner mo" sino yung nagsalita? Pagtingin ko sa gilid ko, umupo pala si Dyine sa tabi ko. "Sabay tayo. Ang cute mo talaga" sabay pisil ulit sa pisngi ko

"Girl sino siya?" narinig kong sinabi ng isa sa kasama ni Eve

"Ewan, wala naman akong paki sa kanila" at sabay tawa nila ulit

Iaalis ko sana yung kamay ni Dyine sa pisngi ko kaso noong ginalaw ko yung kanang kamay ko sumakit ito. "Aray" napasabi ko sa sarili ko, yumuko ko "Ba't nandito ka?" tanong ko kay Dyine.

"Nakita kasi kita kasing walang kasama kaya pinuntahan kita" sagot niya sakin habang nakangiti

"Di ko naman kailangan ng kasama" sabi ko sa kanya sa mahinang boses. Tumayo ako at paalis na ng hawakan ni Dyine yung kanang kamay ko "Grabe naman sya oh, di ka pa naman tapos kumain, ni wala ngang bawas yung pagkain mo, aalis ka na. Ubusin mo muna yung pagkain mo"

"Aray" sabi ko sabay alis ng kanang kamay ko  sa pagkakahawak niya, at binulsa ko agad sa jacket ko

"Sorry, masakit pala yung kanang kamay mo, di ko alam. Kaya ba di ka makakain?" sabay hatak niya sa kaliwang kamay ko, kaya napaupo ako

"Eto oh subuan kita" sabi niya sakin at hinawakan niya yung kutsara ko.

" Di wag na may kaliwang kamay pa naman ako" sagot ko sa kanya. Kinuwa ko yung kutsara sa kamay niya at sinubukang sumubo gamit ang kaliwang kamay, nakasubo naman ako pero mahirap

Tumawa si Dyine "Ba't ka tumatawa?" tanong ko

"Wala lang, natatawa ako kasi alam kong nahihirapan ka sa kaliwa mong kamay, ang sungit mo kasi, pero ang cute mo pa rin" sabi niya sa akin habang nakatingin at tumatawa

Tumingin lang ako sa kanya, at nagpatuloy sa pagsubo.

"Kain na nga tayo" sabi niya sakin.

Nakatahimik lang kami habang kumakain, mamayamaya bigla siyang nagsalita "Harry, bago ko umupo rito nakita kong pinagtatawanan ka ng mga babaeng dumaan. Sino ba sila? Bakit ka nila pinagtatawanan?" tanong niya sa akin

Hindi ako tumingin sa kanya at sinabing "Di mo na kailangang malaman" saka ko tumayo at umalis

"Harry"tawag niya sa akin pero dumeretso lang ako sa paglalakad. Dumeretso ko sa likod at umupo sa bench, nilagay ko yung hood ko at yumuko

"Eve....... Bakit? Bakit mo...... K-ko.....p-paano mo to nagawa"

"Ikaw kasi masyado kang........."

"Ayoko na, unti-unti ko ng nakalimutan yon!" sabi ko sa sarili ko

"Sana....sana malimot na kita"
.........

(Don't forget to vote po 😊)